Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Με δεδομένο την ρήση: «Τα πάντα ρει» του Ηράκλειτου και επί το χριστιανικότερον το του Αποστόλου Πέτρου: «επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται», θα έπρεπε κάποιοι να φέρονται λιγότερο υποκριτικά και να μην ασχολούνται συνεχώς και με τόση ένταση με θέματα που δεν γνωρίζουν ούτε τη σημασία τους αλλά ούτε και την αξία τους.
Καταναλίσκουν φαιά ουσία και σχολιάζουν και αναλύουν με βαρύγδουπο ύφος τον αφορισμό που ο Σεβ. Γέρων Μητροπολίτης π. Καλαβρύτων Αμβρόσιος ένιωσε την ανάγκη ως ορθόδοξος ποιμένας να αντιδράσει( καλώς ή κακώς θα το κρίνει ο Θεός και η ιστορία) και δεν βλέπουν την ουσία του θέματος που τον προκάλεσε.
Όταν βρε αθεόφοβοι ο πιστός λαός αυτής της χώρας είναι επί δίμηνο αναστατωμένος , συγχισμένος,αδικημένος , με τα όσα διαπράττονται εις βάρος του, γιατί δεν λέτε κάτι;
Όταν καταπατούνται στοιχειώδη συνταγματικά μας δικαιώματα. Όταν παρεμποδίζεται η άσκηση των θρησκευτικών μας υποχρεώσεων. Όταν στερούμαστε το οξυγόνο της ψυχής μας με την ανοχή της ποιμαίνουσας Εκκλησίας μας. Όταν χλευάζεται η πίστη μας από τους λογής Τατσόπουλους και τους λοιπούς πλανόδιους- γυρολόγους των τηλεοράσεων. Όταν μας εμπαίζει και μας συμπεριφέρεται με «δυο μέτρα και δυο σταθμά»η ίδια η Κυβέρνηση της χώρας με τα εντεταλμένα όργανά της . Όταν υφίστανται καταγγελίες, διώξεις, προσαγωγές κληρικών και την ίδια στιγμή τα κομματόσκυλα χαίρουν ασυλίας για χειρότερες πράξεις! … όταν… όταν… Και ο κατάλογος είναι μακρύς και η συμπαράσταση αμελητέα!
Τότε γιατί να απορώ για τον αφορισμό του Αμβροσίου όταν ξέρω πλέον και βλέπω ότι η Εκκλησία και η πίστη μου δέχονται έναν άτυπο διωγμό ,απο ευσεβείς κατά τα άλλα υπουργούς; Δηλαδή μπορεί να βγαίνει η κ. Στεφανίδου και να αποφαίνεται για την πίστη μου και να λέει ότι η θεία Μετάληψη με τον τρόπο που γίνεται .. αποτελεί εστία μολύνσεως, αλλά ο Γέρων Μητροπολίτης Αμβρόσιος που αφιέρωσε τη ζωή του στην Εκκλησία δεν δικαιούται να αντιδράσει , δεν μπορεί να ξεστομίσει ένα «άι σιχτίρ»,προς όλους εκείνους που κατά τη γνώμη του είναι οι υπαίτιοι για το χάλι μας.
Όλοι πιάσαμε τον λίθο του αναθέματος μέσα μας και τον ρίξαμε σ’ όποιον μας πλήγωσε, μας προσέβαλε προσωπικά ή έθιξε τα συμφέροντά μας. Σ’ όποιον δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, σ’ όποιον δεν όρθωσε το ανάστημά του να υπερασπιστεί την πίστη μας, σ’ όποιον προέταξε τον θώκο του και την υπόληψή του και όχι τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Και αυτό το κρυφό και ενδόμυχο αλλά αγανακτισμένο «ανάθεμα» είναι πιο δυνατό απο τον αφορισμό που θέλησε να απευθύνει ο Αμβρόσιος ,με δόξα και τιμή, απο την καθέδρα της πρώην Μητρόπολης του.
Και εμφανίστηκε αγουροξυπνημένος ο κ. Φίλης να απορεί πώς «εν έτει 2020 η Εκκλησία της Ελλάδος, ένα ΝΠΔΔ, διατηρεί το αναχρονιστικό και εκδικητικό προνόμιο να αφορίζει». Έλυσαν οι άνθρωποι τα προβλήματα του λαού και έχουν άποψη και θέλουν να «λύσουν» και τα εκκλησιαστικά!
Έκανε βεβαίως το σφάλμα ο κ. Φίλης να χαρακτηρίζει την Εκκλησία «ένα Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου», αλλά ας μην τον…αναθεματίσουμε.Έχει δίκαιο! Μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας.
Πρώτα οι εκκλησιαστικοί μας Πατέρες και μετά όλοι οι άλλοι, οι εγγύτερα της Εκκλησίας, δώσαμε τροφή και αφορμή στους πολιτικούς και σε όλο τον κόσμο να πιστεύουν πως η Εκκλησία είναι απλά ένα Νομικό Πρόσωπο και οι λειτουργοί του Υψίστου δημόσιοι υπάλληλοι.Και αυτό θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Και για να διαλευκάνουνε το θέμα του αφορισμού άπαξ διαπαντός: ορθώς η Σύνοδος διαχώρισε τη θέση της απο την πράξη του Σεβ. Αμβροσίου αφού δεν είχε αποφασιστεί κάτι τέτοιο εν Συνόδω. Αλλά ο αφορισμός αυτός καθ´εαυτός ως πνευματικό επιτίμιο ενός Αρχιερέως υφίσταται! Έχει δικαίωμα να καταραστεί όποιον θεωρεί εχθρό της πίστεως ένας Αρχιερεύς. Δεν είναι απαραίτητο να έχει την έγκριση της Συνόδου. Βαραίνει τον ίδιο η πράξη του και θα απολογηθεί ο ίδιος στον Θεό. Και το δελτίο τύπου που εξέδωσε η Σύνοδος για να εξηγήσει τη θέση της για να ήταν πλήρες έπρεπε να το πει αυτό.
Οχι γιατί το όφειλε στον Αμβρόσιο αλλά στην ίδια την βαλλόμενη Εκκλησία μας.
