Στην εφημερίδα «Απογευματινή της Κυριακής δημοσιεύεται, σήμερα Κυριακή των Βαΐων, 28/4/2024, άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, με θέμα «Ώρες ευθύνης για όλους». Το άρθρο εντάσσεται στο πλαίσιο έρευνας της διαΝΕΟσις για τις σταθερές αξίες του Έλληνα, που φιλοξενείται στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας.
Ολόκληρο το άρθρο έχει ως εξής:
ΩΡΕΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου
Σε καιρούς συστηματικής απαξίωσης αρχών και αξιών, οι οποίες στήριξαν το γένος μας επί αιώνες, ο ελληνικός λαός δείχνει να στρέφεται στην Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία και να αναζητά σε αυτήν ελπίδα και νόημα ζωής. Σε σειρά πρόσφατων δημοσκοπήσεων, τα αποτελέσματα αποδεικνύουν πως πραγματοποιείται έντονη στροφή προς τον Θεό, με εντυπωσιακότερο στοιχείο την αναθέρμανση της πίστης στις ψυχές των νέων ανθρώπων.
Οι δημοσκοπήσεις αυτές επιβεβαιώνουν μία κοινή διαπίστωση: Ήδη από την εποχή μετά τον κορωνοϊό, παρά τις αντίθετες προβλέψεις, είναι εμφανής η μαζική προσέλευση στους ιερούς ναούς, η αυξημένη συμμετοχή στο μυστήριο της Εξομολόγησης και η διαρκώς εντονότερη προθυμία των ανθρώπων να συμμετάσχουν σε όλες τις εκδηλώσεις της ενοριακής ζωής.
Το γεγονός αυτό δεν πρέπει επ΄ ουδενί λόγω να οδηγήσει την Εκκλησία στην αντιμετώπιση της στροφής αυτής όπως θα την αντιμετώπιζαν τα πολιτικά κόμματα. Η Εκκλησία δεν αναζητά οπαδούς, ούτε έχει ως βασικό της στόχο την αύξηση του ακροατηρίου της. Βασική της επιδίωξη είναι η προάσπιση της ανόθευτης αλήθειας του Ευαγγελίου, η μίμηση της ζωής των Αγίων και η προβολή του ορθόδοξου ήθους, ως της μόνης οδού που μπορεί να οδηγήσει την κοινωνία στη γαλήνη, την αγάπη, την καταλλαγή και την ανεκτικότητα. Η Εκκλησία δεν αντλεί την ταυτότητά της από τις δημοσκοπήσεις, αλλά υπάρχει ως προσφορά ζωής προς τον κόσμο.
Αν οι δημοσκοπήσεις προσθέτουν κάτι στο σώμα της Εκκλησίας, αυτό είναι η αυξημένη ευθύνη προς τους ανθρώπους, ιδιαίτερα προς τους νέους, που αναζητούν στους κόλπους της όλα εκείνα που ο σύγχρονος τρόπος ζωής τούς έχει στερήσει. Πρόκειται για το αίσθημα της ματαιότητας, τον εγκλωβισμό στην ατομικότητα και τη θλίψη που προκαλούν η μοναξιά και οι επιφανειακές ανθρώπινες σχέσεις. Σε αυτές τις ανάγκες, η Εκκλησία προβάλλει αντίστοιχα, την αιώνια προοπτική της ανθρώπινης ύπαρξης, την ψυχική πληρότητα της προσφοράς και την βαθιά και ουσιαστική αγάπη.
Στο όνομα αυτής της ευθύνης, η Εκκλησία οφείλει να ενδυναμώνει διαρκώς την ενότητα εντός του σώματός της, να εμβαθύνει στην πνευματικότητά της και να δημιουργεί σύγχρονες και αποτελεσματικές δομές κατήχησης και επιμόρφωσης των μελών της. Εάν παραμελήσει τους παράγοντες αυτούς, θα αποδειχθεί κατώτερη των περιστάσεων και θα αφήσει περιθώρια διάσπασης, επιφανειακής πίστης, θρησκοληψίας, αλλά και εμφάνισης συμπεριφορών ριζικά αντίθετων με την αλήθεια και το ήθος της, όπως συνέβη με πρόσφατες απαράδεκτες βίαιες ενέργειες εναντίον προσώπων και μάλιστα, εντός του χώρου των ιερών ναών.
Σε εποχές βαθιάς αλλοτρίωσης, είναι βέβαιον πως, στην ψυχή του λαού μας, θα ενεργοποιηθεί το αίσθημα της πνευματικής αυτοσυντήρησης. Αυτό δε σημαίνει πως η Εκκλησία πρέπει να αρκεστεί στις εύκολες συνταγές μιας μαγικής θρησκευτικότητας και ενός τυποποιημένου λόγου. Οι άνθρωποι θα στραφούν προς την Εκκλησία με σύγχρονες ανάγκες, πρωτόγνωρα αιτήματα και κριτικό πνεύμα. Στο χέρι μας είναι να μην τους απογοητεύσουμε.
