Του Σωτήρη Μ.Τζούμα
«Ξεπέσαμε! Κι ἡ σκέψη μας καί τά φρονήματά μας πολύ φτηνά, πολύ πεζά καί πολύ χαμηλά ἀκούει τά λόγια μας καί βλέπει τά φερσίματά μας καί σκανδαλίζεται μέ μᾶς ὁ κόσμος καί γελᾶ».
8 Νοεμβρίου 1979,μέ τήν λήξη τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας
Ὁ Κοζάνης Διονύσιος (Ψαριανός)
Πριν 42 ακριβώς χρόνια ένας εκλεκτός Ιεράρχης της Ελλαδικής Εκκλησίας, ο Κοζάνης Διονύσιος ο Ψαριανός είχε πει τα παραπάνω λεβέντικα λόγια εξερχόμενος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.Για να μαθαίνουμε και λίγο σύγχρονη εκκλησιαστική ιστορία.
Λόγια αυτοκριτικής από έναν μεγάλο εκκλησιαστικό άνδρα που είχε πλήρη επίγνωση της αποστολής του. Ποιος εκ των 81 Ιεραρχών που απαρτίζουν την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος θα μπορούσε να τα εκστομίσει σήμερα; Φοβάμαι ελάχιστοι και αυτοί βλέποντας την κατάσταση που μαστίζει την Εκκλησία μας σιωπούν.
21 έτη αργότερα, από τον Κοζάνης Διονύσιο ένας άλλος σπουδαίος Αρχιερέας, ο τότε Προκαθήμενος της Εκκλησίας μας, ο ΜακαρΙστός Χριστόδουλος θα πει:
«Ας αρχίσουμε από την αυτοκριτική μας. Και ιδιαίτερα από τήν αυτοκριτική την δική μας, των Επισκόπων. Ο λαός αναμένει από εμάς ένα μήνυμα ζωής, το πρότυπο της χριστιανικής ζωής. Είμαστε, χωρίς αμφιβολία, η Εκκλησία της παραδόσεως, της ποιμαντικής προσφοράς και της θεολογικής σκέψεως, πιό πολύ από κάθε άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία. Χρειάζεται όμως να αναχθούμε σε ακόμη ανώτερες σφαίρες πνευματικότητος. Χρειάζεται να δώσουμε προς τα έξω την εικόνα των Επισκόπων της λιτότητος στην καθημερινή ζωή, της αγωνιστικότητος στην υπεράσπιση της πίστεως, της συνεχούς φροντίδας για τα προβλήματα του κόσμου. Οι Επίσκοποι δεν είναι και δεν πρέπει να γίνουν κοσμικοί άρχοντες, η δε επισκοπική αξία δεν έχει καμμία σχέση με τις εξουσίες του κόσμου τούτου. Είμαστε δούλοι των δούλων του Θεού και της φιλοπτωχίας διάκονοι.
‘Οποιος από εμάς δεν το κατανοεί αυτό, αδικεί και τον εαυτόν του και την Εκκλησία».
Μεγάλα λόγια, μεγάλων ανδρών! Ποιός σήμερα μπορεί να τα προφέρει;
Κι όμως, αν γινόταν θα ξανάβρισκαν οι Ιεράρχες μας, οι κληρικοί μας το μυστικό της εποικοδομητικής παρουσίας τους μέσα στον σύγχρονο κόσμο. Θα ανανέωναν τα ιερατικά τους όνειρα και θα ξανάβρισκαν –όσοι την έχασαν- την αποστολή τους. Ο λαός μας θέλει τους παπάδες και τους δεσποτάδες απλούς, ακέραιους, έντιμους, ταπεινούς, ομολογητές, θαρραλέους, καταδεκτικούς, ταπεινούς, πνευματικούς, «επόμενοι τοις αγίοις Πατράσιν».
Έχουμε χάσει το δρόμο μας σήμερα. Αυτό που μετρά είναι να τα έχουμε καλά με την όποια εξουσία και κατά τα άλλα δεν μας ενδιαφέρει τίποτα. Όμως το νερό στο πηγάδι τελειώνει. Η δίψα θα μας κυριεύσει. Και όταν καταλάβουμε το λάθος μας θα είναι αργά. Η Εκκλησία έχει μείνει με τους γέροντες πιστούς. Και οι νέοι που θρησκεύονται είτε ανήκουν σε κάποια εκκλησιαστική οργάνωση είτε δεν θέλουν να έχουν σχέση με την Εκκλησία. Και αυτό είναι το τίμημα που καλείται να πληρώσει η διοίκηση της Εκκλησίας μας.
Χρειαζεται εδώ και τώρα επανευαγγελισμός! Να ξαναζήσουν οι Εκκλησίες μας το ενοριακό έργο που είχαν κάποτε! Να γίνουν οι ιερείς μας ιεραπόστολοι μέσα στις πόλεις και στα χωριά και να επιστρέψει ο κόσμος στις Εκκλησίες. Ο λαός μας λόγω κορονοϊού ξεπόρτισε απο τις Εκκλησίες. Ήλθε η ώρα να εργαστούμε για να επιστρέψει! Αλλά για μα γίνει αυτό χρειάζεται σχέδιο. Η διοίκηση της Εκκλησίας μπορεί να εργαστεί πάνω σε αυτό και να αναθέσει σε νέους κληρικούς μας Αρχιμανδρίτες αλλά και εγγάμους να εκδαπανηθούν στην εφαρμογή και υλοποίηση ενός σχεδίου που σκοπό του θα έχει να ξαναζωντανέψει το ενοριακό έργο των ναών μας σε όλη την επικράτεια. Να γίνει μια πανστρατιά όλων των δυνάμεων της Εκκλησίας μας για την επίτευξη αυτού του σκοπού και μάλιστα τώρα και πριν μείνουμε τρεις και ο κούκος. Και οι κληρικοί μας μπορούν να το κάνουν αυτό αν ξέρουν ότι θα το εκτιμήσει η Εκκλησία. Αν γνωρίζουν ότι με βάση την εργασία του θα ανταμειφτούν και θα προαχθούν και όχι γιατί είχαν μπάρμπα στην Κορώνη. Κάποτε ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ο Α ´,ο μεγάλος οραματιστής είχε καθιερώσει την θητεία των Αρχιμανδριτών σε ακριτικές Μητροπόλεις. Να πηγαίνουν να εργάζονται ιεραποστολικά στην παραμεθόριο της Ελληνικής επικράτειας και να επιστρέφουν με γεμάτες μπαταρίες και προσγειωμένοι. Και ο Χριστόδουλος τότε ως Αρχιμανδρίτης είχε πάει στο Κιλκίς κοντά στον αείμνηστο Χαρίτωνα που άφησε εποχή και ο π. Καλαβρύτων Αμβρόσιος στη Φλώρινα κοντά στον αείμνηστο αγωνιστή Αυγουστίνο Καντιώτη. Και γύρισαν σοφότεροι. Και διέπρεψαν ως νέοι κληρικοί.
Ήλθε η ώρα να ξεφύγουμε από τα γρανάζια που στοχεύουν μόνο στην παραγωγή νέων Ιεραρχών. Σε λίγο θα μας είναι άχρηστοι. Αφού δεν θα υπάρχει ποίμνιο. Ας μπούμε στη λογική να οικοδομήσουμε ξανά τον λαό μας ευαγγελικά και να του δώσουμε να καταλάβει ότι η Εκκλησία μας είναι πάντα εδώ.Και να εργαστούμε όλοι, λαϊκοί και κληρικοί γιαυτό.
Ο λαός μας θέλει την Εκκλησία μας κοντά του, δίπλα του, να τον στηρίζει, να τον ευλογεί και να τον αγιάζει και οι ποιμένες του να δείχνουν ότι δεν έχουν χάσει τον ένα και μοναδικό προσανατολισμό τους: την σωτηρία του κόσμου μέσα από το Ιερό Ευαγγέλιο. Η εκλογή σε μια Μητροπολιτική έδρα δεν είναι το τέρμα ούτε ο αυτοσκοπός. Είναι η αφετηρία για έργο. Και οι πέντε νέοι Μητροπολίτες που αναλαμβάνουν αυτές τις ημέρες ας το λάβουν υπόψη τους. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Και τώρα θα έλθουν αντιμέτωποι με την κρίση του Θεού αλλά και του ποιμνίου τους και θα ακούσουν το:εμετρήθης εζυγίσθης και ευρέθης ελλειπής ή υπεραρκούντως μαχητής και αγωνιστής. Ας επιλέξουν ….
