Τα χρώματα γίνονται ζωηρότερα και η ατμόσφαιρα καθαρότερη.

Σημασία έχει να νιώσουμε, μαζί με την αναζωογόνηση της φύσης, τον ανοιξιάτικο παλμό της ζωής, ειδικά τώρα, που πολλές καταστάσεις μας πιέζουν…

Η δόξα της άνοιξης είναι στον αέρα, που γίνεται χλιαρός, στο φως, που έχει μια φρεσκάδα ασύγκριτη, στα νέα φυλλαράκια των δέντρων, που είναι γυαλιστερά και πράσινα.

Και προσδοκούμε Άνοιξη στα πρόσωπα και στις ψυχές των ανθρώπων.

Το παιχνίδισμα των ακτίνων του ήλιου πάνω στα νέα φυλλώματα, η απόχρωση του ουρανού, που έχει απαλότητα παστέλ, είναι σαν ένα ξέσπασμα χαράς, σαν μια ανατολή ζωής, σαν μια αφύπνιση σε φως, ύστερα από έναν εφιαλτικό ύπνο.

Και η καρδιά μας, μόνο γιατί ζούμε, βλέπουμε και αναπνέουμε, θροεί μουσικά μέσα μας, σαν μια λεύκα κατοικημένη από ένα λαό πουλιών και οφείλει να πλημμυρίζει από αίσθημα ευγνωμοσύνης στο Θεό.

Άνοιξη… Γεννιέται η ζωή. Η φύση μας χαμογελάει αδιάκοπα με τρυφερότητα. Το χαμόγελό της γεμίζει με λουλούδια τους κήπους, τα λιβάδια, τις κοιλάδες. Σκάνε τα μπουμπούκια ένα ένα και παίρνει το περιβάλλον χίλια δύο χρώματα φανταστικά μέσα σ’ ένα απαλό πράσινο φόντο.

Τα πουλιά ξεθαρεμένα ξαναθυμούνται τις ατέλειωτες συμφωνίες τους και ο αέρας πλημμυρισμένος από νότες μελωδικές κι ένα σωρό ευωδίες ξεσηκώνει αβίαστα τις αισθήσεις μας.

Μέσα σ’ αυτό το αναζωογονητικό ξέσπασμα της φύσης, όποιες και αν είναι οι δυσκολίες, όσο και αν χτυπούν οι σειρήνες του πολέμου μέσα και γύρω μας, ή όπου και αν χτυπούν, ας νιώσουμε οι άνθρωποι ευτυχισμένοι, ας δώσουμε φτερά στα όνειρά μας και ας τα αφήσουμε να πετάξουν προς μια καλύτερη πραγματικότητα. Ας ζήσουμε και ας χαρούμε, έστω και αν μας τραβάνε προς τα πίσω οι συνθήκες, ρίχνοντας μαύρες σκιές στη ζωή μας, το πιο όμορφο κι αγνό γιορτάσι  της καρδιάς.

Ας γίνει η Άνοιξη αστείρευτη πηγή αισιοδοξίας και δύναμης…