Ήταν τόση η χάρη του και η ηρεμία του, που οι ληστές, οι οποίοι αποπειράθηκαν να τον ληστέψουν, έγιναν από την καλοσύνη του και την ταπεινότητά του δούλοι του.

Με το παράδειγμά του ο όσιος Σεραπίων, μας προτρέπει τόσους αιώνες μετά, να αφαιρέσουμε από την ψυχή μας την απαίσια όψη και το φαρμακερό κεντρί του κακού και να επιδοθούμε σε πράξεις φιλανθρωπίας και όχι μισανθρωπίας.  

Μας εξαπατά πολλές φορές η ελπίδα για το μέλλον. Αναβάλλουμε πολύ εύκολα τα καθήκοντα του σήμερα για το αύριο. “Θα κάνουμε τούτο ή εκείνο”, λέμε πολλές φορές. Και με το “θα” αυτό παραπέμπουμε στο άγνωστο και άδηλο μέλλον ζωτικά και απαραίτητα καθήκοντα του παρόντος. Αλλά κανείς δεν μας υπόσχεται ότι ο “τροχός” θα συμπληρώσει πολλές ακόμη στροφές. 

Έτσι μας διδάσκει ο όσιος Σεραπίων ότι το “σήμερα” ανήκει σε μας και πρέπει να κάνουμε κάθε στιγμή το καλό. Το “αύριο” και το μέλλον γενικά εξαρτάται από τον Θεό. 

Από τα βάθη του χρόνου αντιλαλεί στ’ αυτιά μας η φωνή του οσίου Σεραπίωνος:  Άνθρωποι, Χριστιανοί, προσέχετε.  Στα λίγα χρόνια του επίγειου βίου σας βάζετε τα θεμέλια και κτίζετε το οικοδόμημα της αιώνιας ευτυχίας και μακαριότητάς σας ή αντίθετα της καταδίκης και της ταλαιπωρίας σας. Προσέχετε να συμπεριφέρεστε με γενναιοδωρία, με καρδιά ανοιχτή και όχι περίκλειστη.

Μας παρακινεί και ο όσιος Σεραπίων να αφήσουμε πλέον ό,τι ξέρουμε, ότι έχουμε συνηθίσει. Την κακία μας και την αμαρτία μας. Και να αλλάξουμε. Να αλλάξουμε και σκέψεις και φρονήματα και ζωή και να γίνουμε νέοι άνθρωποι. Να πάψουμε να ακολουθούμε τα αμαρτωλά θελήματα και να υποταχθούμε στο θέλημα του Θεού. Να εξαγνισθούμε πέρα ως πέρα. Ας το κάνουμε αυτό.