•(Μέ τήν εὐκαιρία τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Νεομαρτύρων Δημητρίου καί Παύλου, ὑπό τοῦ Συλλόγου τῶν ἐν Πάτραις Ἀρκάδων)
Μὲ τὴν συμμετοχὴ πλήθους εὐσεβῶν χριστιανῶν, ποὺ κατέκλυσαν τὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Διονυσίου (τοῦ ἐν Ζακύνθῳ) Πατρῶν, ἑορτάσθη τήν Κυριακή 19.5.2019, ἡ μνήμη τῶν ἁγίων ἐνδόξων Νεομαρτύρων Δημητρίου καὶ Παύλου, τῶν ἐν Τριπόλει μαρτυρησάντων καὶ Πολιούχων αὐτῆς, ἀπὸ τὸν Σύλλογο τῶν ἐν Πάτραις Ἀρκάδων «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης».
Στὸν ὡς ἄνω Ἱερὸ Ναὸ εἶναι θησαυρισμένη μεγάλη Ἱερὰ Εἰκόνα τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων ἀπὸ τοῦ ἔτους 1861, ἀπὸ τοὺς τότε Ἀρκάδες τῶν Πατρῶν ποὺ ἦτο μιά ἰσχυρὰ παροικία, ὃπως εἶναι καί οἱ σύγχρονοι ἐν Πάτραις Ἀρκάδες.
Ἡ ἱερὰ αὐτὴ εἰκόνα μὲ πρωτοβουλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν Χρυσοστόμου συντηρήθηκε καὶ τοποθετήθηκε σὲ περικαλλὲς ξυλόγλυπτο προσκυνητάριο, σὲ περίβλεπτη θέση στὸν Ἱερὸ Ναό, ὥστε νὰ προσκυνῆται ἀπὸ τοὺς χριστιανούς. Οἱ ἐν Πάτραις Ἀρκάδες ἑορτάζουν τήν μνήμη τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων τήν Κυριακή πρό τῆς ἱερᾶς αὐτῶν μνήμης. (22 Μαΐου).
Ὁ Σεβ. Πατρών στὸ κήρυγμά του, ἐπήνεσε τὸν Πρόεδρο τοῦ Συλλόγου τῶν ἐν Πάτραις Ἀρκάδων Δημήτριο Κομποχόλη, τὰ Μέλη τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου καὶ ὅλα τὰ μέλη τοῦ Συλλόγου, γιὰ τὴν διατήρηση τῆς ἱερᾶς αὐτῆς παραδόσεως καὶ τὸν ἑορτασμὸ τῶν ἁγίων ἐνδόξων Νεομαρτύρων καὶ ἀνεφέρθη μὲ συγκινητικὰ στοιχεῖα στὴ ζωή, στὸ μαρτύριο καὶ στὰ θαύματα τῶν δύο ἀριστέων τῆς Πελοποννήσου, ὡς τοὺς ἀποκαλεῖ ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος, κλεινῶν νεομαρτύρων Δημητρίου καὶ Παύλου, τονίσας ὅτι οἱ ἅγιοι Νεομάρτυρες ἔγραψαν μὲ τὸ αἷμα τους λαμπρὲς καὶ συγκλονιστικὲς σελίδες τῆς ἱστορίας κατὰ τὴν διάρκεια τῶν μαύρων καὶ πικρῶν χρόνων τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς, ὥστε μέσα ἀπὸ τὸ αἷμα τους καὶ τὴν θυσία τους ποὺ ἑνώθηκαν μὲ τὰ αἵματα καὶ τὶς θυσίες τῶν ἄλλων ἡρώων καὶ μαρτύρων ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος, νὰ ποτισθῇ, νὰ βλαστήσῃ καὶ νὰ καρποφορήσῃ τὸ δένδρο τῆς ἐλευθερίας.
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Σεβ. Πατρών μέ τήν εὐκαιρία τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς ἑκατοστῆς ἐπετείου ἀπό τήν γενοκτονία τοῦ Ἑλληνισμοῦ τοῦ Πόντου, ἔκανε λόγο γιά τόν μαρτυρικό Ποντιακό Ἑλληνισμό, ὁ ὁποῖος ὑπέστη φρικτὰ μαρτύρια, ἐξορίες καὶ μυρίας βασάνους, διατηρήσας ὅμως παρὰ τὶς ἀγχόνες, τὰ ἰκριώματα καὶ τὶς σφαγές, ζωντανὴ τὴν ἑλληνορθόδοξη παράδοση, τὴν ὁποία μετέφεραν οἱ διασωθέντες Πόντιοι ἀδελφοί μας στὴν Μητροπολιτικὴ Ἑλλάδα, μαζὶ μὲ τὴν Παναγία Σουμελᾶ, στῆς ὁποίας τὰ χέρια κρέμασαν τὶς τύχες καὶ τὴν πορεία τῶν ἐπιγενομένων καί ποὺ τιμοῦν μὲ τὴν ὀρθόδοξη παρουσία τους καὶ τὴν ποντιακὴ λεβεντιά τους τὴν Πατρίδα μας τόσο ἐντὸς τῶν γεωγραφικῶν ὁρίων αὐτῆς, ὅσο καὶ παγκοσμίως.
Μιλώντας τέλος, γιὰ τὴν συνέχεια τῶν σελίδων τῶν αἱματηρῶν θυσιῶν στὴν σύγχρονη ἐποχὴ ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς σὲ διάφορα μέρη τοῦ κόσμου, κυρίως στὴ Μέση Ἀνατολή, ἀνεφέρθη στὸ μαρτυρικὸ τέλος τῶν Ὀρθοδόξων μαθητῶν τοῦ κατηχητικοῦ Σχολείου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Πέτρου καὶ Παύλου στή Σελευκούπολη τῆς Κεντρικῆς Συρίας οἱ ὁποῖοι ἐπλήρωσαν μὲ τὴ ζωὴ τους τὴν ἀγάπη τους γιὰ τὸν Ἐσταυρωμένο καὶ Ἀναστάντα Κύριό μας καὶ στάθηκαν ἀπέναντι στὸ μίσος τῶν τζιχαντιστῶν, ἀναδειχθέντες σύγχρονοι νεομάρτυρες.
