Του π. Ηλία Μάκου

Η Κυριακή των Βαΐων εορτάστηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας με κατάνυξη, καθώς μετά την θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα,   έρχεται και το πάθος του, και ήταν μεγάλη η συμμετοχή των πιστών, οι οποίοι επέστρεψαν στα σπίτια τους, μ’ ένα κλαδί από βάια.  

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος ιερούργησε, πλαισιούμενος από τον Μητροπολίτη Αμαντίας Ναθαναήλ και κληρικούς της Αρχιεπισκοπής, στον καθεδρικό ναό “Ανάσταση” των Τιράνων.

Ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Ιωάννης ιερούργησε στον καθεδρικό ναό “Ανάσταση” της Κορυτσάς. 

Με θρίαμβο και με “Ωσαννά” μπαίνει ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα. Όσοι δεν γνωρίζουν τι θα επακολουθήσει , ονειρεύονται τη μεγάλη δόξα του θριαμβευτού. Αλλά ο θρίαμβος δεν θα είναι κοσμικός, θα είναι πνευματικός.  Θα είναι πρώτα Σταυρός και μετά Ανάσταση.  

Είναι προτύπωση και σκιά μιας άλλης θριαμβευτικής εισόδου του Ιησού στην Άνω Ιερουσαλήμ, μετά τα πάθη. 

Η υποδοχή στα Ιεροσόλυμα, μπορεί να είναι αυθόρμητη.  Να είναι παλλαϊκή. Άδολη έκφραση των ανθρώπων προς τον Θείο Διδάσκαλο. Δεν είναι, όμως, η αληθινή και μεγαλειώδης, όσο του αξίζει. Κια να θέλουμε, εμείς οι άνθρωποι, αδυνατούμε να του κάνουμε την άξια υποδοχή. 

Είναι θριαμβευτική η είσοδος. Αλλά με μεγάλες αντιθέσεις και αντινομίες.Το παραλήρημα της χαράς ενός λαού και οι ιαχές του θριάμβου σήμερα. Αύριο, το παραλήρημα του μίσους, οι κραυγές για τη σταύρωση.

Είναι τρομερό το φαινόμενο. Ο ίδιος λαός προς τον ίδιο ήρωα μεταστρέφεται και δημιουργεί τις πλέον ακατανόητες και θλιβερές αντινομίες. 

Τέτοιος είναι ο κόσμος. Ακατανόητος. Ρευστός. Και τούτο είναι το πόρισμα της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά και της καθημερινότητας, ότι ο κόσμος αυτός είναι πολύ ασταθής και ευμετάβλητος. 

Εάν έναν Χριστό δεν σεβάστηκε ο κόσμος, ποιος μπορεί να μένει σταθερά άτρωτος από τα βέλη του;