Είναι πολλές οι φορές που άνθρωποι της Εκκλησίας και μάλιστα «αξιωματούχοι»καταλαμβάνονται από μία ιδιότυπη οίηση η οποία τους οδηγεί στο να πολιτεύονται ωσάν να είναι κοσμικοί άρχοντες.
Και μάλιστα ενεργούν και ενίοτε πολεμούν, με τα ίδια πάθη και κάνουν τα ίδια και ίσως και χειρότερα λάθη.
Ωστόσο, αν αυτό είναι συχνά κατακριτέο για τους πολιτικούς, για τους εκκλησιαστικούς είναι επιεικώς απαράδεκτο και ανεπίτρεπτο. Είναι η αρχή της εκκοσμίκευσης της Εκκλησίας και των Ιεραρχών μας.
Επειδή όμως ο διάβολος πειράζει τους πάντες και κυρίως τους ρασοφόρους, συμβαίνουν κι αυτά! Και δημιουργούν μια αρνητική εικόνα της Εκκλησίας μας.
Την εποχή αυτή συμβαίνουν δυστυχώς, στην μεγαλόνησο Κύπρο. Εδώ και καιρό, επικρατεί μια απαράδεκτη φιλολογία περί αντικαταστάσεως του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου.
Προφασιζόμενοι την αλλαγή του τρόπου εκλογής του διαδόχου του βρίσκουν τρόπο να κρατούν το θέμα στην επικαιρότητα και κάθε πικραμένος και φιλόδοξος να βγάζει τα απωθημένα του.
Όλοι γνωρίζουμε ότι ο νυν Αρχιεπίσκοπος είναι ασθενής. Ποτέ δεν το έκρυψε! Αντιθέτως με γενναίο τρόπο ανακοινώνει πάντα τα όσα αφορούν την πορεία της υγείας του. Είναι ασθενής αλλά δεν είναι και ανίκανος. Αντιθέτως παρά τα προβλήματα υγείας με το κοφτερό μυαλό του βάζει πολλούς νεωτέρους στη θέση τους!
Κι όμως κάποιοι έχουν αναλαβει εργολαβικά να τον αποδομούν εν ζωή και να μιλούν χωρίς να αισχύνονται για την επόμενη ημέρα. Χάθηκε πια ο σεβασμός!
Και μάλιστα στο ξήλωμα του χιτώνα του πρωτοστατούν… παντελονάδες καθηγητάδες περί τον άγιο Κύκκου, ευλαβείς εκ του ευ και λαμβάνω! Αυτό είναι δυστυχώς το πρόβλημα της Εκκλησίας μας: η φθορά ξεκινά πάντα εκ των έσω!
Ορισμένοι άνθρωποι του εκκλησιαστικού χώρου έχουν την εντύπωση ότι η Εκκλησία τους ανήκει και μπορούν να φέρονται όπως θέλουν.
Αν θα γίνουν εκλογές, πώς θα γίνουν και πότε θα γίνουν όμως, θα το αποφασίσει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου και όχι ο κάθε καλαμαράς.Και μάλιστα θα το αποφασίσει όταν υπάρξει κενό διοικήσεως δηλαδή όταν πάψει ο παρών Αρχιεπίσκοπος να βρίσκεται στη θέση του.
Από τη στιγμή που είναι επί των επάλξεων και συνεχίζει με τον τρόπο του να δίνει μαρτυρία πίστεως και να κρατά την Εκκλησία της Κύπρου σε περίοπτη θέση μέσα στο πάνθεον των ορθοδόξων Εκκλησιών προς τι αυτή η μανία για να φέρουν την εν λόγω Εκκλησία σε προεκλογική κατάσταση και να τη διχάσουν και μάλιστα πριν από την ώρα που έχει αποφασίσει ο Θεός;
Η Εκκλησία της Ελλάδος έζησε με τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ λόγω της δοκιμασίας της υγείας του σε μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, η οποία κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια. Και με τον Μακαριστό Χριστόδουλο ένα γεμάτο εξάμηνο και όλοι γνώριζαν ότι το μοιραίο τέλος πλησιάζει. Ούτε τα μαχαίρια βγήκαν τότε , ούτε ζήσαμε στιγμές ανάλογες με αυτές που ζει η Κύπρος. Και όσοι τολμούσαν να εγείρουν θέμα διαδοχής έπαιρναν την απάντηση που τους άξιζε.
Μάλιστα ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ δεν άφηνε να πέσει τίποτα χάμω χωρίς να το απαντήσει. Όταν κάποτε είχε ερωτηθεί τηλεοπτικά από την αείμνηστη εμβληματική δημοσιογράφο του εκκλησιαστικού ρεπορτάζ Μαρία Παπουτσάκη αν θα παραιτηθεί, όπως διέδιδαν κάποιοι εκ των βλαστικών Ιεραρχών, ο ρηξικέλευθος και ετοιμόλογος Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ , ο οποίος μιλούσε πάντα έξω από τα δόντια, είχε πει: «τα κοράκια κράζουν όταν μυριστούν πτώματα… Εγώ δεν βλέπω κανένα πτώμα, εκτός και αν είναι τα δικά τους πτώματα, που δεν τους αντέχει ούτε και η ίδια τους η σάρκα». Κάτι ανάλογο πρέπει να συμβαίνει και στην Κύπρο τώρα!
Σ.Μ.Τ.
