Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΤΑΔ  ( Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου) στο οποίο προεδρεύει ο κ. Αντώνης Μπέζας,  ενέκρινε την τροποποίηση  των όρων παλαιότερης απόφασης  σχετικά με την παραχώρηση προς το Παλαίφατο  Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής της χρήσης του «Αβερώφειου Παρθεναγωγείου» Αλεξανδρείας.

Το «Αβερώφειο Παρθεναγωγείο» (ΑΒΚ 35) Αιγύπτου, περιήλθε στην ΕΤΑΔ από την πρώην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου (ΚΕΔ) και είναι  αστική έκταση εμβαδού 2.370 τ.μ., που βρίσκεται στον κεντρικό τομέα της πόλης της Αλεξάνδρειας και πλησίον της παραλιακής λεωφόρου της πόλης. Στο ακίνητο υφίσταται  το περίφημο  τριώροφο κτίσμα  συνολικής επιφάνειας 2.600 τ.μ. περίπου, αποτελούμενο από ισόγειο, 1ο και 2ο όροφο. Το ακίνητο καταλαμβάνει ένα μικρό οικοδομικό τετράγωνο στο ιστορικό κέντρο της πόλης και διαθέτει αύλειους χώρους και μικρό κήπο στο νότιο και δυτικό όριο.

Ο σκοπός της νέας παραχώρησης, που ορίστηκε για 20 χρόνια με δυνατότητα παράτασης για 5 επιπλέον έτη, είναι η δημιουργία σύγχρονου εκπαιδευτικού κέντρου μελέτης και προβολής του Ελληνισμού καθώς και εκπαιδευτηρίου υπό την αιγίδα και την εποπτεία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας  και Πάσης Αφρικής.

Με τη συγκεκριμένη παραχώρηση η ΕΤΑΔ διασφαλίζει τη συντήρηση και  την ανακαίνιση του κτιρίου και  τη διατήρηση του ελληνικού χαρακτήρα του ενώ  ταυτόχρονα ενισχύεται  η δράση του  Παλαίφατου  Πατριαρχείου σε μια δύσκολη  περίοδο της ιστορικής του διαδρομής και προσφοράς,  κατά την οποία   δέχεται «αντικανονική εισβολή και εισπήδηση»!

Η ιστορία του Αβερώφειου.

Ο μεγαλύτερος ευεργέτης του Αβερώφειου  είναι ο Γεώργιος Αβέρωφ που γεννήθηκε στο Μέτσοβο το  1818 και εγκαταστάθηκε στην Αίγυπτο το 1840, όπου επιδόθηκε με επιτυχία στο εμπόριο και απέκτησε τεράστια περιουσία. Στην Αλεξάνδρεια εγκαταστάθηκε το 1866. Μετά τις επιτυχίες του στο εμπόριο ασχολήθηκε με τα κοινά, στα πλαίσια της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας (ΕΚΑ) ενώ ένα χρόνο αργότερα εξελέγη πρόεδρός της. Έκτοτε η φιλογενής δράση του Αβέρωφ θα φθάσει στο αποκορύφωμά της. Το 1885 κάλυψε το ήμισυ των χρεών της Κοινότητας, με αποτέλεσμα να αποσβεστεί το χρέος της. Το 1885 έδωσε 40 λίρες Αγγλίας υπέρ των σχολείων και το 1887 με τις γενναίες εισφορές του πραγματοποιήθηκε η προσθήκη τρίτης τάξης στο Γυμνάσιο. Το 1890 με προσωπική του παρέμβαση η Κοινότητα ζήτησε την αναγνώριση του κοινοτικού Γυμνασίου με το όνομα Αβερώφειο,  εις ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης για την προσφορά του στην   «των ελληνοπαίδων μόρφωση».

Το 1894 θεμελιώθηκε το Αβερώφειο Παρθεναγωγείο, το δε 1893 αποφασίστηκε η κατασκευή και τοποθέτηση προτομής του Γεωργίου Αβέρωφ, από πεντελικό μάρμαρο, έργο του Γεωργίου Βρούτου, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την δράση του και τις θυσίες του υπέρ των σχολείων. Σήμερα αυτή η προτομή είναι τοποθετημένη στο προαύλειο του  κτιρίου  του Αβερώφειου. Στις 28 Ιουλίου 1899 ο Γεώργιος Αβέρωφ άφησε την τελευταία του πνοή στο Ράμλι. Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας πρωτοστάτησε στο πένθος. Ο νεκρός εναποτέθηκε για λαϊκό προσκύνημα στην αίθουσα του Αβερώφειου Γυμνασίου, έχοντας ως τιμητική φρουρά τους διδάσκοντες των σχολείων εκ περιτροπής. Η κηδεία έγινε με κοινοτική δαπάνη, στον κοινοτικό ναό του Ευαγγελισμού, στις 3 Αυγούστου (π.η.) 1899, με την συμμετοχή των ομογενών, των μαθητών των σχολείων και του διδακτικού προσωπικού.

Ο Αβέρωφ φρόντισε με τη  διαθήκη του να ευεργετήσει για άλλη μια φορά τον Ελληνισμό, αλεξανδρινό και ελλαδικό. Αντί των ετησίων σταθερών δωρεών του προς τα σχολεία και την συνδρομή στην Κοινότητα που προσέφερε όσο ζούσε, άφησε το κτήμα του Αμπού Χόμους (1160 φεδδανίων), στην επαρχίας Βεχέρας, ώστε από το ετήσιο εισόδημά του να αναπτύσσονται τα κοινοτικά σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας και κυρίως το Γυμνάσιο και το Παρθεναγωγείο ενώ τη διαχείριση του κτήματος άφησε σε ειδική επιτροπή, την «Επιτροπή Κληροδοτήματος Αβέρωφ».