You are currently viewing Οι σκηνές απείρου κάλλους της «Ηγεσίας των 100» και το δράμα της Σχολής
L100, LEADERSHIP 100 CHAIRMAN AND ARCHBISHOP DEMETRIOS

Οι σκηνές απείρου κάλλους της «Ηγεσίας των 100» και το δράμα της Σχολής

  • Reading time:1 mins read

Του Θεοδώρου Καλμούκου/«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» Νέας Υόρκης-

Ανάλυση
Οι σκηνές απείρου κάλλους που εκτυλίχθηκαν στο συνέδριο της «Ηγεσίας των 100» στη Φλόριδα, όπως αποκάλυψε ο «Εθνικός Κήρυκας» στην ηλεκτρονική του έκδοση το Σάββατο το πρωί 16 Μαρτίου και τη Δευτέρα 18 στην έντυπη, ανήκουν θαρρώ στην κατηγορία της τραγελαφικής παιδαριωδίας. Πρωταγωνιστές ο αντιπρόεδρος του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου και πρώην πρόεδρος της «Ηγεσίας των 100», Γεώργιος Τσαντίκος και ο επιχειρηματίας Ιωάννης Παγιάβλας στέλεχος του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου και της «Ηγεσίας των 100». Δεν είναι συμπεριφορές και καταστάσεις αυτές στελεχών της Αρχιεπισκοπής και ενός σοβαρού Οργανισμού που θέλει να είναι η «Ηγεσία των 100».

Το περιστατικό αυτό επιβεβαίωσε τη νοοτροπία αντιπαλότητας που επικρατεί ανάμεσα σε διάφορες κλίκες και φράξιες της Αρχιεπισκοπής και της «Ηγεσίας των 100», που φτάνουν μέχρι τα όρια του μίσους. Ποιος θα μπορούσε να αποκλείσει ότι δεν θα συμβούν και χειρότερα, ακόμα και χειροδικίες; Ο δε Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος παρακολουθούσε τα τραγελαφικά άφωνος και αμήχανος. Τι να πει κανείς;

Αλλη μία βοερή και γοερή έλλειψη ηγεσίας. Πολλοί διερωτώνται: Αραγε αν ήταν Αρχιεπίσκοπος ο Ιάκωβος θα τολμούσαν οι πρωταγωνιστές αυτής της ιλαροτραγωδίας να συμπεριφερθούν έτσι; Αυτές οι σκηνές απείρου κάλλους είναι φανερωματικές πολλών πραγμάτων, συμπεριφοράς και επιπέδου που ομιλούν από μόνες τους και μάλιστα βοερά για πρόσωπα και θεσμούς.

Αναντίλεκτα το ζώπυρο θέμα είναι η Θεολογική Σχολή. Είμαι της γνώμης πως η Σχολή είναι πολύ πιο σοβαρό θέμα από το γιαπί του Ναού του Αγίου Νικολάου, όσο κι αν εξακολουθεί να είναι το βδέλυγμα της Εκκλησίας μας εδώ και της Ομογένειας, φανέρωμα τραγικής ολιγότητας της θεσμικής ηγεσίας της Αρχιεπισκοπής.

Ομολογείται πλέον πανταχόθεν πως ο διορισμός στην προεδρία της Σχολής του π. Μητρόπουλου και μάλιστα με τον τρόπο που έγινε, ήταν λάθος. Υπενθυμίζω ότι είχαν υποβάλλει υποψηφιότητα 41 άτομα και «επιστρατεύθηκε» ο π. Μητρόπουλος, ο οποίος ενδεχομένως να είναι καλός για παπάς σε ενορία, αλλά η Σχολή είναι άλλο πράγμα. Οχι βέβαια ότι ο προκάτοχός του ο π. Τριανταφύλλου ήταν σε καλύτερο επίπεδο, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι. Κι όταν ο π. Μητρόπουλος λέγει ότι πολλά προβλήματα τα κληρονόμησε ίσως μέχρις ενός σημείου δεν έχει άδικο. Βέβαια ο αντίλογος είναι ότι και τότε και τώρα πρόεδρος της Εφορείας ήταν και είναι ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος και αντιπρόεδρος ο Τόμας Λέλον, ο κουμπάρος του π. Μητρόπουλου. Κι ακόμα, έχουν περάσει τέσσερα χρόνια, κάτι έπρεπε να είχε γίνει ή εν πάση περιπτώσει όφειλε να είχε αποκαλύψει τι ακριβώς παρέλαβε.

Τώρα πλέον η κοινή συνισταμένη των αξιολογήσεων και γνωμών είναι ότι πρέπει να απέλθει, πράγμα το οποίο παραδέχθηκε πρώτος εν Πατριαρχική Συνόδω ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος πριν από ενάμισι χρόνο σχεδόν, όπως είχε αποκαλύψει ο «Εθνικός Κήρυκας» και ζήτησε μεγάλη ομάδα μελών της Εφορείας. Αλλά ακόμα και προχτές το είπαν οι Μητροπολίτες έπειτα από τη συνάντησή τους με την Ελένη Αλλεν.

Βέβαια το απίστευτο κυριολεκτικά είναι πως πρότειναν να αναλάβει αναπληρωματικά την προεδρία της Σχολής ο Μεθόδιος της Βοστώνης. Αν είναι δυνατόν!

Το αναφέρω μία ακόμα φορά πως επειδή ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος βρίσκεται «μικρόν προ του τέλους» της Αρχιεπισκοπίας του και επίκειται η αποχώρησή του, το πιο ενδεδειγμένο είναι να μη δεσμευτεί η Σχολή με καινούργιους διορισμούς, αλλά να απομείνει κι αυτό το σοβαρό έργο στον νέο Αρχιεπίσκοπο, για να καθαρίσει και τη δυσοσμία της Σχολής γενικώς.

Ο καινούργιος Αρχιεπίσκοπος να ζητήσει τις παραιτήσεις όλων στη Σχολή κληρικών και λαϊκών. Τι θα πει κληρικοί καθηγητές με μονιμότητα; Να γίνει ολοκληρωτική εκκαθάριση ώστε να διαλυθούν οι κλίκες και οι φράξιες.

Να ανανεώσει τον σύλλογο των καθηγητών με ικανούς και ελληνοπρεπείς καθηγητές και με ικανό και ελληνοπρεπή αντιπρόεδρο την Εφορεία και φυσικά αξιόλογα μέλη της.

Θα πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία της Σχολής και να πλησιάσει την Ομογένεια, από την οποία να αντλεί όχι μόνο οικονομική ενίσχυση, αλλά και ελληνόπουλα με χαρακτήρα και να μην μαζεύει κάθε καρυδιάς καρύδι για να δείχνει αριθμούς. Ο καινούργιος Αρχιεπίσκοπος θα πρέπει να κάνει μία καινούργια αρχή, στη Σχολή, στις Μητροπόλεις και στην Αρχιεπισκοπή, αλλιώς η σημερινή τελμάτωση οδηγεί προς αφανισμό και θάνατο.