Στον καθεδρικό ναό Τιράνων ιερούργησε ο Μητροπολίτης Αμαντίας Ναθαναήλ.

Ο Μητροπολίτης Ελμπασάν Αντώνιος ιερούργησε στο ναό του Αγίου Αθανασίου της πόλης.

Στον καθεδρικό ναό του Αγίου Γεωργίου Φίερι ιερούργησε ο ο Μητροπολίτης Νικόλαος.

Στο ναό του Αποστόλου Παύλου και του μάρτυρος Αστίου στο Δυρράχιο ιερούργησε ο Επίσκοπος Βίλιδος Άστιος.

Και οι πιστοί προσκύνησαν  τον Τίμιο Σταυρό,  πλαισιωμένο με τόσα πανέμορφα “σταυρολούλουδα”. 

Πόσο ωραίο είναι στ’ αλήθεια το θέαμα αυτό του Σταυρού με τα άνθη. 

Αλλά και τι υπέροχο σύμβολο συγχρόνως. Ο Σταυρός με τα άνθη! Να ποιο είναι το σύμβολο της χριστιανικής ζωής. 

Στην Αλβανία δεν ξεχνούν την αλήθεια, για τη βίωσαν, ότι ο η οδός του Θεού είναι καθημερινός σταυρός. 

Ακριβώς αυτή την αλήθεια έρχεται να υπενθυμίσει σε όλους μας η Εκκλησία κάθε φορά, που προβάλλει, τον Τίμιο Σταυρό. 

Της ευτυχίας τα ρόδα, τα οποία στεφανώνουν πάντοτε τον σταυρό του καθήκοντος, αλλά και τον σταυρό του πόνου. 

Πάντοτε οι κόποι και οι αγώνες και οι ιδρώτες της αρετής συντελούν στο να ανθίσουν της προόδου τα άνθη.

Μη διστάζουμε, λοιπόν, να βαστάζουμε γενναία και αποφασιστικά τον σταυρό μας. Όπως το έκαναν οι Ορθόδοξοι στην Αλβανία τα χρόνια του αθεϊσμού.

Άλλωστε στην προσπάθειά μας αυτή δεν είμαστε μόνοι. Με την παντοδύναμη βοήθεια του Θεού θα κατορθώσουμε τόσο εύκολα να τον βαστάζουμε. 

Ο Σταυρός με τα άνθη την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως έρχεται και κάτι άλλο να μας υπενθυμίσει. Το μεγαλείο και τη δόξα του Σταυρού. Ποιος θα το φανταζόταν; Ποιος θα το περίμενε ότι ο Σταυρός θα στεφανώνονταν με τόση τιμή και δόξα!

Μόνο στο αντίκρισμά του ο άνθρωπος αισθανόταν τόσο τρόμο και φρίκη. Γιατί σταυρός σήμαινε το πιο οδυνηρό μαρτύριο, τον πιο φρικτό θάνατο και ήταν η τραγική μοίρα των πιο απαίσιων κακούργων και ληστών. Αυτός ήταν ο ρόλος του σταυρού. 

Με τη Σταύρωση του Κυρίου, όμως, ο Σταυρός πήρε τόσο μεγαλείο. Γίνεται σύμβολο της αγάπης και ανακουφίζει τον ανθρώπινο πόνο. 

Ευτυχής, λοιπόν, όποιος την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως ένιωσε το νόημα του Σταυρού με τα άνθη!