Ο πρόεδρος του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου Ανάργυρος Παπαρίδης τόνισε ότι “η πανδημία δεν επέτρεψε να πραγματοποιηθεί δια ζώσης η απονομή των πτυχίων, όπως όλοι θα το θέλαμε”, έκανε αναφορά στο στενό σύνδεσμο, που υπάρχει μεταξύ των φοιτητών και της Σχολής (διδακτικού και διοικητικού προσωπικού) και ευχήθηκε καλή σταδιοδρομία στους πτυχιούχους.

Εκ μέρους των διδασκόντων η καθηγήτρια Σπυριδούλα Κωσταρά από καρδιάς απευθύνθηκε προς τους αποφοίτους, τονίζοντας το νόημα και την αξίας της παιδείας και της πίστης στη ζωή τους.

Σημείωσε ακόμη ότι για όσους αναζητούν το φως ο δρόμος είναι ανοιχτός, αρκεί να έχουν πρόσωπα φωτεινά και καθαρό βλέμμα.

Και πρόσθεσε ότι χρειάζεται αποφασιστική ανοδική πορεία για την κατάκτηση των κορυφών.

Η επιμονή των νέων, το σταθερό τους βήμα, ο κόπος τους και ο ιδρώτας τους ακόμη, θα τους ανεβάσουν ψηλά στις κορυφές. Και πόση θα είναι η ικανοποίησή τους, όταν φτάσουν. Πόσο βαθιά θα είναι η χαρά τους.

Τώρα, που η Ανώτατη Εκκλησιαστική Εκπαίδευση στην Ελλάδα  βρίσκεται σε μια καμπή, καθώς από το 2022 κλείνουν δύο από τις τέσσερις Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες, της Βελλάς και της Θεσσαλονίκης, ενώ παραμένουν της Αθήνας και της Κρήτης, πρέπει να αξιολογηθεί ο σπουδαίος ρόλος της όχι μόνο προς την Εκκλησία, αλλά και προς την κοινωνία.

Οι Ακαδημίες αυτές, πέρα από τις γνώσεις, που προσφέρουν στους φοιτητές και στις φοιτήτριες, κυρίως τους φέρνουν κοντά στη ζωή και τα βιώματα της Εκκλησίας. Τους δίνουν πνοή και γεύση Θεού.

Δεν τους παρέχουν απλώς μια θεωρητική γνωσιολογία, αλλά εμπειρία και βίωση.

Γι’ αυτό οι νέοι και οι νέες βοηθιούνται σ’ αυτές τις Ακαδημίες να απαλλαγούν από την επικίνδυνη εγωκεντρικότητα, καλλιεργούν το πνεύμα μαθητείας  και έχουν στη διάθεσή τους τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να διαμορφώσουν προσωπικότητες ολοκληρωμένες.

Οι Έλληνες δεν είμαστε ένας λαός, που ξεφύτρωσε χθες. Έχουμε ρίζες. Έχουμε παραδόσεις. Έχουμε ιστορία. Και η παιδεία πρέπει να συντελεί στη διατήρηση της Ελληνικής ταυτότητας. Να μη πλάθει ανθρώπους αλλοτριωμένους από τη μακραίωνη πραγματικότητα της Ελλάδας.

Αυτό το γενικό σκοπό υπηρετούν  οι Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες.

Και μας θυμίζουν ότι αν δεν θέλουμε να συνεχίσουμε την  αλλοίωση και την αλλαγή της ταυτότητάς μας, δηλαδή του ίδιου του χαρακτήρα μας (κάτι τέτοιο είναι άκρως επικίνδυνο για την επιβίωσή μας και τη διατήρηση της φυσιογνωμίας μας μέσα στη χοάνη των Ευρωπαϊκών λαών), τα ιδεώδη της παιδείας μας δεν μπορεί να είναι άλλα από τα ιδεώδη, που εμπνέονται και αναπτύσσονται από την Ελληνορθοδοξία.