ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ
Όταν κάποτε ο μεγάλος στρατηγός Ντε Γκόλ, κλήθηκε να χαρακτηρίσει με δύο λόγια, μια δύσκολη προσωπική του περιπέτεια, είχε πεί με το γνωστό σαρκαστικό ύφος του, μια φράση που έμεινε στην ιστορία:
-«Les canailles ne savent pas tirer».
Που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει:
-«Αστόχησαν γιατί δεν γνώριζαν σκοποβολή».
Και δεν θα μπορούσε να δώσει καλύτερη ερμηνεία γιαυτό που επιχείρησαν να διαπράξουν εις βάρος του οι όποιοι επικριτές του. Μέσα σε έξι(6) λέξεις είπε κάτι που ακόμη και σήμερα, καθώς αναλογιζόμαστε το νόημά τους, τσακίζει κόκκαλα.
Τηρουμένων, ασφαλώς, των αναλογιών και επικαλούμενος το προηγούμενο του μεγάλου στρατηγού και ηγέτη της Γαλλίας, ας μου επιτραπεί να πώ και γώ το ίδιο, προς όλους εκείνους, που για ασήμαντη αφορμή επιδόθηκαν από χθές σε έναν αισχρό πόλεμο λάσπης εναντίον μου με ένα και μόνο στόχο: να με πλήξουν προσωπικά! Μα προφανώς δεν με γνωρίζουν! Δεν καταλαβαίνω εγώ από τέτοιες μεθοδεύσεις απ´όπου και αν προέρχονται!
Όσο και αν επιχαίρουν οι άσπονδοι φίλοι μου για την πρόσκαιρη ταλαιπωρία μου τους πληροφορώ οτι δεν θα καταφέρουν τίποτα !
Δεν είναι εύκολο να εξοντώνεις ανθρώπους που πιστεύουν και μάχονται για τις ιδέες τους και τις αρχές τους. Σε ένα ανθρώπινο λάθος όσο και αν του φορέσεις τεχνιέντως την ετικέτα της εγκληματικής πράξης, σύντομα θα καταρρεύσει διότι η δικαιοσύνη είναι τυφλή όταν αποδίδεται, έστω και την υστάτη ώρα εις έναν έκαστο και ανοιχτομάτα όταν θέλει να καταστήσει “ενόχους” που εξυπηρετούν καριερίστες λειτουργούς της Θέμιδος και θεραπεύουν κόμπλεξ και κακότητες!
Τον εύκολο είναι να ταπεινώνεις ανθρώπους το δύσκολο είναι να τους κατανοείς και να τους συμπαρίστασαι! Το εύκολο είναι να σκύβεις και να πίπτεις! Το δύσκολο είναι να ίστασαι στο ύψος των περιστάσεων και να ανορθώνεσαι!
Και το χειρότερο είναι οτι στον χορό αυτής της αθλιότητας προεξάρχουν ευλαβείς εκ του «ευ λαμβάνω», και όχι εκ του «ευ δίδω» και «ευ προσφέρω».
Έχω αποδεχθεί βεβαίως πλήρως,την ισχύουσα πραγματικότητα ότι ζούμε σε μια εποχή όπου μια απλή φήμη ή ένα διαβαθμισμένο έγγραφο μπορεί να γίνει είδηση πρώτου μεγέθους-έστω κι αν δεν επιβεβαιωθεί ποτέ-ενώ μια ουσιαστική είδηση,περνά ως μονόστηλο, σχεδόν απαρατήρητη και ένας αντίλογος που αποκαθιστά την αλήθεια, συνήθως εξαφανίζεται. Εξαρτάται σε ποια οπτική γωνία βρίσκεται και με τί αρχές έχει γαλουχηθεί αυτός που κρατά στα χέρια του το όπλο της ενημέρωσης – για να μην καταλήξει να γίνει όργανο φονικό.
Όμως, όπως το κουτσομπολιό «ανακαλύπτει» το αυτονόητο, έτσι και η αλήθεια πρέπει να γράφεται σωστά και να μην αφήνει την παραμικρή υποψία…
Δεν θα ασχοληθώ με όλα εκείνα που γράφτηκαν αυτές τις ημέρες για την ασημαντότητά μου, εξαιτίας της ύπαρξης ιδιωτικής συνομιλίας μου σε δικογραφία που κατασκευάστηκε τεχνιέντως για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένες σκοπιμότητες! Και όπως η προηγούμενη δικογραφία αποδείχθηκε έωλη και πλασματική και αθωώθηκαν όλοι οι κατηγορούμενοι, το αυτό θα συμβεί και στην παρούσα φάση, παρά το βαρύγδουπο κατηγορητήριο που συνέταξε–οs μή όφειλε — η αρμόδια εισαγγελεύς!
Όσοι με γνωρίζουν από χρόνια, ξέρουν πόσο μακριά απ’ την πραγματικότητα απέχουν όλα αυτά τα ψευδή και ανυπόστατα και απολύτως συκοφαντικά που μου αποδίδουν και με παρουσιάζουν ως μέγα μηχανορράφο.
Φαίνεται πως είμαι στο στόχαστρο πολλών. Δέχομαι ότι μπορεί να είμαι ή να γίνομαι αντιπαθής, όμως δεν περίμενα τέτοια κακότητα από ένα, ευτυχώς, μικρό αριθμό ανθρώπων.
Και αυτό είναι το πλέον εκπτωτικό φαινόμενο για την εποχή μας.
Ως επαγγελματίας, ανήκω στη σχολή εκείνων που απαιτούν από τον εαυτό τους ή να δικαιώνουν τα πιστεύω τους ή να αποσύρονται διακριτικά. Το κριτήριο για μένα είναι πάντα ένα και μόνον: η υπηρεσία της αλήθειας και η αγάπη προς τον συνάνθρωπο.
Έργο δικό μου, για δεκαετίες τώρα, είναι να παράγω επικοινωνία. Χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες που μου παρέχει η εργασία μου, προσπάθησα με σειρά άρθρων μου να υπερασπίσω την Εκκλησία μας, από την σκόπιμη διαστρέβλωση των εκκλησιαστικών μας πραγμάτων στην οποία επιδίδεται μεγάλη μερίδα του τύπου. Και το έκανα με προσωπικό μου κόστος και χωρίς κέρδος κέρατα! Όταν ακόμη και καθηγητές της Θεολογίας του πανεπιστημίου αφήνουν αιχμές κατά της Εκκλησίας μας και αρθρώνουν αντιπολιτευτικό λόγο, εγώ δίνω μάχη,χωρίς κέρδος κέρατο!
Δεν ήταν ποτέ στις προθέσεις μου να έχω τίτλους χωρίς αντικείμενο, ούτε να παριστάνω τον «Μέττερνιχ» των εκκλησιαστικών μας πραγμάτων.
Υπό άλλας συνθήκας, θα έπρεπε να είχα μεγάλη πίκρα μέσα μου για όλα αυτά. Τώρα, όμως, γνωρίζω πλέον ότι βρίσκομαι στο σωστό δρόμο. Όταν συμμαχούν εναντίον σου άνθρωποι εκ διαμέτρου αντίθετοι, για τον ίδιο, όμως, λόγο –για να σε εκθέσουν και να σου κάνουν κακό– δεν μπορεί παρά να αισθάνεσαι δικαιωμένος!
Μεγάλωσα με πυξίδα την πίστη και μεγαλώνοντας αισθανόμουν πάντα την ανάγκη να την υπερασπίζομαι από όποιο μετερίζι, ένιωθα, ότι μου όριζε ο Θεός.
Δεν έχει σημασία αν το «πόστο» είναι αθέατο ή θεατό. Σημασία έχει να είναι ορατό το αποτέλεσμα. Σημασία έχει να αποκαλύπτεται πάντα η αλήθεια. Με όποιο τίμημα.
Σημασία έχει ο κάθε ένας από μας,απαλλαγμένος από μικρότητες, υστεροβουλίες και συμφέροντα, να έχει πλήρη συναίσθηση της ευθύνης του ως Έλληνας, ως πολίτης και πάνω απ’ όλα ως ορθόδοξος χριστιανός.
Αδιαφορώντας ,λοιπόν, για το …όποιο τίμημα και για τις δήθεν ανησυχίες που εκφράζουν από χθές οι απορούντες, θα συνεχίζω να υπηρετώ την πίστη μου και όσους και όσα εγώ θεωρώ σωστά και ασφαλώς θα είμαι απόλυτα εναρμονισμένος με τα ιερά και τα όσια του γένους μας, ελπίζοντας ότι θα συμβάλλω με τον τρόπο μου, λιγότερο ή περισσότερο, σε μία καλύτερη ποιότητα ζωής.
Κι ελπίζοντας ακόμη ότι όσοι έχουν στα χέρια τους τη δύναμη του λόγου και της γραφής μέσα από τον Τύπο, θα προσπαθούν πάντα να χρησιμοποιούν τα όπλα τους για χάρη του «αγώνα του καλού» και μόνον!!
