🔺Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης, με τις αποφάσεις του να κατατάσσει στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας σύγχρονές μας σχετικά μορφές οι οποίες ξεχώρισαν και διακρίθηκαν για την Αγιότητα του βίου των, αποδεικνύεται και αναδεικνύεται, εκτός των άλλων, και ως ο Πατριάρχης των Αγίων, Όχι μόνο με την έννοια ότι προβάλλει στο ανά την Οικουμένη χριστεπώνυμο πλήρωμα αγιασμένες προσωπικότητες, αλλά και για το ότι μας καλεί όλους σε μια πορεία μίμησης των Αγίων. «Μίμησις Αγίου, συνέπεια αληθής και γνησία θρησκευτικότης»διεκήρυσσε προ πενήντα ετών από το προσκύνημα της Αγίας Μαρκέλλης στη Χίο,ο Μακαριστός , Μέγιστος Μητροπολίτης Χίου Χρυσόστομος (Γιαλούρης).
Η αγιοκατάταξη εν προκειμένω των Οσίων Αθανασίου Χαμαμιώτη και Γερβασίου Παρασκευοπούλου, αρξαμένου, μάλιστα, του Σαρανταημέρου των Χριστουγέννων, συνιστά για όλους μας ένα Πατριαρχικό προσκλητήριο προευπρεπισμού της φάτνης της ψυχής μας!
Δεν πρέπει, όμως, να θεωρηθεί συμπτωματική η ταυτόχρονη Πατριαρχική και Συνοδική Απόφαση επί ενός θέματος, που, με άστοχες τουλάχιστον, ενέργειες του επιχωρίου Μητροπολίτου,εξαιτίας των κακών συμβούλων που έχει και των επιρροών που δέχθηκε από ζηλόφθονους συνεπισκόπους του, σκανδάλισε τους πιστούς των Χανίων, οδήγησε σε περιδίνηση την ιστορική Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή της Αγίας Τριάδος Τζαγκαρόλων, εξουθένωσε μέχρις εσχάτων τον Ηγούμενό της, Βοηθό Επίσκοπο του Παναγιωτάτου Θεοφιλέστατο Δορυλαίου Δαμασκηνό, και έθεσε εν αμφιβόλω τα απαράγραπτα δικαιώματα της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας στα Πατριαρχικά Σταυροπήγια της ημιαυτόνομης Εκκλησίας της Κρήτης.Τηρουμένων των αναλογιών ισχύουν τα ίδια και για την Ιστορική Μονή Γουβερνέτου – Κυρίας τῶν Ἀγγέλων και τον φιλομόναχο ηγούμενο της Θεοφ. Ευμενείας Ειρηναίο, αν και με την εδώ δημιουργηθείσα κατάσταση θα ασχοληθούμε διεξοδικά σε άλλη ανάρτηση.
Το θέμα είναι ευαίσθητο και απαιτούσε λεπτούς χειρισμούς, στους οποίους, όπως απεδείχθη ο Παναγιώτατος αντιμετώπισε το θέμα με σοφία και την σύνεση και αναδείχθηκε δια μίαν εισέτι φορά δεξιός οιακοστρόφος.
Με την σοφή έκφραση «άχρι καιρού» ο Παναγιώτατος έστειλε πολλαπλό και ηχηρό μήνυμα προς όλους όσους επιβουλεύονται τα κανονικά δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και καταφρονούν τον Πατριάρχη τους με έμμεσους πλην όμως προσβλητικούς τρόπους.
Με όντως χειρουργικούς χειρισμούς και ευθύβολες αποφάσεις του, ο Παναγιώτατος, κατά το κοινώς λεγόμενο, «έβαλε κάθε κατεργάρη στον πάγκο του και έδειξε στους εν Κρήτη Ιεράρχες και σε όλο τον κλήρο και το λαό ότι εκείνος έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για όλα τα θέματα.
Με την επιβληθείσα «ποινή» στον Άγιο Δορυλαίου, του «εγκλεισμού», δηλαδή, στην Ιερά του Μονή, ουσιαστικά «τιμωρεί» όσους με τρόπους παντοίους και μεθοδεύσεις ήκιστα προσάδουσες σε ιερωμένους, επεδίωκαν την ατιμωτική εκδίωξή του από τη Μονή της μετανοίας του, μαζί με την περί αυτόν νεοπαγή και ανθούσα αδελφότητα, και την ηθική και πνευματική του εξόντωση, οι οποίοι, ως πληροφορούμεθα μόλις και γλίτωσαν την αργία με την προειδοποιητική αφαίρεση του Πατριαρχικού οφικίου.
Και ταυτόχρονα αναπαύει τη συνείδηση του εκκλησιαστικού κόσμου, ο οποίος είναι γνώστης του έργου και της προσφοράς του κ. Δαμασκηνού προς την Ιερά του Μονή και προβληματίζεται ποιοι και γιατί οδήγησαν τα πράγματα ως εκεί και προκάλεσαν αυτή την εσωστρέφεια σε μια εποχή που η Μονή ήταν έτοιμη να μπει σε νέα τροχιά ανάπτυξης και δημιουργίας
Ίσως, μάλιστα, στην πατρική και Πατριαρχική του αγάπη, ο Παναγιώτατος να προσέφερε μια τελευταία ευκαιρία σε όσους πρωταγωνίστησαν ή αυθαιρέτησαν στο θέμα της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής της Αγίας Τριάδος Τζαγκαρόλων, ώστε να έλθουν εις εαυτόν, να συναισθανθούν το μέγεθος της ευθύνης των έναντι Θεού, Πατριάρχου και Λαού, να εγκαταλείψουν την εωσφορική μισαδελφία και να μιμηθούν την αφειδώλευτη προς όλους και θυσιαστική αγάπη των νεοφανών Οσίων της Εκκλησίας μας Αθανασίου και Γερβασίου. Ας ελπίσουμε ότι θα καταλάβουν την ευκαιρία που έδωσε σε όλους ο Πατριάρχης και θα συναισθανθούν τις ευθύνες των. Ας καταλάβουν όλοι ότι το «άχρι καιρού» έχει ημερομηνία λήξεως.
