Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία τελέσθηκε την Τρίτη 6 Αυγούστου, ανήμερα της Μεγάλης Δεσποτικής Εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, στην Πανηγυρίζουσα Ιστορική Ιερά Μονή της Παναγίας του Αγάθωνος.
Στην Ακολουθία του όρθρου χοροστάτησε ο Τοποτηρητής της χηρευούσης Ιεράς Μητροπόλεως μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, ο οποίος ακολούθως προηξήρχε της Λαμπρής Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας πλαισιούμενος από τον Καθηγούμενο της Μονής Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Γερμανό Γιαντσίδη, τον Γενικό Αρχιοερατικό Επίτροπο της Ιεράς Μητροπόλεως μας Αιδεσιμολ. Πρωτ. π. Νεόφυτο Ραφαηλίδη, τους Πατέρες της Μονής και τους Αρχιδιακόνους π. Ιωήλ Ποδαρόπουλο και π. Ευστάθιο Κατόπη.
Στις Ιερές Ακολουθίες, οι οποίες μετεδόθησαν απευθείας μέσω του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητρόπολεώς μας (89,4 Fm), έψαλλε Βυζαντινός χορός, υπό την καθοδήγηση του Διευθυντού της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Μητροπόλεως μας κ. Ανδρέου Ιωακείμ, του Πρωτοψάλτου και Μουσικολογιωτάτου διδασκάλου κ. Στυλιανού Μαστρογιάννη, τ. Σχολάρχου της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας και πολλών μαθητών της Σχολής.
Προ της απολύσεως ο Σεβασμιώτατος κ. Ιγνάτιος εκύρηξε τον Θείο Λόγο προς τους εκατοντάδες παρευρισκομένους ευλαβείς πιστούς, αναφερόμενος στη Μεγάλη Εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού και στο πρόσωπο του μακαριστού Ποιμενάρχου μας και χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Πανοσιολογιώτατε άγιε Καθηγούμενε, Αιδεσιμολογιώτατε Πρωτοπρεσβύτερε π. Νεόφυτε Ραφαηλίδη, Γενικέ Αρχιερατικέ Επίτροπε της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος, σεβαστοί Πατέρες, Άρχοντες του λαού, αγαπητοί μου, θέλει η τάξη της Εκκλησίας μας να μη μένει ποτέ ακέφαλη και χωρίς πρώτο της Ευχαριστίας καμία τοπική Εκκλησία και έπειτα από την ξαφνική κοίμηση του αειμνήστου Νικολάου, έλαχε σε μένα ο κλήρος να αναλάβω την τοποτηρητεία της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος, όπως
προβλέπουν οι κανόνες και η τάξη της Εκκλησίας μας και επέλεξα σήμερα να είμαι εδώ σε αυτό το σεβάσμιο Μοναστήρι, το παλαίφατο, στο Μοναστήρι που υπήρξα προσκυνητής στα νεανικά μου χρόνια και θέλησα και σήμερα να είμαι όχι ο Τοποτηρητής αλλά ο προσκυνητής της Μονής για να προσκυνήσω την εφέστιο Εικόνα της Παναγίας που σήμερα εορτάζουμε την εύρεσή της την Εικόνα του οσίου Αγάθωνος του κτίτορος της Μονής και το σκήνωμα του οσίου Βησσαρίωνος που είναι ο θησαυρός των εσχάτων καιρών.
Και εορτάζουμε σήμερα στην Εκκλησία μας τη μορφή της Μεταμόρφωσης και ίσως δεν θα υπήρχε καλύτερη συγκυρία εφόσον σε λίγο θα ψάλλουμε το τρισάγιο του αείμνηστου Νικολάου να πάρουμε ακριβώς το μήνυμα αυτής της γιορτής, διότι ο Κύριος μας Μετεμορφώθη λίγο πριν από το πάθος Του, ενώπιον των τριών μαθητών προκειμένου να τους δώσει κουράγιο και δύναμη να αντέξουν αυτό που θα επακολουθούσε, τη θυσία αλλά και να κηρύξουν με δύναμη την Ανάσταση Του.
Και ο κύριος έλαμψε στο πρόσωπο του, ως ο Ήλιος, δεν άλλαξε κάτι, έλαμψε για να φανεί η δόξα Του όπως ήταν και είναι αλλά και για να δείξει σε όλους εμάς ποια είναι και η δική μας Δόξα, γιατί είμαστε πλασμένοι κατ εικόνα του Θεού και οδεύουμε προς την ομοίωση κι αν και χάσαμε τον παράδεισο με την ανυπακοή και το έλλειμμα της αγάπης προς τον πανάγαθο Θεό και δημιουργό μας, Αυτός επέλεξε να γίνει ένας από μας, ο Υιός και Λόγος του για να μας ξαναδώσει τη δυνατότητα μέσα από τη δική του Θυσία και την Ανάστασή Του να Λειτουργούμε αυτό το Μυστήριο που μόλις λειτουργήσαμε της Ευχαριστίας, να κοινωνούμε το δικό Του Σώμα και Αίμα που σημαίνει το Αναστημένο Του Σώμα και να ζούμε και εμείς τη Μεταμόρφωση, γιατί αυτό μας περιμένει, αυτό θέλουμε και ζητάμε, αυτό δίψα η ψυχή μας να φτάσει η στιγμή που θα ανέβουμε και εμείς σε αυτό το νοητό Θαβώρ εκεί στην μακαριότητα, στη Βασιλεία των Ουρανών όπου πλέον το πρόσωπό μας θα λάμπει, γιατί θα είμαστε πλημμυρισμένοι από την Αγάπη του Θεού.
Και δεν έλαμψε μόνο το πρόσωπό τους ο Ήλιος, αλλά και τα ενδύματά Του ως το Φως, γιατί και η ύλη αγιάζεται μαζί. Έχουμε παραλάβει από τον Κύριο και Θεό μας τούτη τη
δημιουργία και έχουμε γίνει και εμείς οι συνδημιουργοί και δημιουργούμε, αλλά το ερώτημα είναι τι δημιουργούμε; πόση συναίσθηση έχουμε, ότι αυτό που γίνεται είναι Δώρο Θεού και καλούμεθα και εμείς αυτά που φτιάχνουμε με τα χέρια μας, αυτά που δημιουργούμε με το νου και τη λογική μας να είναι και αυτά εξαγιασμένα, που σημαίνει να μπορέσουν να είναι έργα Αγάπης και προσφοράς γιατί έτσι εξαγιάζεται το έργο του ανθρώπου.
Και παρέλαβε λέγουν οι Πατέρες της Εκκλησίας τον Πέτρο τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Τον Πέτρο τον πιο θερμό στην πίστη, τον ζηλωτή τον Ιωάννη τον πλέον αγαπητό, το νεότερο και τον Ιάκωβο, τον πλέον συνεπή και ευθύ και τίμιο για να μας δείξει το δρόμο που πρέπει και εμείς να βαδίσουμε για το όντως Θαβώρ της δικής μας Μεταμορφώσεως. Με ακλόνητη πίστη και εμπιστοσύνη στην Ανάσταση του Χριστού μας, με Αγάπη στο πρόσωπό Του, σε Αυτόν που είναι ο Νυμφίος της ψυχής μας , τίμιοι με τους κανόνες της Εκκλησίας μας και τις Εντολές του Θεού προκειμένου να γίνουμε κληρονόμοι της Βασιλείας των Ουρανών.
Και αυτό που βιώνουμε τούτες τις μέρες με τον αείμνηστο Μητροπολίτη και Επίσκοπος σας και αγαπητό μας Αδελφό Νικόλαο είναι ακριβώς το παράδειγμα των μαθητών της Μεταμορφώσεως, γιατί όσοι τον γνωρίσαμε και μάλιστα εμείς πολύ πριν από σας στα νεανικά μας χρόνια, όταν συνοδοιπορούσαμε μέσα στην Εκκλησία, αφιερωμένοι στο έργο του Θεού, γνωρίσαμε τον άνθρωπο της πίστεως μία πίστη που παρέλαβε από την αείμνηστη Μητέρα του, την οποία κράτησε κοντά του όλα τα χρόνια ακριβώς, γιατί από Αυτή πήρε τα ζώπυρα της αληθινής πίστεως και εμπιστοσύνης στη Δύναμη του Θεού. Μεγαλώνοντας ορφανός ήξερε ότι Πατέρας του είναι ο Θεός, μάνα του η Εκκλησία και μαζί του είχε αυτή τη μητέρα που τον έφερε στον κόσμο και του δίδαξε τι σημαίνει να πιστεύει στο Θεό, να είναι ο Χριστός ο Νυμφίος της ψυχής και έτσι υπήρξε πιστός ως ο Πέτρος με ζήλο πιστός, με αφοσίωση και βεβαίως αφιερωμένος όπως ο Ιωάννης στο Νυμφίο Χριστό.
Δεν είναι εύκολο πράγμα να αφιερώσεις μία ολόκληρη ζωή, να δώσεις ολόκληρο το είναι σου στον Χριστό, οι λίγοι το κάνουν και θέλει αποφασιστική κίνηση, καρδιάς, ψυχής, αληθινής αγάπης και στοργής στο Χριστό για να είναι ο Νυμφίος ολοκλήρου της
ζωής σου. Έτσι υπήρξε ο Χριστός για τον Νικόλαο, τον αγάπησε ως άλλος μαθητής Ιωάννης, τον κήρυξε στους ανθρώπους, διηκόνησε την Εκκλησία του ως διάκονος και Ιερέας και εν τέλει ως Επίσκοπος, λαμβάνοντας αυτό το μεγάλο δώρο του Θεού και την ευθύνη της διαποιμάνσεως υμών του Ποιμνίου του και διαποίμανε ως ο Ιάκωβος με απόλυτη ευθύνη και συνείδηση του έργου που είχε να επιτελέσει όπως εκείνος στα Ιεροσόλυμα όλα αυτά τα χρόνια που υπήρξε Πατέρας σας και Ποιμένας σας, έδωσε τα πάντα για την Επισκοπή του και για όλους εσάς και το ξέρετε πλέον αυτό πολύ καλύτερα από μένα. Θυσιάστηκε, προσέφερε τον καλύτερό του εαυτό, νυχθημερόν εργαζόταν για την Ενότητα, για την σωτηρία των ψυχών για την διδασκαλία του Ευαγγελίου, για τα έργα της αγάπης που πλημμύρισαν όλη τη Μητρόπολή του και την Επισκοπή του, Γι’ αυτό και παραμένει η μνήμη του αιωνία και όπως είχαμε την ευκαιρία να πούμε σφράγισε την τοπική Εκκλησία για πολλά – πολλά χρόνια όπως συμβαίνει με κάθε Επίσκοπο. Αλλά τη σφράγισε με μία σφραγίδα που φέρει επάνω τα στίγματα του μαρτυρίου του Χριστού, με μία σφραγίδα που φέρνει το Άγγελμα της Αναστάσεως του Χριστού, με μία σφραγίδα που φέρνει την Αγάπη του Χριστού στις καρδιές των ανθρώπων, γι’ αυτό πλέον είμαστε βέβαιοι ότι προγεύεται, συναγάλλεται και χαίρει η ψυχή του μαζί με την Μητέρα του την αείμνηστη, με τους οσίους πατέρες μας, με την Παναγία μας και τους αγίους που μας περιμένουν όλους εκεί εις τον παράδεισο. Ζει πλέον το Θαβώρ της δικής του Μεταμορφώσεως, γιατί πλέον λάμπει το πρόσωπό του όπως και εδώ έλαμπε από την καλοσύνη που εξέπεμπε, πλέον λάμπει και λάμπει με έναν τρόπο μοναδικό όπως ελπίζουμε όλοι και εμείς να γευτούμε όταν έρθει και η δική μας στιγμή να περάσουμε αυτή τη γέφυρα από τη γη προς την αιωνιότητα.
Να έχουμε όλοι την ευχή του και την ευλογία του. Να είναι ζωντανή η προσευχή σας για αυτόν και σε αυτόν, γιατί και αυτός πλέον πρεσβεύει για όλους και θα συνεχίσει να παραμένει ο Ποιμένας, παρόλο που θα ‘ ρθει η στιγμή του διαδόχου του, εν τούτοις κανένας άγιος δεν εγκαταλείπει ποτέ το Ποίμνιό του, κανένας Ποιμένας δεν φεύγει ουσιαστικά από την Ποίμνη, ο τρόπος άλλαξε, θα παραμένει όμως, όσο θα μνημονεύεται το όνομά του και αυτός ως ένας ζωντανός ποιμένας ψυχών. Να λοιπόν γιατί θα πρέπει να ενώσουμε τις προσευχές μας, ίσως όχι
γιατί μόνο αυτός το έχει ανάγκη να νιώσει τη δική μας αγάπη, αλλά γιατί και εμείς έχουμε ανάγκη να εκφράσουμε με αυτό τον τρόπο τον σεβασμό μας και τη δική μας αγάπη προς το πρόσωπο του. Ας ενώσουμε λοιπόν τις προσευχές μας στο Τρισάγιο αυτό που θα ψάλλουμε όλοι μαζί και ας κρατήσουμε από τούτη την ημέρα την Χάρη του Χριστού μας που μας καλεί να μείνουμε φωτεινοί στη ζωή μας, για να φέρουμε το Φως στην οικογένειά μας, στους οικείους, στην κοινωνία μας.
Αδελφοί μου περιμένουν οι άνθρωποι σήμερα από μας τους πιστούς, τους Χριστιανούς να τους δώσουμε Φως για φύγουν τα σκοτάδια , να τους δώσουμε ελπίδα για να νικήσουν το κακό, να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα τους για την Ανάσταση και να νικήσουμε έτσι τον θάνατο που τόσο φοβίζει το σύγχρονο άνθρωπο. Είθε να φανούμε αντάξιοι και σε ότι μας αφορά, για άλλη μία φορά θα το πω και για τους συνεργάτες του και τους Πατέρες και τους Διακόνους του, ότι το δικό μου σύντομο πέρασμα από δω θα είναι μόνο διακριτικό, όσο γίνεται πιο ήσυχο και ήρεμο βαδίζοντας στα δικά του τα χνάρια. Εξάλλου έχει ποδηγετήσει και έχει δημιουργήσει τέτοιες προϋποθέσεις που δεν χρειάζεται καμία παρέμβαση, καμία διορθωτική κίνηση, όλα πορεύονται όπως αυτός ήθελε και θα πορευθούν είμαι βέβαιος και στο μέλλον και θέλω να πιστεύω ακλόνητα ότι και ο διάδοχός του πάνω σε αυτά τα χνάρια θα βαδίσει όπως θέλει η παράδοση της Εκκλησίας μας για να μείνει ζωντανό αυτό το σπουδαίο και μεγάλο έργο του. Αμήν».
Ακολούθως εψάλη Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Ποιμενάρχου μας κυρού Νικολάου και ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε την σταφύλι, η οποία διενεμήθη προς ευλογία σε όλους.
Τέλος εκ μέρους της Ιεράς Αδελφότητος προσεφέρθη σε όλους μοναστηριακό, εόρτιο κέρασμα και τράπεζα, κατά την διάρκεια του οποίου ο Καθηγούμενος της Μονής π. Γερμανός, εξέφρασε τις εγκάρδιες ευχαριστίες όλων προς τον Σεβασμιώτατο για την πατρική του στήριξη και αγάπη με την οποία από την πρώτη στιγμή περιέβαλλε τον Ιερό Κλήρο και τον πιστό λαό της απαρφανισμένης Μητροπόλεως μας και εις ένδειξιν τιμής και
σεβασμού του προσέφερε μία ασημένια Εικόνα της Παναγίας του Αγάθωνα και ένα βιβλίο με την πλούσια Ιστορία της Μονής.
Στην Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μεταξύ των εκατοντάδων πιστών παρέστησαν: ο Βουλευτής Φθιώτιδος κ. Ιωάννης Οικονόμου, οι Τοπικοί Άρχοντες και εκπρόσωποι άλλων φορέων.
Φωτογραφίες: Δημήτριος Ανάγνου
