Την Πέμπτη 26 Οκτωβρίου, εορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Δημητρίου του Μυροβλύτη, πολιούχου Κηφισίας, τελέστηκε πολυαρχιερατικό συλλείτουργο στον μητροπολιτικό ιερό Ναό του στην Κηφισιά.
Προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο, ενώ έλαβαν μέρος οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Κίτρους κ. Γεώργιος, Κηφισίας κ. Κύριλλος και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ναζιανζού κ. Θεοδώρητος.
Μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας έγινε λιτανεία της Εικόνος και των ιερών Λειψάνων του Αγίου Δημητρίου σε κεντρικές οδούς της Κηφισίας.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Δημήτριον τιμήσωμεν, τόν σοφώτατον ἐν διδαχαῖς καί στεφανίτην ἐν μάρτυσι», καλεῖ καί ἐμᾶς σήμερα ὁ ἱερός ὑμνογράφος, Ἀνδρέας ὁ Ἱεροσολυμίτης, ἡμέρα τῆς μνήμης τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ μυροβλύτου, ἡμέρα ἑορτῆς καί πανηγύρεως τοῦ περικαλλοῦς αὐτοῦ ναοῦ, τοῦ ἀφιερωμένου εἰς τόν γενναιότατον ὁπλίτην τοῦ Κυρίου, εἰς «τήν ἀκρότητα τῶν μαρτύρων», ὅπως τόν ἀποκαλεῖ ὁ συμπολίτης του ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, ἀλλά καί «εὐαγγελιστῶν τε καί κηρύκων καί σοφῶν καί θεολόγων φιλοτιμία», ὅπως τόν ὀνομάζει ὁ ἄλλος συμπολίτης καί ἐγκωμιαστής του, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἅγιος Φιλόθεος ὁ Κόκκινος.
Οἱ χαρακτηρισμοί αὐτοί τούς ὁποίους ἀποδίδει ὁ ἅγιος Φιλόθεος στόν μεγαλώνυμο μάρτυρα συγκλίνουν ἀπολύτως μέ αὐτούς τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου καί ἐκφράζουν τήν πίστη καί τήν πεποίθηση τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ἡ ἀποδιδόμενη τιμή στόν ἅγιο μεγαλομάρτυρα Δημήτριο δέν εἶναι μόνο τιμή καί ἔπαινος στόν νεαρό ἀνθύπατο τῆς Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος θυσίασε τή ζωή του χάρη τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης του στόν Χριστό καί ὑπέστη τό χριστομίμητο μαρτύριο διά τοῦ λογχισμοῦ τῆς πλευρᾶς του, ἀλλά εἶναι τιμή καί ἔπαινος καί δόξα καί στόν «σοφώτατον ἐν διδαχαῖς», στόν κήρυκα τῆς ἀληθοῦς εἰς Χριστόν πίστεως, σέ αὐτόν πού ἀξιώθηκε νά δεῖ τήν πίστη πού δίδασκε στή Χαλκευτική στοά τῆς Θεσσαλονίκης στούς νεαρούς βλαστούς τῆς πόλεως νά καρποφορεῖ, καρπόν πολύν, καρπόν ἑκατονταπλασίονα, καρπόν μαρτυρίου, ὅπως συνέβη μέ τόν μαθητή του ἅγιο Νέστορα, ὁ ὁποῖος μέ μόνη τήν ἐπίκληση τοῦ Θεοῦ τοῦ Δημητρίου «κατηγωνίσατο βασιλείαν» καί «ἐγενήθη ἰσχυρός ἐν πολέμῳ», συντρίβοντας τόν Λυαῖο καί λαμβάνοντας ἀπό τά χέρια τοῦ ἀγωνοθέτου καί ἀθλοθέτου Χριστοῦ τόν τῆς δικαιοσύνης στέφανον.
«Δημήτριον τιμήσωμεν τόν σοφώτατον ἐν διδαχαῖς καί στεφανίτην ἐν μάρτυσι» καί ἐμεῖς, ἔχοντας ἐν τῷ μέσῳ τοῦ περικλύτου αὐτοῦ ναοῦ, τοῦ τιμωμένου στό ὄνομα τοῦ προστάτου τῆς Θεσσαλονίκης καί ὑπερμάχου τῆς οἰκουμένης, ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, τμῆμα τοῦ ἱεροῦ καί χαριτοβρύτου καί μυροβλύτου λειψάνου του, τό ὁποῖο μεταφέραμε κατόπιν εὐγενοῦς καί φιλαδέλφου προσκλήσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου ποιμενάρχου σας, τοῦ προσφιλεστάτου ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ Μητροπολίτου Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ κυρίου Κυρίλλου ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας, ὅπου εὐλαβῶς φυλάσσεται ὡς θησαύρισμα ἱερώτατο καί περιπόθητο σέμνωμα.
Ἀλλά πῶς νά τιμήσουμε, ἀδελφοί μου, ἐπαξίως τόν μεγαλομάρτυρα καί μυροβλύτη Δημήτριο, τόν ὁποῖο ἐτίμησε πρωτίστως ὁ Θεός διά τῆς χάριτος τοῦ ἀκενώτου μύρου καί τῶν ἀναριθμήτων θαυμάτων του, ἀλλά καί πληθύς σοφῶν καί ἁγίων πατέρων, οἱ ὁποῖοι δέν ἐφείσθησαν ἐγκωμίων διά «τόν θεηγόρον ὁπλίτην τῆς παρατάξεως Κυρίου» καί συνέπλεξαν τά ἄνθη τοῦ λόγου των γιά νά ὑμνήσουν τόν ἁγνόν καί παρθένον, τόν σοφόν καί θεοδίδακτον, τόν μάρτυρα τῆς προαιρέσεως καί τοῦ αἵματος;
Πῶς νά τόν τιμήσουμε, λοιπόν, ἀδελφοί μου, ἐμεῖς οἱ ὁποῖοι πόρρω ἀπέχουμε ἀπό τούς ἀνά τούς αἰῶνες ἐγκωμιαστές του;
Τή διέξοδο στήν ἀμηχανία μᾶς τήν προσφέρει ὁ ἴδιος ὁ μέγας Δημήτριος μέ τή ζωή του. «Σοφώτατος ἐν διδαχαῖς καί στεφανίτης ἐν μάρτυσι», συνεδύασε τόν λόγο μέ τά ἔργα. Συνεδύασε τή θεωρία μέ τήν πράξη, ἐφαρμόζοντας στή ζωή καί τό μαρτύριό του, ὅσα δίδασκε στούς νέους τῆς Θεσσαλονίκης, ἐπιβεβαιώνοντας ἔτσι τόν λόγο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ θεολόγου ὅτι «πρᾶξις θεωρίας ἐπίβασις».
Συγχρόνως ὅμως ἡ ζωή καί τό μαρτύριό του ὑπῆρξαν ζῶσα καί ἀληθής διδασκαλία περί τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ καθημερινός ἀγώνας καί ἡ προσπάθειά του διά τήν ἐν Χριστῷ τελείωσή του ὑπῆρξαν εὔγλωττη ἀπόδειξη τῆς ἀληθείας τῆς πίστεως τήν ὁποία ἐκήρυττε, ἀλλά καί μαρτύριο κατά τήν προαίρεση.
Νά, λοιπόν, πῶς μποροῦμε καί ἐμεῖς, ἄν καί ἀδύναμοι στήν τέχνη τῶν ἐγκωμίων, νά τιμήσουμε τόν ἔνδοξο τοῦ Χριστοῦ μεγαλομάρτυρα καί στεφανίτη Δημήτριο. Ἀδυνατοῦμε νά τόν καταστέψουμε μέ τόν στέφανο τῶν λόγων; Ἄς τοῦ προσφέρουμε τά ἄνθη τῆς ψυχῆς μας. Ἄς ἀγωνισθοῦμε νά μιμηθοῦμε τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς του, τήν ἁγνότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός του, τή δύναμη τῆς ὁμολογίας του.
Ζοῦμε, ἀδελφοί μου, σέ μία ἐποχή, ἡ ὁποία, ἄν καί κατ᾽ ὄνομα χριστιανική, ἐλάχιστα διαφέρει ἀπό τήν ἐποχή στήν ὁποία ἔζησε ὁ ἑορταζόμενος μεγαλομάρτυς ἅγιος Δημήτριος. Σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία οἱ ἐκλεκτοί τῶν ποικίλων ἰδεολογιῶν καί θρησκειῶν, πού ἀντιμάχονται τόν ἀναστάντα Χριστό καί τήν Ἐκκλησία του, ἐπαίρονται καί καυχῶνται ὡς νέοι Λυαῖοι καί προκαλοῦν διαφημίζοντας ὡς ἀήττητη τήν ἰσχύ τους.
Σέ μία τέτοια ἐποχή, σέ ἕνα τέτοιο κόσμο δέν μποροῦμε ἐμεῖς ὡς πιστοί, ὡς μαθητές τοῦ Χριστοῦ, νά παραμείνουμε ἀδρανεῖς. Ἔχουμε χρέος ὁμολογίας τῆς πίστεώς μας. Ἔχουμε χρέος νά μή φοβούμεθα οὔτε νά δειλιάζουμε ἀπό τά φρυάγματα τῶν ἐχθρῶν, διότι ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός του δρᾶ καταλυτικά γιά ἐκείνους πού σάν τόν μαθητή τοῦ ἁγίου Δημητρίου, τόν ἅγιο Νέστορα, τήν χρησιμοποιοῦν.
Καί αὐτή ἡ μαρτυρία καί ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως, μαρτυρία καί ὁμολογία πού θά εἶναι συγχρόνως καί ἔκφραση τοῦ ἐσωτερικοῦ μας ἀγῶνος γιά νά ζήσουμε ὄντως τήν ἐν Χριστῷ ζωή, θά εἶναι τό πιό εὐπρόσδεκτο ἐγκώμιο πού μποροῦμε νά προσφέρουμε στόν «συμπαθέστατον Κυρίου μάρτυρα», τόν μεγαλομάρτυρα Δημήτριο, τόν ὁποῖο τιμοῦμε σήμερα καί τοῦ ὁποίου ἡ χάρη, διά τοῦ ἱεροῦ καί χαριτοβρύτου λειψάνου του, εὔχομαι νά πληροῖ τή ζωή σας καί νά σᾶς ἐνισχύει στόν καθ᾽ ἡμέρα ἀγώνα σας.
Εὐχαριστώντας γιά μία ἀκόμη φορά τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ κύριο Κύριλλο γιά τήν ἀδελφική πρόσκλησή του, γιά τήν εὐκαιρία νά συλλειτουργήσουμε σήμερα ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου καί νά ἀπευθυνθῶ δι᾽ ὀλίγων πρός τήν ἀγάπη σας, εὔχομαι ταπεινῶς ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος Δημήτριος, «ὁ σοφώτατος ἐν διδαχαῖς καί στεφανίτης ἐν μάρτυσι», νά τόν στηρίζει καί νά τόν ἐνισχύει στήν ποιμαντορική του διακονία εἰς ἔτη πολλά, ὥστε διά τῶν σοφῶν διδαχῶν του νά δίδει τοῖς ἐγγύς καί τοῖς μακράν τήν μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.