Στόν Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας τῶν Πατρῶν ἐλειτούργησε τήν Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2020, παραμονή τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ ἀνεφέρθη στήν μνήμη τῶν Ἱερομαρτύρων καί Ἐθνομαρτύρων τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς, ἀφοῦ τήν Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία λαμπρῶς ἑορτάζει τήν ἁγία τους μνήμη.

            Μέ συγκλονιστικό τρόπο ὁ Μητροπολίτης ἀνεφέρθη στά φρικτά βασανιστήρια καί στό μαρτυρικό τέλος πού ὑπέστη ἀπό τούς βαρβάρους Τούρκους, ὁ Ἃγιος Χρυσόστομος, Μητροπολίτης Σμύρνης, τό ἱερό αὐτό σφάγιο τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά καί στό μαρτυρικό τέλος τῶν ἂλλων Ἁγίων Ἀρχιερέων τῆς Μικρασίας, Ἀμβροσίου Μοσχονησίων, Γρηγορίου Κυδωνιῶν, Προκοπίου Ἰκονίου καί Εὐθυμίου Ζήλων.

            Μίλησε ἀκόμα γιά τίς σφαγές, τούς βιασμούς καί τίς ποικίλες κακώσεις καί τά μαρτύρια πλείστων ἂλλων Κληρικῶν καί χιλιάδων ἀθώων Ἑλλήνων Χριστιανῶν πού πότισαν μέ τό αἷμα τους τά ἒνδοξα καί ἃγια χώματα τῆς Ἰωνίας.

            Ἀνέφερε τίς ποικίλες κακώσεις καί τούς λιμούς καί λοιμούς πού ἒζησαν, ὃσοι ἐσώθησαν καί κατέφθασαν ὡς πρόσφυγες στήν Μητροπολιτική Ἑλλάδα.

            Ἐπίσης ἐμνήσθη τῶν Προσφύγων πού ἒφθασαν στήν Ἀχαΐα καί ρίζωσαν στόν τόπο μας, κρατώντας στήν ἀγκαλιά τους τήν πατρογονική βαθειά εὐσέβεια. Ὁ τόπος μας, τά προσφυγικά στήν Ἁγία Φωτεινή Πατρῶν, στήν Ἁγία Αἰκατερίνη καί στό Γηροκομειό τούς φιλοξένησαν καί τούς κράτησαν γιά πάντα ἐδῶ. Μάλιστα, ἐτόνισε ὃτι ἡ τοπική μας Ἐκκλησία ἀγκάλιασε τά πονεμένα παιδιά της καί γῆ  τούς ἒδωσε γιά νά κτίσουν τό σπιτικό τους καί ὃ, τι ἂλλο χρειάστηκαν γιά νά σταθοῦν στά πόδια τους. Αὐτό, εἶπε, ἒπραξε πάντοτε ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Μητρόπολή μας καί τά  Μοναστήρια μας καί αὐτό θά πράξουν καί πάλι, ἂν χρειασθῆ, μακάρι νά μήν χρειασθῇ ποτέ. Πάντως ἡ Ἐκκλησία θυσιάζεται γιά τά παιδιά της.

            Ὁ Σεβασμιώτατος ἒκανε ἀναφορά καί στίς σημερινές τουρκικές προκλητικές κινήσεις τῶν Τούρκων καί στήν βαρβαρότητα πού τούς χαρακτηρίζει καί ἡ ὁποία εὐκαίρως ἀκαίρως, φαίνεται, ὃπως μέ τήν μετατροπή τῆς Ἁγια Σοφιᾶς καί τῆς Μονῆς τῆς Χώρας σέ τζαμιά, μέ τό γκρέμισμα τοῦ ἱστορικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στήν Προύσα καί τίς προκλητικές ἐνέργειές τους στό Αἰγαῖο.

            Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος:

            «Ἀγαπητοί μου, ὁ Ἑλληνισμός, δέν μπορεῖ νά ἐπιβιώσῃ χωρίς ὁράματα, χωρίς ἐλπίδα, χωρίς μνῆμες, χωρίς Ὀρθοδοξία, χωρίς ἀγάπη στά ματωμένα χώματα.

            Κρατῆστε ἂσβεστη τήν λαμπάδα τῆς μνήμης καί παραδῶστε την στά παιδιά σας.

            Φροντίστε νά μείνῃ ὂρθιο καί ἂπαρτο τό μαρτυρικό κάστρο τῆς μνήμης τῶν Ἁγίων καί Ἡρώων τῆς Μικρασίας…»