Ο Χριστός δίνει το οξυγόνο του σε εμάς, κυρίως τις στιγμές που φτάνουμε σε οριακά σημεία στη ζωή μας. Κι αυτά είναι οι στιγμές του πόνου. Το οξυγόνο το αισθάνεσαι κυρίως όταν πνίγεσαι.

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας Πειραιώς

Την δεύτερη κατά σειρά ομιλία του με θέμα: «Ο Χριστός είναι οξυγόνο», πραγματοποίησε ο Αρχιμανδρίτης Ανδρέας Κονάνος, εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέα του Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 15 Νοεμβρίου.
Η ομιλία δόθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» που οργανώνει ο Ιερός Ναός.
Της ομιλίας προηγήθηκε Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο την Βηματάρισσα, την Βατοπαιδινή.

Σταχυολογώντας τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα από την ομιλία του π. Ανδρέα, βρισκόμαστε μπροστά στην μεγάλη αλήθεια, όπως την βίωσαν και την βιώνουν οι άνθρωποι ανά τους αιώνες. Ότι δηλαδή, τα πάντα στη ζωή του Χριστού βγάζουν αναπνοή, βγάζουν ζωή.
Το οξυγόνο είναι το αντίθετο του πνίγομαι, του καταπιέζομαι, του δυσκολεύομαι. Αυτό φέρνει μαρασμό στην ψυχή, κούραση στην καρδιά.
Γι’ αυτό κι αν οτιδήποτε μέσα στην Εκκλησία το κάνουμε χωρίς να νιώθουμε το οξυγόνο του Χριστού, θα πει ότι στην πραγματικότητα καταπιεζόμαστε, υπογράμμισε. Και είναι κάτι που ο Χριστός μας δεν το θέλει, γιατί ο ίδιος δεν είναι η καταπίεση, αλλά το οξυγόνο.
«Ο Χριστός αυτήν την αίσθηση έβγαζε γύρω του, ζωή και οξυγόνο. Όποιος ήταν δίπλα στον Χριστό μας, ανέπνεε. Η ψυχή του έπαιρνε βαθιές ανάσες, ηρεμούσε, ξεκουραζόταν. Μπροστά στον Χριστό δεν δυσκολευόσουν, αλλά η καρδιά σου ανέπνεε. Γι’ αυτό και τόσος κόσμος τον ακολουθούσε.
Αναπνοή κοντά στον Χριστό ήταν τα λόγια Του. Μιλούσε με τρόπο που ο κόσμος τον άκουγε και δεν χόρταινε. Πήγαινε ο Χριστός στην έρημο και γέμιζε η έρημος. Μίλαγε ο Χριστός και πέρναγε η ώρα και ο κόσμος ξεχνούσε να φάει.»
Γιατί αυτό που έπαιρνε από τον Χριστό τον χόρταινε, τον ικανοποιούσε, του έδινε χαρά. Έδινε θεραπεία σε αρρώστους και αυτό είναι οξυγόνο της ψυχής. Όταν σε κάνει καλά ο Χριστός από τον πόνο σου, την μελαγχολία σου, την κατάθλιψη σου, η ψυχή σου ανασαίνει, τόνισε ο π.Ανδρέας.
Μην πιέζεις λοιπόν κανέναν, συνέχισε. Κι απόδειξη ότι δεν πιέζεις θα είναι ότι σέβεσαι. Αν σέβεσαι βγάζεις οξυγόνο. Ο άλλος αναπνέει δίπλα σου.
Θα έρθει στον καθένα η ώρα του. Αρκεί να είμαστε αυθεντικοί, αληθινοί, γνήσιοι. Όταν είμαστε γνήσιοι, οι άλλοι θα το καταλάβουν και κάτι μέσα τους θα ξυπνήσει όταν έρθει η ώρα τους.
«Δυστυχώς σήμερα έχουμε γεμίσει από ανθρώπους, συστήματα και θεωρίες τα οποία είναι δήθεν. Δηλαδή προσποίηση, υποκρισία, φαρισαϊσμός. Ψεύτικο φέρσιμο το οποίο δεν βγάζει το οξυγόνο του Χριστού.»
Η επίθεση που κάνει ο Χριστός στην ψυχή μας, είναι μόνο επίθεση αγάπης, ελευθερίας, σεβασμού, τιμής στο πρόσωπο μας.
Ο Χριστός έκανε στην εποχή του αντισυμβατικές πράξεις, όχι συνηθισμένες και άλλαζε τα καθιερωμένα, όπως ότι έκανε θαύματα το Σάββατο.
Εξίσου σημαντικό είναι ότι για να έχεις οξυγόνο, πρέπει να έχεις διάκριση. Να ξέρεις τι θα πεις, πότε θα το πεις, αν θα το πεις.
«Ο Χριστός είναι η ελευθερία η μεγάλη. Είναι το οξυγόνο το απέραντο και πολλοί από εμάς δεν αντέχουμε τόσο πολύ οξυγόνο, θέλουμε και λίγο τη φυλακή μας, το βόλεμα της φυλακής. Θέλουμε το καλούπι μας.
Ο Χριστός δίνει το οξυγόνο του σε εμάς, κυρίως τις στιγμές που φτάνουμε σε οριακά σημεία στη ζωή μας. Κι αυτά είναι οι στιγμές του πόνου. Το οξυγόνο το αισθάνεσαι κυρίως όταν πνίγεσαι.»
Αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα προς τον Θεό: γιατί το επιτρέπεις αυτό. Το επιτρέπει για να λειτουργήσουν τα πνευμόνια μας καλύτερα. Η πίεση στη ζωή είναι για να λειτουργήσουν τα πνευμόνια μας.
Και φτάνοντας στο τέλος της ομιλίας του, στον κατάμεστο από ανθρώπους κάθε ηλικίας, Ναό, σημείωσε:
«Ο Θεός θέλει να βάλει κι άλλο οξυγόνο βαθειά μέσα μας. Μας βοηθάει η ζωή, δια του πόνου, να πάρουμε βαθειά ανάσα. Η αγάπη του Χριστού μας κυνηγάει να μας δώσει το οξυγόνο.
Μη λέμε γιατί. Η απάντηση είναι αυτή. Πονάω για να ανασάνω, πονάω για να κλάψω. Όταν κλαις, αναπνέεις, όταν κλαις, παίρνεις μέσα σου το οξυγόνο του Χριστού.»