🔺Τοῦ Σεβ. Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας(Γ.Ο.Χ.)κ. Χρυσοστόμου
Σὲ τί ἐποχὲς ζοῦμε! Σὰν νὰ μὴν εἴχαμε ἄλλες ὑποχρεώσεις καὶ ἀσχολούμαστε μὲ τὸ νὰ ὑπερασπιζόμαστε πράγματα αὐτονόητα γιὰ αἰῶνες αἰώνων. Ἐμεῖς, βέβαια, καλὰ κάνουμε καὶ ὑπερασπιζόμαστε καὶ ὑπεραμυνόμαστε. Τὸ δύστυχες τῆς ὅλης ὑπόθεσης εἶναι ὅτι δὲν θὰ χρειαζόταν κὰν νὰ μιλήσουμε, δὲν θὰ χρειαζόταν κὰν νὰ ἔλθει πρὸς ψήφιση κάτι τόσο ἄσχετο μὲ τὰ ἰδανικά μας, τόσο ξένο μὲ ὅσα μάθαμε ἀπὸ παιδιά, τόσο ἀσύμβατο μὲ αὐτὴν τὴν ἴδια τὴν φύση.
Σαφῶς, ὁ λόγος γιὰ τὸ γνωστὸ ἐπίμαχο νομοσχέδιο, τὸ ὁποῖο δῆθεν ἔρχεται νὰ «ἑδραιώσει τὴν ἰσότητα» καὶ νὰ «ὑπερασπιστεῖ τὰ δικαιώματα τῶν ἀνθρώπων». Μάθαμε τώρα ὅλοι νὰ μιλοῦμε γιὰ δικαιώματα. Ὅ,τι ἐπιθυμεῖ ὁ καθένας τὸ βαφτίζουμε «δικαίωμα» καὶ τὸ προστατεύουν, τὸ ἀναδεικνύουν, τὸ στηρίζουν οἱ «διαφωτιστὲς» προοδευτικοὶ τῆς ἐποχῆς μας, ὄχι ὅμως ἀπροϋπόθετα. Ὄχι! Μάχονται ὑπὲρ αὐτῶν τῶν δικαιωμάτων μὲ πρωτοφανῆ ζῆλο μόνο ἂν πρόκειται γιὰ μειονότητες καί… ἂν συντρέχουν βέβαια καὶ ἄλλοι, πιὸ χειροπιαστοὶ λόγοι. Αὐτὸ ἀπαιτοῦν τὰ προστάγματα τοῦ «δημοκρατικοῦ φιλελευθερισμοῦ»: ἀφήνουμε τὴν πλειονότητα νὰ φωνασκεῖ εἰς ὦτα μὴ ἀκουόντων, βαφτίζουμε τὴν πλειονότητα «συντηρητική», «ἀκροδεξιά», ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο μειωτικὸ συναντήσουμε στὸ λεξικό, δημιουργοῦμε καὶ μερικὲς δημοσκοπήσεις κομμένες καὶ ραμμένες στὰ μέτρα μας καὶ θυσιάζουμε τὴν κοινὴ βούληση γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν δικαιωμάτων τῶν μειονοτήτων.
Πού ἦταν ὅλος αὐτὸς ὁ ζῆλος γιὰ ἄλλα, σημαντικότερα ζητήματα δικαιωμάτων; Ποιός νοιάστηκε μὲ τόση σφοδρότητα γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν ἀσθενῶν ποὺ εἰσάγονται στὰ νοσοκομεῖα καὶ νοσηλεύονται σὲ περιβάλλοντα ἀκάθαρτα καὶ καταθλιπτικά, ξαπλῶνοντας καὶ πεθαίνοντας σὲ ράντζα; Εἶπαν κάποιοι ὅτι ἔχουμε γίνει ὁ περίγελως τῆς Εὐρώπης μὲ τὴν συμπεριφορά μας ἐπειδὴ ἀντιδροῦμε στὸ ἐπαίσχυντο νομοσχέδιο. Ἀλήθεια, ἡ δική μας συμεριφορὰ εἶναι ἡ αἰτία ποὺ εἴμαστε «περίγελως» στὴν Εὐρώπη; Ὅλες αὐτὲς οἱ τριτοκοσμικὲς καταστάσεις ποὺ ἐπικρατοῦν σὲ οὐκ ὀλίγους τομεῖς τοῦ κράτους, καὶ γιὰ χάρη τῶν ὁποίων κάποιοι ἔχουν χτίσει ὁλόκληρες περιουσίες, δὲν μᾶς καθιστοῦν περίγελω; Ποιός ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τοὺς κατοίκους, παραδείγματος χάριν, τῆς Δυτικῆς Ἀττικῆς ἢ τοῦ Ἰκονίου Περάματος οἱ ὁποῖοι καθημερινῶς εἰσπνέουμε τὸν καρκίνο τῶν καυσαερίων ἀπὸ τὰ διϋλιστήρια καὶ τὰ «ντεπόζιτα τοῦ θανάτου» ποὺ βρίσκονται μέσα στὶς πόλεις; Ποιός ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὴν κυκλοφορία, στὴν ὁποία χίλια προβλήματα δημιουργοῦνται μὲ ἕνα ἁπλὸ ψιλόβροχο; Ποιός ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τοὺς μαθητὲς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι πηγαίνουν μὲ τὰ πόδια στὸ σχολεῖο καὶ ὕστερα ἀπὸ λίγη βροχὴ πρέπει νὰ περάσουν στὴν κυριολεξία ποτάμια μὲ τὰ ὅποια ὑποδήματά τους γιὰ νὰ φτάσουν στὸν προορισμό τους; Δὲν ἔχουμε δικαίωμα ὡς ἄνθρωποι νὰ κυκλοφοροῦμε ἄνετα καὶ ἀπρόσκοπτα; Ποιός ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τοὺς χιλιάδες συμπολίτες μας οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν τὴν στοιχειώδη θέρμανση στὸ σπιτικό τους καὶ εἶναι ἀναγκασμένοι τὸν χειμώνα νὰ κάνουν ὑπομονὴ καὶ νὰ ἐμφανίσουν προβλήματα ὑγείας; Ποιός ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τοὺς ἀθλητές μας, γιὰ τοὺς ὁποίους καυχώμαστε ὅτι δοξάζουν τὴν Ἑλλάδα μας μὲ τὶς διακρίσεις τους, ὅταν τὸ κράτος τοὺς ἀφήνει νὰ προπονοῦνται σὲ συνθῆκες ἀπαράδεκτες; Ποιός ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα ποὺ τόσες δεκαετίες τὰ παιδιά μας πρέπει νὰ πληρώνουν φροντιστήρια γιὰ νὰ λάβουν τὰ ἀπαραίτητα ἐφόδια ὥστε νὰ ἐπιτύχουν στὶς πανελλαδικὲς ἐξετάσεις, ὡσὰν τὸ σχολεῖο νὰ ἦταν ἀνίκανο νὰ τοὺς προσφέρει τὴν ἀπαιτούμενη γνώση; Ποιός ἐνδιαφέρθηκε τόσες δεκαετίες νὰ ἐνισχύσει τὴν πυρασφάλεια μιᾶς ποὺ κάθε χρόνο βιώνουμε σκηνὲς βγαλμένες ἀπὸ τὰ τάρταρα ἐξαιτίας τῶν πυρκαγιῶν; Ποιός ἐνδιαφέρθηκε ὅλες αὐτὲς τὶς δεκαετίες, ἢ ἔστω τὴν προηγούμενη πενταετία, γιὰ νὰ μὴν συμβεῖ ἡ ἄνευ προηγουμένου καὶ πέραν πάσης λογικῆς πολύνεκρη τραγωδία τῶν Τεμπῶν μὲ τὴν σύγκρουση τῶν τρένων, ἐκ τῶν ὁποίων τὸ ἕνα μάλιστα διακινοῦσε παράνομα εὔφλεκτη ὕλη; Ποιός, τέλος, ἐνδιαφέρθηκε γιὰ νὰ μὴν γίνει τόσο μεγάλη καταστροφὴ στὴ Θεσσαλία καὶ νὰ μὴν πληγοῦν οἱ περιουσίες καὶ οἱ οἰκονομικὲς δραστηριότητες τῶν κατοίκων;
Εἴμαστε σὲ ὅλα πιὰ τόσο μπροστὰ ποὺ τὸ μόνο θέμα ποὺ μᾶς κρατάει πίσω καὶ μᾶς καθιστᾶ «γελοίους» σύμφωνα μὲ τὰ λεγόμενα κάποιων, εἶναι τὸ ὅτι ἀκόμη δὲν ἔχουμε ἰσοπεδώσει τελείως τὸν πανάρχαιο θεσμὸ τῆς οἰκογένειας;
Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὄντες ὑπανάπτυκτοι σὲ πολλοὺς τομεῖς καὶ μὲ ἄλλα πολλὰ δικαιώματά μας νὰ τυγχάνουν τῆς παντελοῦς ἀδιαφορίας τῶν ὑπευθύνων, πιστεύουν ἀληθινὰ καὶ ἀνιδιοτελῶς κάποιοι ὅτι τὸ νομοσχέδιο ποὺ θὰ τεθεῖ πρὸς ψήφιση τὶς ἑπόμενες ἡμέρες θὰ εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς μεταμορφώσεως τῶν πάντων πρὸς ἕνα καλύτερο καὶ διαφωτισμένο μέλλον τῆς Πατρίδας μας, ὅπου θὰ κυριαρχήσει ἡ ἰσότητα καὶ ἡ κοινωνικὴ δικαιοσύνη; Ἀμφιβάλλω.
Μὲ τὴν βίαιη ἀπομάκρυνση τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίσθηκαν ἔμπρακτα γιὰ τὴν ἰσότητα καὶ τὴν δικαιοσύνη (βλέπε κατάργηση ἀργίας Τριῶν Ἱεραρχῶν), μὲ τὴν ἀκύρωση τῶν ἰδανικῶν μας, μὲ τὴν ἀφιλτράριστη εἰσαγωγὴ ὅλων τῶν ξένων ἰδεῶν ὡς προοδευτικῶν μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ εἶναι ξένες, μὴν περιμένουμε νὰ πάμε μπροστά. Μὴν μᾶς φανεῖ περίεργο ἂν οἱ ἄνθρωποι σὲ λίγα χρόνια συμπεριφέρονται ὡς δαιμωνιώδεις ἢ παντελῶς κτηνώδεις.
Ἀναρωτιοῦνται κάποιοι γιατὶ ἡ Ἐκκλησία μιλᾶ γιὰ ὅλα αὐτά, ἢ γιατὶ ἐνῶ μᾶς διδάσκει τὴν ἀγάπη ἐκφράζει μίσος καὶ ὀργή. Ποιοί εἶναι αὐτοὶ ποὺ θὰ κρίνουν ἂν ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἢ δὲν ἔχει ἀγάπη, ὅταν ἐμεῖς ἀπὸ φυλακῆς πρωίας μέχρι νυκτὸς τρέχουμε γιὰ τὴν ὑπηρεσία τοῦ πλησίον -ὅποιος καὶ ἂν εἶναι αὐτός, ὅταν τρέχουμε γιὰ νὰ προσφέρουμε ἀπὸ αὐτὰ ποὺ δὲν ἔχουμε γιὰ νὰ ἀπαλύνουμε τὸν πόνο, ἢ νὰ ἀνακουφίσουμε τὶς ἀνάγκες κάποιων συνανθρώπων μας, ὅταν ἔχουν ματώσει τὰ πόδια μας γιὰ νὰ προσφέρουμε πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ στήριξη καὶ νὰ συμβάλλουμε στὴν πρόοδο τοῦ τόπου μὲ ἔργα πολιτισμοῦ καὶ παιδείας;
Μὲ λόγια, εὐχολόγια καὶ φθηνὲς κριτικές, ὄχι ἀγάπη δὲν δείχνει κανείς, ἀλλὰ οὔτε καὶ ἐπίπεδο σώφρονος ἀνθρώπου. Ἂς ἔρθουν στὸν δρόμο νὰ δοῦν οἱ φιλοπρόοδοι τῶν ἡμερῶν μας πώς ἀγαπᾶ ἡ Ἐκκλησία καὶ ὅσοι τὴν διακονοῦν. Λυποῦνται δῆθεν κάποιοι δημοσιογράφοι καὶ σχολιάζουν τὴν αὐστηρὴ στάση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν μεταφράζουν ὡς μίσος. Ἔδειξαν ποτὲ τὸ ἔργο ποὺ προσφέρει ἡ Ἐκκλησία; Ἡ Ἐκκλησία ἔχει κάθε δικαίωμα νὰ μιλᾶ ὅπως μιλᾶ, εἴτε πιὸ μετριοπαθῶς, εἴτε μὲ αὐξημένους τόνους.
Ἔχει ξεφύγει ἡ κατάσταση.
Ἀπὸ τὸ 1971 ἔφυγε ὁ Σταυρὸς ἀπὸ τὰ κοντάρια τῶν σημαιῶν, συζητήθηκε ἡ κατάργηση τοῦ 1ου ἄρθρου τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος, ἀπαγορεύθηκε ἡ σημαία στὰ σπίτια πλὴν τῶν δύο ἐθνικῶν ἐπετείων, καταργήθηκε ἡ ποδιὰ στὰ σχολεῖα, καταργήθηκε τὸ πολυτονικὸ καὶ ἁπλοποιήθηκε ἡ γλώσσα, νομιμοποιήθηκαν οἱ ἐκτρώσεις, θεσμοθετήθηκε ὁ πολιτικὸς γάμος, ἡ Κυριακὴ ἔγινε ἐργάσιμη, ἐπετράπη ἡ ἀποτέφρωση τῶν νεκρῶν, νομιμοποιήθηκε ἡ ἀλλαγὴ φύλου σὲ παιδιὰ 15 ἐτῶν.
Κάποτε κληρικοὶ ἔκαναν περιοδεῖες στὰ σχολεῖα καὶ μετέφεραν δύο πνευματικὰ μηνύματα στὰ παιδιά. Μάλιστα, ὅποια παιδιὰ ἤθελαν ἐξέφραζαν τὰ προβλήματα ποὺ τοὺς ἀπασχολοῦσαν στοὺς Ἱερεῖς καὶ ἐξομολογοῦνταν σὲ αὐτούς, λαμβάνοντας πνευματικὴ στήριξη καὶ κάτι ποὺ σήμερα λείπει: νόημα στὴ ζωή τους. Καὶ ἦταν σημαντικὴ αὐτὴ ἡ παρουσία Ἱερέων στὰ σχολεῖα, διότι τὰ παιδιὰ συνειδητοποιοῦσαν ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μόνο σάρκα, ἀλλὰ ἔχει καὶ ἠθικὴ ὑπόσταση, ἡ ὁποία καλλιεργεῖται μὲ τὴν ἀρετή. Σήμερα ἀκόμη καὶ αὐτὴ ἡ βασικὴ λέξη τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας ἔχει θαφτεῖ.
Πού ὁδήγησαν ὅλα αὐτά; Στὸ νὰ βλέπουμε τὰ παιδιά μας νὰ σφάζουν τὸ ἕνα τὸ ἄλλο, νὰ βγάζουν στιλέτα καὶ ψαλίδια, μέχρι καὶ νὰ λιθοβολοῦν ἀκόμη, ἄνευ λόγου καὶ αἰτίας. Καὶ μετὰ λέμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται στὸν «Μεσαίωνα». Πρόοδος ἀποκαλεῖται αὐτό; Ὑπάρχει ποτὲ περίπτωση ὅλα αὐτὰ τὰ ὁποία ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα τὴν ἐξάλειψη τῆς διαμορφωμένης ἀπὸ αἰώνων ταυτότητάς μας, καὶ τὴν συνακόλουθη ἀχρήστευση τοῦ ἀνθρώπου νὰ τὰ εὐλογήσει ἡ Ἐκκλησία; Ἡ Ἐκκλησία ὑψώνει λόγο γιὰ νὰ κρατήσει ὅ,τι ἔχει ἀπομείνει ὄρθιο.
Ἀπεναντίας, γιὰ νὰ ἐξασφαλισθοῦν ὑψηλὲς θέσεις, θυσιάζεται ἀπὸ τοὺς ἰθύνοντες μέχρι καὶ αὐτὴ ἡ Δημοκρατία. Ὁ λαός, μέσα ἀπὸ τόσες δημοσκοπήσεις ἔχει δείξει περίτρανα τὴν ἄρνησή του στὸ νομοσχέδιο. Ποιός σέβεται αὐτὸν τὸν λαό; Ποιός, μὲ τὴν ψήφιση τοῦ νόμου θὰ ἔρθει ὕστερα νὰ ἀντικρίσει στὰ μάτια αὐτὸν τὸν λαό; Ποιός θὰ ἔρθει στὴν Ἐκκλησία ὅταν θὰ ἔχει ψηφίσει νόμο ἀντίθετο μὲ τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ;
Εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας ὁ Θεὸς νὰ ἀνατρέψει τὰ ἄσεμνα σχέδια ποὺ τίθενται ἐνάντια στὶς ἀρχὲς τῆς Πίστεως καὶ τοῦ Ἔθνους μας. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἐλπίζω ὅτι ἀκόμη καὶ ἂν τὸ ἐπίμαχο νομοσχέδιο ψηφισθεῖ, οἱ ἀντιδρῶντες νὰ δείξουν τὴν ἀντίδρασή τους στὴν κάλπη, ἀναδεικνύοντας τοὺς κατάλληλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι θὰ ἀκυρώσουν τοὺς ἄνομους νόμους, θὰ ἐπαναφέρουν αὐτὰ ποὺ κακῶς χάθηκαν καὶ θὰ φέρουν τὴν πρόοδο ἐκεῖ ποὺ πρέπει καὶ ὄχι ἐκεῖ ποὺ θὰ ἐξυπηρετήσουν ἰδιοτέλειες.
† ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος
