Ο Κρητικός, όπου κι αν βρίσκεται, δεν ξεχνά το αρχέγονο ένστικτο φιλοξενίας που χαρακτηρίζει τον τόπο του!

Παρέμεινε «κολλημένος» με το λεωφορείο του στη χιονισμένη Αττική Οδό για 31 ολόκληρες ώρες. Άνοιξε τις πόρτες για να βρουν καταφύγιο ταλαιπωρημένοι συνάνθρωποι μας, οι οποίοι είχαν φθάσει στα όρια τους. Υπήρξε περίπτωση ανθρώπου, με σοβαρό πρόβλημα καρδιάς, ο οποίος είχε μπλαβίσει από το πολικό ψύχος. Τους ζέστανε με τα καλοριφέρ του λεωφορείου, μοίρασε νερά, κέρασε ρακόμελο, αγόρασε καφέδες και ζαμπονοτυρόπιτες από ένα βενζινάδικο στα 500 μέτρα. Ο λόγος για τον 35χρονο Σταύρο Κυριακάκη, οδηγό του ΚΤΕΛ Ηρακλείου-Λασιθίου, ο οποίος μιλάει στο Cretalive για όσα έζησε.

Το λεωφορείο μπήκε  στην Αττική Οδό και γύρω στις 12.15 είδαν  σηκωμένες τις μπάρες στα διόδια της Παιανίας. Τότε κατάλαβαν ότι υπήρχε πρόβλημα σοβαρό αν και μέχρι τότε η χιονόπτωση ήταν νορμάλ.  

«Από τις 12.30 μέχρι τις 4.30 οπότε και το λεωφορείο ακινητοποιήθηκε πλήρως, είχαμε κάνει μόλις 12 χιλιόμετρα. Το λεωφορείο έμεινε στο ύψος της Κάντζας, στην έξοδο 7. Για να είμαι ειλικρινής ούτε την πινακίδα καλόβλεπα ούτε και το βενζινάδικο που είχα περάσει 500 μέτρα πριν είχα δει. Ορατότητα σχεδόν μηδενική».

Όπως περιγράφει, πλέον η χιονόπτωση ήταν πυκνή, επικρατούσε χάος από τα εγκλωβισμένα αυτοκίνητα, είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και το θερμόμετρο είχε κατρακυλήσει στο μηδέν.

Ο Σταύρος Κυριακάκης περιγράφει ότι πηγαίνοντας στο Κορωπί, κρατούσε τα πεσκέσια του, όμως υπήρχε σε απόθεμα ρακόμελο (λες και το ξέρε) και ήταν ό,τι πρέπει για την περίσταση.

Όσο  νύχτωνε, τόσο πιο δύσκολη ήταν η κατάσταση.  Τότε αποφάσισε να ανοίξει τις πόρτες και να μπουν κάποιοι άνθρωποι μέσα.  Από τους πρώτους που μπήκαν στο λεωφορείο ήταν ένας άνδρας που δεν μιλούσε ελληνικά. Ο άνθρωπος είχε μπλαβίσει. Εκ των υστέρων πληροφορήθηκε ότι έχει  πρόβλημα με την καρδιά του. Έμαθε ότι είναι από την Αλεξάνδρεια και μάλιστα έχει παντρευτεί από τα Χανιά.

Ακόμα ένας παππούλης που φορούσε νάιλον σακούλες στα πόδια και προσπαθούσε να ζεσταθεί αλλά και όσοι είχαν παλιά αυτοκίνητα και δεν υπήρχε θέρμανση.

«Στο ψυγείο του λεωφορείου είχα νερά, τα μοίρασα σε όλους και σε οδηγούς φορτηγών αλλά και σε μία γυναίκα που βρισκόταν σε ταξί και διψούσε».

Κάποια στιγμή, τα ξημερώματα, ο δρόμος είχε πήρε μία μικρή κλίση από τα δεξιά και φοβήθηκε για το λεωφορείο. Πήρε με τους φίλους του τα φτυάρια και μαζί με τον στρατό, παλάμιζαν για να απομακρύνουν τον πάγο.

Ο 35χρονος χρειάστηκε να διασχίσει με τα πόδια περίπου μισό χιλιόμετρο, μέχρι το πλησιέστερο βενζινάδικο, προκειμένου να προμηθευτεί καύσιμα καθώς επίσης καφέδες και ζαμπονοτυρόπιτες για τον κόσμο μέσα στο λεωφορείο.

«Με συγκίνησε που αυτός ο ξένος που σάς είπα νωρίτερα, έκανε κίνηση να βγάλει λεφτά. Φυσικά δεν τα πήρα, αλίμονο».

Σήμερα πια νιώθει ανακουφισμένος που πέρασε και αυτό. Πρωτόγνωρη εμπειρία, δύσκολη, αλλά δεν έχασε το χαμόγελο του. Βοήθησε με όλη του την καρδιά όσους μπορούσε, τούς κράτησε ζεστούς, πρόσφερε ό,τι είχε και απέδειξε ότι είναι Άνθρωπος με το Α κεφαλαίο.