Διανύοντας μια μεταβατική και εξαιρετικά ασταθή περίοδο, μετά την πανδημία του νέου ιού covid-19, η Ευρυτανία όπως και ολόκληρη η υφήλιος προσπαθεί να βρει ξανά τους ρυθμούς της και μια νέα πραγματικότητα.
Στο πλαίσιο αυτό ο Ευρυτανικός Παλμός φιλοξενεί μια αποκλειστική συνέντευξη του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Καρπενησίου κ. Γεώργιου, ο οποίος μας μιλά για την πανδημία και τα αποτελέσματα της κρίσης και των μέτρων, για τη θέση του ίδιου απέναντι στο κλείσιμο των εκκλησιών κατά την περίοδο του lockdownκαι για όσα ετοιμάζει η Μητρόπολη Καρπενησίου για το επόμενο διάστημα.
Πώς αντιμετωπίζει η Μητρόπολη Καρπενησίου κι εσείς προσωπικά τη νέα πραγματικότητα μετά κορωνοϊό εποχή;
Ζούμε ακόμη στην εποχή του κορωναϊού κι όχι στην μετά κορωναϊό εποχή.
Αντιμετωπίζουμε ως τοπική κοινωνία όχι τα αποτελέσματα της επιδημίας, μιας και δεν είχαμε κάποιο κρούσμα, αλλά τις συνέπειες των μέτρων κατά του ιού.
Προβλήματα στις σχέσεις των ανθρώπων, οικονομικές δυσκολίες, ματαίωση πολλών δράσεων, αδυναμία σχεδιασμού των επομένων κινήσεων κι ένα γενικότερο πνεύμα φόβου και αγωνίας.
Μας αναγκάζουν να περιμένουμε το πότε θα τελειώσει αυτός ο πειρασμός για να μπορέσουμε να οργανωθούμε για τη μετά κορωναϊό εποχή και τότε θα μπορώ να απαντήσω στην ερώτησή σας.
Προτροπή μας, να δούμε το πρόβλημα μέσα από μια καθαρά πνευματική οπτική γωνία με γνώμονα την πίστη στο Θεό, την προσευχή, την καλλιέργεια φιλανθρώπων αισθημάτων και τη γνώση του παρελθόντος, κάτι που συμβάλλει στη λήψη σωστότερων αποφάσεων για το παρόν και το μέλλον.
Αίσθηση έκανε η απουσία σας από τα εγκαίνια του Πυροσβεστικού κλιμακίου στη Γρανίτσα, αλλά και την προβολή της Λίμνης Κρεμαστών από την ΠΕ Ευρυτανίας. Ήταν συνειδητή η απόφασή σας αυτή; Για ποιο λόγο;
Κοιτάξτε, είναι ανέφικτο να μπορώ να παραβρίσκομαι οπουδήποτε κι αν προσκαλούμαι. Ειδικά στην περίπτωση της Γρανίτσας, υπήρχε σκοπιμότητα.
Ήταν μια μορφή διαμαρτυρίας στον τρόπο με τον οποίο η πολιτεία δια του κ. Χαρδαλιά διαχειρίστηκε το θέμα της Εκκλησίας την περίοδο που πέρασε. Η επιλεκτική επιβολή απαγορεύσεων και οι αντιφατικές δηλώσεις και συμπεριφορές δημιούργησαν πολλά ερωτηματικά.
Θα σας αποστείλω ένα κείμενο το οποίο έδωσα στους ιερείς μας προς ενημέρωση και προβληματισμό. Εκεί μεταξύ πολλών άλλων αναφέρω πολλά και ίσως χρήσιμα τα οποία αν θέλετε μπορείτε να δημοσιεύσετε.
Να αναφέρω εδώ πως για το κλιμάκιο της Γρανίτσας και ύστερα από αίτημα του Δημάρχου Αγράφων κ. Αλέξη Καρδαμπίκη, προσφέραμε για τον εξοπλισμό διάφορα είδη όπως κρεβάτια, στρώματα, καρέκλες.
Επιπλέον να αναφέρω πως προ μηνών ανταποκριθήκαμε σε αίτημα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας να της παραχωρήσουμε ένα αυτοκίνητο(τύπου τζιπ) της Ι. Μ. Προυσού.
Δυστυχώς και παρ’ ότι η όλη προσπάθεια μας επιβάρυνε οικονομικά κατά 1200 € περίπου, η γραφειοκρατία και αδυναμία συνεννοήσεως των συναρμοδίων υπουργείων είχε ως αποτέλεσμα το αυτοκίνητο αυτή τη στιγμή να βρίσκεται στο τελωνείο της Στυλίδας και η Πυροσβεστική να αδυνατεί να το αξιοποιήσει.
Θα λειτουργήσουν τελικά φέτος οι κατασκηνώσεις της Μητρόπολης στην Ανατολική Φραγκίστα; Θα είναι εύκολο να εφαρμοστούν όλα τα προληπτικά μέτρα που απαιτούνται;
Δυστυχώς η απόφασή μας ήταν αρνητική. Τα απαιτούμενα προληπτικά μέτρα, ο κίνδυνος κάποιου κρούσματος και η οικονομική αδυναμία μιας και οι Εκκλησίες έμειναν για μήνες κλειστές είναι οι λόγοι που μας οδήγησαν στη μη λειτουργία των κατασκηνώσεων.
Προσπαθούμε όμως να συντηρούμε το χώρο και τις εγκαταστάσεις αξιοποιώντας τους σε άλλες δραστηριότητες.
Ετοιμάζετε κάποια νέα δράση στη Μητρόπολη Καρπενησίου, παρά τους περιορισμούς και τις δυσκολίες;
Όπως σας προανέφερα η αγωνία όλων για το μέλλον είναι ανασταλτικός παράγοντας για σχεδιασμούς και νέες δράσεις.
Δυστυχώς συνεχώς ακούμε πως από Σεπτέμβριο και μετά θα έχουμε πάλι έξαρξη των κρουσμάτων. Άρα είμαστε σε αναμονή.
Το μόνο που μπορώ να αναφέρω είναι η πιθανή λειτουργία ενός εργαστηρίου συντηρήσεως εικόνων.
Τέλη του 2018 πήραμε την έγκριση του Υπουργείου Πολιτισμού και μετά το 2019 και τη δημοσίευση σχετικού ΦΕΚ για την ίδρυση και λειτουργία ενός ιδρύματος με σκοπό τη συντήρηση παλαιών εικόνων.
Έχουμε βρει και εξοπλίσει τον κατάλληλο χώρο και ο προγραμματισμός ήταν την Ε΄ Κυριακή των Νηστειών, 5 Απριλίου 2020, να γινόντουσαν τα εγκαίνια. Δυστυχώς αυτό κατέστη ανέφικτο. Ελπίδα να γίνει αρχές του Φθινοπώρου και να αρχίσει η λειτουργία του.
Το απόσπασμα από την Ιερατική Σύναξη:
«Δικαιολογημένος ίσως ο πανικός σε κάποιους ανθρώπους και κυρίως ηλικιωμένους. Ήταν όμως φοβερά οξύμωρη η αίσθηση αυτή κατά τη μεγάλη Εβδομάδα. Να γιορτάζουμε τα πάθη, τη Σταυρική Θυσία, την ταφή του Δημιουργού μας, οοποίος από αγάπη στα παιδιά Του υποφέρει τα πάνδεινα κι εμείς από αγάπη στον εαυτό μας να αυτόαπομονονώμαστε για να τον προστατέψουμε. Πώς να γιορτάσουμε μετά την Ανάσταση του Χριστού μας όταν τρομοκρατούμεθα στην πιθανότητα του δικού μας θανάτου;
Δεν ακούσαμε τον απόστολο που μας είπε πως «εἴτε ζοῦμε, εἴτε ἀποθνήσκουμε τοῦ Θεοῦ ἐσμέν»; Τί σχέση μπορεί να έχουμε εμείς οι άνθρωποι του 21ου αιώνα με τους προγόνους μας, οι οποίοι θυσιαζόντουσαν με χαρά στα πεδία των μαχών, για να μπορούν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, εμείς δηλαδή, να ζούμε ελεύθεροι;
Μπορεί η πολιτεία να είπε πως αγωνιά για τη ζωή μας, αλλά δεν ξέρω αν έπεισε. Μέχρι τώρα δεν αφουγκράστηκε ποτέ τις διαμαρτυρίες κατοίκων διαφόρων περιοχών, στις οποίες ο καρκίνος θερίζει λόγω των βιομηχανικών ρύπων και της μολύνσεως. Οι παροχές της στην υγεία τα τελευταία χρόνια μειώνονται σε μεγάλο βαθμό, η δημόσια υγεία συνεχώς υποβαθμίζεται, ενώ διαρκώς αυξάνονται οιιδιωτικής μορφής ιατρικές μονάδες.
Αφήνω τελευταίο το θέμα που προέκυψε με το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Ακούστηκαν πολλά και δυστυχώς θα συνεχιστεί αυτή η βλασφημία, γιατί μόνον περί βλασφημίας πρόκειται, όταν η πηγή της Ζωής θεωρείται φορέας του κακού.
Ο «απείραστος κακού Κύριος», να γίνεται μέσο μεταδόσεως ασθενειών! Ποιός; Αυτός που θεράπευσε και θεραπεύει κάθε ανθρώπινη ασθένεια; Η ενότητα της Εκκλησίας εκφράζεται με πολλούς τρόπους, ένας απ’ αυτούς είναι και το Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Μέσα στο Άγιο Ποτήριο, με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας βρίσκονται οι μερίδες της Παναγίας μας, των Αγίων μας καιημών των ζώντων και των κεκοιμημένων.
Κοινωνώντας από το ίδιο Άγιο Ποτήριο και λαμβάνοντας τη Θ. Κοινωνία όχι μεατομική αλλά από την ίδια λαβίδα, δεν διαφοροποιούμαστε μααποδεικνύουμε έμμεσα ότι είμαστε μέλη τουενός καιαδιαιρέτου σώματος της Εκκλησίας μας, μέλη του Σώματος του Κυρίουημών Ιησού Χριστού. ΗΕκκλησία ενώνει και δεν διχάζει. Όσα συμβαίνουν και ακούγονται σήμερα θυμίζουν μιαάλλη εποχή.
Τότε που οι εικονομάχοι δεν αρκέστηκαν στην αρχική τους απόφαση, την ανύψωση των ιερών εικόνων, ώστε να μην φτάνουν οι πιστοί να τις ασπάζονται, μαεπιδίωξαν την εξαφάνισή τους από τους ναούς, μεαποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, και την καταστροφή πολλών έργων τέχνης.
Αν δεν δούμε το πρόβλημα στη σωστή του βάση, θα συνεχίσουμε να εγκλωβιζόμαστε σε αρρωστημένες λογικές, σε υποθετικά σενάρια, στην αναζήτηση εχθρών, στο φανατισμό, άρα στην πλάνη. Οι άρχοντες πάντα θα αγωνιούν για το πώς θα εξουσιάζουν τους λαούς…»
