Γράφει ο Πατέρας Βασίλειος
Βοστόνη 12 Οκτωβρίου 2017
Είναι πλέον επίσημο. 148 έλληνες βουλευτές έκριναν (με σχετική κοινοβουλευτικά πλειοψηφία) ότι παιδιά 15 ετών είναι σε θέση να αποφασίσουν αλλαγή φύλου. Ο νέος νόμος του ελληνικού κράτους έρχεται να ικανοποιήσει αιτήματα της ΛΑΟΤ κοινότητας και επιθυμίες πολιτικών στελεχών (αριστερών ή φιλελεύθερων -κυρίως των πρώτων) τα οποία φαντάζονται ότι βρίσκονται στην πρωτοπορεία των προοδευτικών πολιτιστικών αλλαγών.
Ωστόσο η ικανοποίηση των 148 για τη δυνατότητα φυλομετάβασης πλέον στα 15, προβληματίζει τους παιδοψυχιάτρους, τους κοινωνικούς λειτουργούς και τους ιερείς (που ακούν εξομολογήσεις εφήβων), οι οποίοι καταθέτουν τη δική τους επιστημονική γνώμη. Σύμφωνα με αυτή, η φυλομετάβαση στα 15 (πλην ειδικών ιατρικών περιπτώσεων που και η παλαιά νομοθεσία κάλυπτε) δε λαμβάνει υπόψη τον ευμετάβλητο χαρακτήρα των εφήβων, τις οικογενειακές και κοινωνικές επιδράσεις που υφίστανται, την βιολογική τους εξέλιξη και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα τους.
Αλλά οι προαναφερθέντες ενστάσεις των ειδικών χάνουν την αξία τους μπροστά στην εμμονή ορισμένων να φανούν προοδευτικοί, ξεπερνώντας και αυτά τα όρια της κοινής λογικής. Μία εμμονή που δημιουργεί το φαινόμενο του προοδευτισμού (ο οποίος δεν πρέπει ασφαλώς να ταυτίζεται με την προοδευτικότητα) και ο οποίος έχει θέση ανάμεσα στις νοητικές διαταραχές (όπως και η κάθε εμμονή).
Και η μεν ψηφισθείσα δυνατότητα φυλομετάβασης αφορά μία μειονότητα του κοινωνικού συνόλου (την οποία πρέπει να προσεγγίζουμε με ευαισθησία και αγάπη), η εμμονή δε του προοδευτισμού αφορά ένα σημαντικό κομμάτι του πολιτικού (διαπαραταξιακά) αλλά και του πνευματικού κόσμου το οποίο αποδέχεται άκριτα οτιδήποτε φαντάζει μοντέρνο, αντισυστημικό και αντιπαραδοσιακό.
Κλασσικό παράδειγμα, αποτελεί η πρόβλεψη του φηφισθέντος νόμου (σε τροπολογία) για την αναγνώριση της τουρκικής ένωσης Θράκης, η οποία γίνεται εν ονόματι της προάσπισης του λεγόμενου “δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού”. Το δικαίωμα αυτό τοποθετείται από τους προοδευτιστές υπεράνω της ανάγκης για εθνική και κοινωνική συνοχή. Γίνεται δε η αναγνώριση σε εποχές που η Ισπανία, το Ιράκ και η Σερβία δοκιμάζονται από αποσχιστικά κινήματα και που οι Αλβανοί θέτουν θέμα Τσαμουριάς.
Το φαινόμενο του προοδευτισμού (που ξεδιπλώνεται σε διάφορους τομείς της πολιτιστικής ζωής) χρήζει πράγματι θεραπείας, το συντομότερο δυνατό, για να μη συμπαρασύρει το κοινωνικό σύνολο σε καταστάσεις ανίατες και εν τέλει μη αναστρέψιμες. Φυσικά, αυτό απαιτεί τη συστράτευση των ανθρώπων του πνεύματος που δεν υποφέρουν από εμμονές (ανεξάρτητα σε ποιόν χώρο ανήκουν) και την επισήμανση των ακροτήτων όπου αυτές παρουσιάζονται, προκειμένου η χώρα να βαδίσει σε δρόμους πραγματικής προόδου και όχι φαντασιώδους προοδευτισμού.
ΠΗΓΗ: vimapress.gr
