Του Σωτήρη Τζούμα

Είναι αλήθεια ότι γνωρίζω τα της ομογενειακής ζωής της Αμερικής από πολλές δεκαετίες!
Τα έζησα από κοντά και τα μελέτησα σε βάθος τα χρόνια που ήμουν εκεί.
Και από τότε τα παρακολουθώ με την δέουσα σοβαρότητα και προσοχή .
Μπορεί να έχουν αλλάξει πολλά από τότε , αλλά ο σκληρός πυρήνας, τηρουμένων των αναλογιών, παραμένει ο ίδιος. Ίσως γιατί οι ομογενείς μας παραμένουν ακραιφνείς πατριώτες. Και οι λίγοι επίορκοι που υπάρχουν κάνουν το θόρυβό τους για λίγο και μετά περνούν στη λήθη.

Ασφαλώς φροντίζω να ανανεώνω τις γνώσεις μου και να μαθαίνω νέα, ώστε να καταλαβαίνω πού στοχεύουν κάποιοι όταν ανακατεύουν τα πράγματα και εκθέτουν πρόσωπα και καταστάσεις.

Όταν ο νέος και φέρελπις Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος ανέλαβε το πηδάλιο της Εκκλησίας μας στις ΗΠΑ, είχε πει το τί θα συμβεί στις πρώτες εκατό μέρες του και δεσμεύτηκε γιαυτό έτσι όπως αρμόζει σε έναν πραγματικό πνευματικό ηγέτη.

Πολλοί ωστόσο, ήταν εκείνοι που στοιχημάτισαν, άλλοι από ενθουσιασμό και άλλοι από.. «φθόνο», για την επόμενη μέρα του Αρχιεπισκόπου.
Οι συνετοί πάντως άνθρωποι που αγαπούν την Εκκλησία και είδαν με καλό μάτι το νέο και ταλαντούχο Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο- όνομα και χάρη- είπαν πως αν στηριχτεί στις δικές του δημιουργικές δυνάμεις και στους σωστούς συνεργάτες-βραχίονες, θα μπορεί να μιλά όχι μόνο για τις πρώτες εκατό μέρες, αλλά για τα πρώτα εκατό χρόνια.

Και ο Αρχιεπίσκοπος έχει δείξει μέχρι στιγμής ότι ξέρει πώς πορεύεται και τί κάνει.
Μάλιστα ο Αρχιεπίσκοπος μολονότι δεν έκρυψε εξ αρχής τα σχέδιά του και ότι θέλει να χαράξει τη δική του πορεία και να αφήσει το δικό του στίγμα στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής, επέλεξε να πλαισιωθεί από δοκιμασμένους συνεργάτες , από ανθρώπους που γνωρίζουν τα της Αμερικής σε όλα τα επίπεδα και έχουν δώσει τις εξετάσεις τους προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο και προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη που πασχίζει να διατηρήσει ενωμένη την Εκκλησία μας.

Και ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος μολονότι γνωρίζει ότι το ταξίδι του στην έπαλξη αυτή που τον έταξε το Οικουμενικό Πατριαρχείο και προσωπικά ο Οικουμενικός Πατριάρχης, είναι ένα μοναχικό ταξίδι.

Παράλληλα, όμως, ξέρει ότι για να είναι αποτελεσματικό πρέπει να. έχει δίπλα του ανθρώπους έξυπνους, αποτελεσματικούς και διαπνεομένους από τα ίδια αισθήματα και συναισθήματα προς το Φανάρι και προς τον Πατριάρχη μας.

Και ο Ελπιδοφόρος αυτή την ισορροπία δεν θα την διαταράξει ποτέ. Για πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν.

Αναλαμβάνοντας τα ηνία της Αρχιεπισκοπής Αμερικής ο Ελπιδοφόρος δεν απέκρυψε πως θέλει ως στενό συνεργάτη του και δεξιό του βραχίονα , τον δοκιμασμένο και με πολλές γνωριμίες εντός και εκτός Αμερικής, πατέρα Αλέξανδρο Καρλούτσο.
Φρόντισε μάλιστα λίγες ημέρες από την ενθρόνισή του να τον προαγάγει σε Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο της Αρχιεπισκοπής, κάτι που κανείς άλλος Αρχιεπίσκοπος δεν είχε πράξει.

Η συμπόρευση μέχρι τώρα Ελπιδοφόρου- Άλεξ είναι όχι απλώς σε εξαιρετικά επίπεδα αλλά πρόκειται για μία πορεία αρμονική.
Ίσως γιαυτό και κάποιοι θέλουν να την διεμβολίσουν!
Και για να το πετύχουν αυτό βρήκαν τον «αδύναμο» κρίκο για να τον στολίσουν με τα κατάλληλα κοσμητικά, να τον αποδομήσουν και να φτάσουν στο στόχο τους που είναι προφανώς κάτι άλλο βαθύτερο, που αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί.

Πριν μερικές ημέρες άρχισαν να παρουσιάζονται κάποια αρνητικά δημοσιεύματα για πρόσωπο προσκείμενο στον πατέρα Άλεξ , έναν άνθρωπο που γνωρίζει και παρακολουθεί τα της ομογενείας των ΗΠΑ από πολλών ετών και κυρίως από τα έτη που υπηρέτησε ως σύμβουλος και συνεργάτης του τότε Υφυπ. Εξωτερικών Θεοδώρου Κασσίμη.
Πρόκειται για τον κ. Ιωάννη Χορόζογλου.
Ο κ. Χορόζογλου είναι ένας επαγγελματίας με γνωστή διαδρομή. Και αν κάτι μπορεί να του προσάψει κανείς είναι ο πλούτος καλοσύνης που τον διακρίνει, που μερικές φορές φτάνει στα επίπεδα της ανθρώπινης αφέλειας.
Και επειδή ο κ. Ιωάννης Χορόζογλου θεωρήθηκε από κάποιους ως «κολλητός» του π. Αλεξ και ενδεχομένως άτυπος συνεργάτης του, έπρεπε να δεχθεί την επίθεση του όχλου.
Και όσα δεν ήταν εύκολο να πουν για έναν άνθρωπο για τον οποίο δεν έχουν βρεί κάτι μεμπτό εναντίον του, τα είπαν με ευκολία και άνεση για τον Ιωάννη Χορόζογλου.
Είπαν για παράδειγμα, ότι εκμεταλλευόμενος τη γνωριμία του με τον π. Αλεξ κανονίζει έναντι… αδράς αμοιβής, να καλεί εξ Ελλάδος κάποιους αλαφροίσκιωτους που θέλουν να ανταλλάξουν «χειραψία» με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ στο Λευκό Οίκο, τη μέρα της ελληνικής Ανεξαρτησίας.
Και τη μομφή αυτή την διασπείρουν ωσάν τη λάσπη στον ανεμιστήρα. Χωρίς στοιχεία.
Ας βρεθεί ένας -έστω ένας- που υπέπεσε θύμα μιας τέτοιας εκμετάλλευσης και αν αυτό αποδειχθεί αληθές τότε ο ένοχος να τιμωρηθεί παραδειγματικά.
Αν όμως πρόκειται για συκοφαντία και ψέμα, τότε οι άθλιοι συκοφάντες καλόν είναι να βρουν θέση να κρυφτούν βαθιά μέσα στο βόθρο τους και να τραβήξουν και το …καζανάκι, για να πάνε όσο γίνεται βαθύτερα μέσα στο βοθρολύματα, εκεί που τους αξίζει πραγματικά.
Μάλιστα για να μας οδηγήσουν πιο εύκολα στην αρρωστημένη ετυμηγορία τους οι άνθρωποι αυτοί, χρησιμοποίησαν το αυτό επιχείρημα και για την ενθρόνιση του νέου Αρχιεπισκόπου.
Ότι δηλαδή έναντι αμοιβής ο ραδιούργος αυτός άνθρωπος, κουβάλησε ανθρώπους από την Αθήνα στη Νέα Υόρκη, για να λάβουν μέρος στο ιστορικό πράγματι γεγονός της ενθρόνισης του Ελπιδοφόρου.
Αλλά και αυτή η κατηγορία είναι ανυπόστατη και πέρα από κάθε φαντασία.
Πρώτον, γιατί τα της ενθρονίσεως του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου είχαν ανατεθεί σε ταξιδιωτικό γραφείο εξ Ελλάδος από στενούς συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου, οι οποίοι ουδεμία σχέση είχαν με τον κ. Χορόζογλου και την ζώνη εργασιακής ευθύνης του.
Και δεύτερον, ένα σχόλιο που έκανε κατά τα ανθρώπινα ο κ. Χορόζογλου φρόντισαν οι καλοθελητές να το παραμορφώσουν, να το παραφουσκώσουν και να το μεταφέρουν παραποιημένο προς την Αρχιεπισκοπική αυλή, για να καταστήσουν τον κ. Χορόζογλου ανεπιθύμητο .
Ίσως γιατί φοβήθηκαν ότι ο κ. Ιωάννης Χορόζογλου λόγω της γνωριμίας του με τον π. Αλεξ μπορεί να είχε ευκολότερη πρόσβαση στην Αρχιεπισκοπή.
Αλλά όλα αυτά είναι αποκυήματα αρρωστημένης φαντασίας. Διότι για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να το θέλουν και οι δύο. Δεν αρκεί να το θέλει ή να το διαδίδει ο ένας.

Όλη αυτή η παραφιλολογία, όπως ήταν φυσικό,προκάλεσε έναν τεχνητό δημοσιογραφικό θόρυβο, ο οποίος για να γίνει ακόμη πιο πιστευτός και αληθοφανής, έβαλαν στο δημοσιογραφικό κάδρο και τον π. Αλεξ Καρλούτσο .
Και όλα αυτά ήταν εύκολο να τα
συνδέσουν με τις οικονομικές ατασθαλίες που συνέβησαν στην Ι. Αρχιεπισκοπή από επίορκα στελέχη της τα οποία ήδη ευρίσκονται υπό την εποπτεία και τον έλεγχο της Δικαιοσύνης.
Ο συσχετισμός αυτός ήταν και άστοχος και δόλιος, γιατί ήθελε απλά να δημιουργήσει λασπόνερα.
Και όπως ήταν φυσικό οδήγησε την Αρχιεπισκοπή Αμερικής να εκδώσει ανακοινωθέν με το οποίο να λέγει το αυτονόητο: ότι ο άνθρωπος αυτός τον οποίο διασύρουν με αυτό τον άνανδρο τρόπο , δεν έχει ουδεμία σχέση υπαλληλική ή άλλη με την Αρχιεπισκοπή.
Και με το ανακοινωθέν αυτό έκλεισε ο κύκλος που προκάλεσε η ένταση και οι ανερμάτιστες φήμες.
Άδοξα για τους επίδοξους κατηγόρους. Το μελάνι μπορεί να χύθηκε αλόγιστα και να πίκρανε και να αναστάτωσε ανθρώπους αλλά δεν έκανε τη ζημιά που επεδίωκαν αυτοί οι οποίοι ανέλαβαν εργολαβικό το έργο της αποδόμησης.

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έλεγε ότι στη ζωή αυτή, σε όλα τα επίπεδα του ανθρώπινου βίου, υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: οι καντηλανάφτες, αυτοί που χαίρονται με την πρόοδο των συνανθρώπων τους και συμμετέχουν σε αυτή και την ενισχύουν. Και οι καντηλοσβήστες, αυτοί που θέλουν να τελειώσει μια ώρα πιο γρήγορα, το λάδι στο καντήλι του συνανθρώπου των.
Κατά ένα περίεργο και άκρως νομοτελειακό τρόπο οι καντηλοσβήστες δεν ζουν ποτέ για να δουν το λάδι των καντηλανάφτων να τελειώνει στο καντηλάκι τους! Τους ξεχνά η ίδια η ζωή.
Ο Θεός έχει για όλα το
σχέδιό του.