Όμως έρχονται να διαψεύσουν τον πειθαναγκασμό της άρνησης τα οφθαλμοφανή και ολοφάνερα θαυμαστά χαρίσματα, που επιδρούν στους πιστούς, του αγίου της Εκκλησίας

Δεν παγιδεύτηκε στο κενό της ζωής, δεν ήταν ρηχός, επιφανειακός και επίπεδος και έζησε, προσωπικά όχι εγωκεντρικά, τα σημάδια του Θεού.

Αν και στο μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του το σώμα του ήταν ασθενικό, το πνεύμα του έκανε συνεχώς αναβάσεις στο μυστήριο της πραγματικότητας του Θεού.

Έτσι αξιώθηκε της φιλίας του αγίου Νεκταρίου, γεύτηκε τη χαρά αξιόλογα στελέχη της Εκκλησίας και της Ιεραποστολής να είναι πνευματικοπαίδια του, κράτησε σταθερά το τιμόνι της ηγουμενίας στη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου Πάτμου, υπήρξε ιδρυτής της γυναικείας Μονής του Ευαγγελισμού της Μητρός του Ηγαπημένου στην Πάτμο, διετέλεσε Πατριαρχικός Έξαρχος στο ιερό νησί και τα αποφθέγματά του, όπως έχουν καταγραφεί σε επιστολές ή διαλόγους του βοηθούν στο να αναζητήσουμε, να ανακαλύψουμε και τελικά να αισθανθούμε τη «μυστική» συνάντηση με το Θεό.

Μα το επιστέγασμα της ψηλάφησης και της προσκύνησης του Ιησού σ’ όλη του τη ζωή ήταν τα θαύματα και όσο ήταν ζωντανός και μετά το θάνατό του, μέσω των λειψάνων του.

Οι θαυμαστές παρεμβάσεις του, για τις οποίες υπάρχουν συγκεκριμένες και επώνυμες μαρτυρίες, είναι πολλές. Και λειτουργούν ως κίνητρο αναρίθμητοι άνθρωποι να μη βυθίζονται στις αμφιβολίες και να μην παγιδεύονται στην απιστία.

Η ζωή του π. Αμφιλοχίου είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τις ιδέες μας και τη ζωή μας.

Ενώ μπορούμε, δεν θέλουμε να πιστέψουμε αληθινά. Το κάθε βήμα του αγίου Αμφιλοχίου Μακρή ήταν αποτέλεσμα της αγάπης του Θεού. 

Σε μια εποχή, που πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις μας απογοητεύουν, μας καταρρακώνουν και μας γονατίζουν, διστάζουμε από αδυναμία να ερμηνεύσουμε το θαύμα, ωστόσο ας έχουμε εμπιστοσύνη στη σοφία του Θεού, που Εκείνος ξέρει πότε και τι πρέπει να δίνει στον καθένα μας.

Μόνο αν νεκρώσουμε την αλαζονεία του λογισμού-παραλογισμού μας, θα βλέπουμε και θα καταλαβαίνουμε, και το κυριότερο θα μας αγγίζει ο βίος και του π. Αμφιλοχίου και των άλλων αγίων και θα νιώθουμε τις θαυμαστές παρεμβάσεις του, που δεν είναι αποτέλεσμα,  όπως ορισμένοι διακηρύττουν, της διαταραγμένης ψυχικής ισορροπίας αυτών, που τις ζουν. Μια τέτοια ερμηνεία είναι μια επικίνδυνη παραμόρφωση και διαστρέβλωση της φανέρωσης του Θεού.  

Ο άγιος Αμφιλόχιος Μακρής σκεπτόταν πως ήταν του Θεού Άνθρωπος, πως είναι Χριστιανός, πως είναι πολίτης της Βασιλείας του Θεού. Και στεκόταν σταθερός στα πόδια του. Στεκόταν στερεός, αμετακίνητος στις αξίες της πίστης και μας δείχνει πάντοτε το δρόμο να στεκόμαστε κι εμείς τίμιοι και ηθικοί μέχρι θανάτου στον Χριστό. Για να είμαστε του Θεού φίλοι, γνήσιοι και αγαπητοί.