Του Σωτήρη Τζούμα

Κάτι τέτοιες ώρες σκέφτομαι πού είσαι Χριστόδουλε; Ποιά κακή συγκυρία μας στέρησε από την θερμουργή παρουσία σου, από τον καρδιόβγαλτο λόγο σου, από την ατρόμητη λεβεντιά σου; Πόσο φτωχοί και λίγοι είμαστε χωρίς εσένα τέτοιες ώρες….
Ο Χριστόδουλος υπήρξε ο ανατρεπτικός Πρωθιεράρχης που έκανε πολλά και μίλησε για ακόμα περισσότερα
Ήταν ένας διαφορετικός Αρχιεπίσκοπος ,με ισχυρή προσωπικότητα και με λόγο που τσάκιζε κόκαλα.

Όταν αποφάσισε να φέρει την Εκκλησία κοντύτερα στην κοινωνία και να μιλήσει για πολλά και διάφορα, εναλλάσσοντας συχνά τον θεσμικό του ρόλο με εκείνον του απλού ανθρώπου και πιστού χριστιανού, έδειξε πως θα κάνει πολλούς να χάσουν τον ύπνο τους.

Ήταν ο αρχιεπίσκοπος που μίλησε τη γλώσσα των νέων, που κάλεσε όλους στη μεγάλη αγκαλιά της εκκλησίας, που ασχολήθηκε με μεγάλα και μικρότερα ζητήματα της κοινωνίας, αφήνοντας ταυτοχρόνως κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο μέσω της Εκκλησίας.

Η σύντομη αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πορεία του στο τιμόνι της Εκκλησίας της Ελλάδος άφησε τη δική της σφραγίδα στη δημόσια ζωή του τόπου, αν και πολλές φορές ασχολήθηκε με θέματα που υπερέβαιναν τον θεσμικό του ρόλο, συγκεντρώνοντας την κριτική για υπέρβαση των αρμοδιοτήτων του.

Ο αντισυμβατικός Πρωθιεράρχης που ήθελε να τον θυμόμαστε με το όνομά του, ως τον «Χριστόδουλό μας» δηλαδή, βρέθηκε συχνά αντιμέτωπος με την οργανωμένη πολιτεία προκαλώντας αμηχανία τόσο εντός των εκκλησιαστικών κόλπων όσο και μεταξύ των πιστών.

Από τις πράξεις και τα κηρύγματά του επανήλθε στον δημόσιο λόγο η σχέση πολιτείας-εκκλησίας, την ίδια στιγμή που ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και η συνήθειά του να εναλλάσσει τον ρόλο του μεταξύ Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος και απλού πολίτη μπέρδεψε πολλούς στην πορεία, καθώς δεν ήταν πάντα σαφές αν μιλούσε ως ο Πρώτος της πίστης, ή ως καθημερινός άνθρωπος που τον προβλημάτιζαν διάφορες πτυχές της κοινωνίας.

Γι’ αυτό ίσως οδηγήθηκε ο εξαιρετικά μορφωμένος Αρχιεπίσκοπος στην ολομέτωπη ρήξη του με το τοτε κράτος των …Αθηνών , χρησιμοποιώντας την απαράμιλλη απήχησή του και την αναντίρρητη επιρροή που ασκούσε στον λαό. Γιαυτό τον φοβήθηκαν.

Αν και αυτό δεν αποκαλύπτει την πλήρη έκταση της προσωπικότητάς του, καθώς μπορεί πλέον η πολιτική εξουσία να τον αντιμετώπιζε με καχυποψία και οι λοιποί εκκλησιαστικοί να εμφανίζονταν διχασμένοι( άλλοι γιατί φοβόταν και άλλοι γιατί τον ζήλευαν), ο λαός ωστόσο τον λάτρευε, καθώς αυτός ο Αρχιεπίσκοπος έπαιρνε τουλάχιστον πρωτοβουλίες και δρούσε! Ήταν μέσα στη ζωή του Έλληνα και όχι απών.

Όπως ο αγώνας του να προσεγγίσει τη νέα γενιά με τα παροιμιώδη ανέκδοτά του, πού έδωσαν στον θεσμικό του ρόλο ένα πιο καθημερινό και προσπελάσιμο πρόσωπο: «Ελάτε έτσι όπως ακριβώς είστε, με το τζιν, τα σκουλαρίκια και τις κοντές φούστες», καλούσε τη νεολαία να εκκλησιάζεται, ενώ ταυτοχρόνως δεν δίστασε στο επικοινωνιακό του έργο να δανειστεί και αργκό φράσεις της νέας γενιάς λέγοντας ότι «την πάει»!

Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος,άφησε το στίγμα του βαθιά χαραγμένο στον κλήρο αλλά και τις καρδιές του λαού και ήταν μια πολύπλευρη προσωπικότητα, ένα σωστό φαινόμενο της ελληνικής κοινωνίας που δύσκολα θα ξαναπεράσει από τη θέση αυτή…Γιαυτό σε τέτοιες κρίσιμες ώρες μας λείπει πολύ και τον αναζητούμε!

Που είσαι Χριστόδουλε;