Με πολλές λατρευτικές εκδηλώσεις προεξάρχοντος του
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδας κ. Συμεών εορτάσθηκε
στην Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδος η μνήμη των Αγίων Αναργύρων
Κοσμά και Δαμιανού και τιμήθηκε ο ιατρικός κόσμος της περιοχής.
Ο κ. Συμεών ιερούργησε διαδοχικά στον Ιερό Ναό των
Αγίων Αναργύρων στο Κάστρο της Ακροπόλεως Λαμίας, στον Ιερό
Ενοριακό Ναό των Αγίων Αναργύρων Γλύφας στην Ανατολική
Φθιώτιδα και στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Γενεσίου Θεοτόκου
Δαμάστας.
Στο κήρυγμά του ο κ. Συμεών στους Αγίους Αναργύρους στο
Κάστρο μετξύ άλλων σημείωσε:
« Πολλές φορές είναι προτιμότεροι αυτοί, οι οποίοι είναι
φανεροί εχθροί μας, αυτοί οι οποίοι φανερά διαφωνούν μαζί μας,
πιο εύκολα μπορούμε να συζητήσουμε και να διαλεχθούμε μαζί
τους, παρά αυτοί που το παίζουν χριστιανοί, παρά αυτοί που το
παίζουν ευσεβείς, παρά αυτοί που μπορούν να το παίζουν και
συνεργάτες μας ακόμα μέσα στην Εκκλησία και μπορεί από πίσω
να μας μπήγουν μαχαιριές, να συκοφαντούν, να κατακρίνουν, να
υβρίζουν, να φθονούν και να μην αγαπούν.
Αυτό το παράδειγμα είναι πολύ σημαντικό για όποιον φυσικά
έχει διάθεση και καρδιά να ξεπεράσει τον εαυτό του και να δει και
να μελετήσει την αλήθεια, γιατί όποιος είναι οχυρωμένος στον
εγωισμό του, οποίος είναι οχυρωμένος στο δικό του κόσμο δε
συγκινείται από τίποτα αλλά είναι σημαντικό σήμερα στην εορτή
των Αγίων Αναργύρων να μας διδάξει και να μας παραδειγματίσει
ότι συγκινήθηκαν μπροστά στους Αγίους Αναργύρους, αυτοί που
ήταν έτοιμοι να τους αφαιρέσουν τη ζωή και εφθόνησαν τους
Αγίους Αναργύρους αυτοί, οι οποίοι υποτίθεται ότι ήταν μέσα στο
ίδιο σώμα, στην ίδια οικογένεια, στην ίδια πίστη, στην ίδια τέχνη.
Πολύ σημαντικό λοιπόν αυτό το οποίο έρχεται να επιβεβαιώσει
αυτό το λόγο το παράδοξο του Χριστού: «ότι οι εχθροί του
ανθρώπου οι οικιακοί αυτού», ότι πολλές φορές οι εχθροί μας
βρίσκονται εντός των τειχών και αυτοί είναι οι χειρότεροι εχθροί, η
χειρότερη ζημιά είναι αυτή που έρχεται από μέσα και όχι αυτή η
οποία έρχεται από έξω, την οποία μπορούμε να αντιμετωπίσουμε
και για να τον προσεγγίσουμε ακόμα πιο πνευματικά και
φιλοκαλικά ακριβώς οι Πατέρες της Εκκλησίας, τονίζουν ότι ο
εχθρός ο πραγματικός είναι αυτός που βρίσκεται φωλιασμένος
μέσα στην καρδιά και τον οποίο καλούμεθα να διώξουμε με τα
πνευματικά όπλα, τα οποία είναι η μετάνοια, η εξομολόγηση, είναι
η προσευχή, είναι η φιλανθρωπία, είναι η αμνησικακία, είναι η

αγάπη προς πάντας και ιδίως η αγάπη προς τους εχθρούς.
Ψάχνουν οι άνθρωποι εχθρούς γύρω γύρω, έχουν ανάγκη μερικοί
άνθρωποι από εχθρούς, δε μπορούν να ζήσουν χωρίς εχθρούς,
γιατί δε μπορεί να επιβιώσει η προσωπικότητά τους, δε μπορούν
να ζήσουν, αν δεν έχουν κάποιον να στοχοποιήσουν. Άλλωστε
πώς θα κρύψουν τα ανομήματά τους, τα προβλήματα τους, πως
θα κρύψουν τα κόμπλεξ τους, πως θα κρύψουν τις μειονεξίες τους;
Χρειάζονται κάποιον απέναντι, αλλά λέει ο ποιητής! «και τι θα
κάνουμε τώρα χωρίς βαρβάρους;».
Αντίθετα ο Χριστός μας καλεί να καταλάβουμε ότι ο εχθρός ο
πραγματικός βρίσκεται μέσα μας και είναι ο αμαρτωλός εαυτός
μας, ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι κάπου έξω αλλά είναι
εσωτερικά μέσα μας και αν δεν αλλάξουμε μέσα μας δεν πρόκειται
ποτέ να είμαστε αξιόπιστοι σε οποιοδήποτε δήθεν αγώνα μας για
οποιοδήποτε δήθεν εχθρό. Αυτά τα ερωτήματα να γίνουν
προσευχή και να παρακαλέσουμε τους Αγίους Αναργύρους, αυτό
να ζητήσουμε εδώ από την ακρόπολη της πόλεως μας, από τον
ναό των Αγίων Αναργύρων, εδώ στο Κάστρο της Λαμίας γιατί το
έχει πολλή ανάγκη η εποχή μας, έχουμε δυσκολία επικοινωνίας
μεταξύ μας».
Ο κ. Συμεών από την παραθαλάσσια Ενορία των Αγίων
Αναργύρων στην όμορφη Γλύφα της Ανατολικής Φθιώτιδος μεταξύ
άλλων χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Τι θα μπορούσε  ο άνθρωπος του σήμερα μετά από τόσους
πολλούς αιώνες, να διδαχθεί, σε τι θα μπορούσε να εμπνευστεί
από τη ζωή των Αγίων Αναργύρων; Η δική μας η ζωή είναι πολύ
διαφορετική, οι συνθήκες οι σημερινές απέχουν πάρα πολύ από
την εποχή των Αγίων Αναργύρων τόσους αιώνες, τι σχέση μπορεί
να έχει το σήμερα με το τότε; Κι όμως μπορεί ασφαλώς αν
βάλουμε μία φωτογραφία του σήμερα με μία φωτογραφία του τότε
ασφαλώς η εικόνα θα είναι πολύ διαφορετική. Παραταύτα όμως
υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία δεν αλλάζουν,  υπάρχουν
κάποια πράγματα, τα οποία είναι διαχρονικά, υπάρχουν κάποια
πράγματα, τα οποία είναι επίκαιρα. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι
η αγάπη δεν είναι διαχρονική, ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι
μπορεί να υπάρξει εποχή που να μην έχει ανάγκη από ανθρώπους
που να αγαπούν, ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι μπορεί να
υπάρξει άνθρωπος, ο οποίος να μη θέλει στη ζωή του να τον
αγαπούν ή να μην χρειάζεται την αγάπη; Ποιος μπορεί να
ισχυριστεί ότι μπορεί να είναι άχρηστη η αγάπη σε μια εποχή
ακόμα και της τεχνητής νοημοσύνης, ακόμα και της
υπερμετάδοσης δεδομένων, ακόμα και της απίστευτης και
ασύλληπτης και ενδεχομένως ασύμμετρης ανάπτυξης της

επιστήμης της τεχνολογίας; Ποιος μπορεί να πει ότι δεν έχει
ανάγκη η εποχή του και κάθε εποχή από ανθρώπους δοτικούς,
από ανθρώπους καλοπροαίρετους, από ανθρώπους ανιδιοτελείς,
από ανθρώπους οι οποίοι προτάσσουν το εμείς και όχι το εγώ,
από ανθρώπους που έχουν διάθεση να συνεισφέρουν, να
καταθέσουν τις ικανότητές τους στην κρίση του συνανθρώπου τους
αλλά και στη διακονία της κοινωνίας στην οποία ζουν.
Επίκαιρα διαχρονικά αιώνια προτάγματα είναι αυτά τα οποία,
όσο και αν αλλάζουν οι εποχές αυτά δεν αλλάζουν. Ασφαλώς
αλλάζουν οι περιστάσεις, αλλάζει η γλώσσα, αλλάζει το
περιβάλλον, στο οποίο βρισκόμαστε, αλλάζουν τα μέσα, τα
εργαλεία, τα οποία χρησιμοποιούμε, αλλάζουν πολλά πράγματα,
αλλά υπάρχει κάτι το οποίο μένει σταθερό και αναλλοίωτο και αυτό
είναι η δίψα για αγάπη, για ζωή, για συναλληλία, για συμπόρευση
και συνεργασία, για τιμιότητα, για καθαρότητα, για πραγματική
δηλαδή κοινωνική διάθεση του ενός στον άλλο και αυτό το
παράδειγμα των Αγίων Αναργύρων μέσα στους αιώνες το
ακολούθησαν πάρα πολλοί άνθρωποι όχι μόνο γιατροί και
επιστήμονες, οι οποίοι δεν είδαν την επιστήμη σαν ένα ατομικό
φέουδο, δεν είδαν την επιστήμη τους σαν ένα εργαλείο απλώς για
να επιβιώσουν ή ακόμη και για να πλουτίσουν μέσα στον κόσμο,
δεν είδαν την επιστήμη τους ως εφαλτήριο μιας οποιασδήποτε
υπεροχής μέσα στην κοινωνική διαστρωμάτωση αλλά είδαν την
επιστήμη τους, την τέχνη τους, τα χαρίσματα δηλαδή που τους
έδωσε ο Θεός, ως ένα μέσο για ανάπτυξη της προσωπικότητας,
για εξέλιξη συναισθηματική, προσωπική, υπαρξιακή και κυρίως
σαν μία δυνατότητα συνάντησης με τους άλλους ανθρώπους.

Οι Άγιοι Ανάργυροι ενέπνευσαν πολλούς ανθρώπους και
εμπνέουν  και σήμερα και ένας άνθρωπος, ο οποίος ακολούθησε
πιστά το παράδειγμα των Αγίων Αναργύρων, την φιλανθρωπία
των Αγίων Αναργύρων, την ανιδιοτέλεια των Αγίων Αναργύρων,
την ελεημοσύνη των Αγίων Αναργύρων, την προς πάντας αγάπη
των Αγίων Αναργύρων, την απροϋπόθετη διακονία των Αγίων
Αναργύρων είναι ο Όσιος Βησσαρίων ο Αγαθωνίτης. Ο Άγιος
Βησσαρίωνας ακολούθησε πιστά αυτό το παράδειγμα των Αγίων
Αναργύρων».
Στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Γενεσίου της Θεοτόκου
Παναγίας Δαμάστας ο κ. Συμεών ευλόγησε τους άρτους, τους
οποίους προσέφερε ο Ιατρικός Σύλλογος Ν. Φθιώτιδος, παρουσία
των αρχών του τόπου και πλήθους ιατρών και άλλων πιστών.
Ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ιατρός κ. Χρήστος
Γεωργίου στην προσφώνηση του ευχαρίστησε εκ μέρους όλου του

Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου και εκ μέρους όλων των
μελών Ιατρών του Συλλόγου τον Σεβασμιώτατο για την αδιάλειπτη
στήριξη και τιμή που παρέχει όλα αυτά τα χρόνια στους διακόνους
της ιατρικής επιστήμης και σε όλους τους υγειονομικούς,
σημειώνοντας ότι «τα λόγια του, οι πράξεις του μα πάνω από όλα
οι ευχές και οι προσευχές του, αποτελούν εφαλτήριο για
περαιτέρω προσφορά των ιατρών στην υγεία και στον πάσχοντα
άνθρωπο», όπως χαρακτηριστικά σημείωσε ο κ. Γεωργίου.
Στην συνέχεια ανέγνωσε την απόφαση του Ιατρικού
Συλλόγου μέσα από την οποία ο Ιατρικός Σύλλογος ομόφωνα,
αυτή την ημέρα της μνήμης των προστατών Αγίων όλων των
ιατρών και της υγειονομικής κοινότητος αποφάσισε να απονείμει
τιμητική πλακέτα στην Οσιολογιωτάτη Καθηγουμένη της Μονής
Παναγίας Δαμάστας Γερόντισσα Ιωάννα την Ιατρό για την
αδιάλειπτη προσφορά της στην ιατρική επιστήμη και στην κοινωνία
ολόκληρη.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών με συγκίνηση κατά την
αντιφώνηση του ανέφερε:
«Θέλω με αυτή την ευκαιρία να σας πω ένα τεράστιο
ευχαριστώ για μία ακόμη φορά. Ίσως το ευχαριστώ, το οποίο είπα
μέσα στη δίνη της πανδημίας να μην ακούστηκε πολύ ηχηρό, γιατί
ήταν υπό το βάρος των γεγονότων και της αγωνίας για τη
διαφύλαξη της ανθρώπινης ζωής. Νομίζω ότι το ευχαριστώ σήμερα
είναι πιο καίριο και πιο ουσιαστικό και σας τιμά που και εσείς
ανταποδίδετε αυτό το ευχαριστώ στο πρόσωπο μίας κατά πάντα
εκλεκτής συναδέλφου σας, η οποία το χάρισμα της δεν το
κατήργησε μέσα στο ράσο, δε το έθαψε μέσα στο ράσο, αλλά το
ανέδειξε μέσα από το ράσο, διότι όλοι μας έχουμε χαρίσματα στη
ζωή μας είτε είμαστε ιατροί είτε είμαστε κάποιας άλλης ειδικότητος.
Το μεγάλο ερώτημα είναι τι κάνουμε με τα χαρίσματά μας, αν τα
χαρίσματά μας γίνονται αγωγοί ζωής, αγωγοί ελπίδας, φορείς
ελπίδας και ζωής ή αν γίνονται απλώς και μόνο ένας καθρέφτης
θαυμασμού ατομικού, ενός ναρκισσισμού, ενός αυτοειδώλου, το
οποίο τελικά κλείνει τον άνθρωπο στον εαυτό του και του στερεί τη
δυνατότητα προσφοράς, εξωστρέφειας και σχέσης.

Η γερόντισσα Ιωάννα, αν και  είναι μοναχή, αν και αποφάσισε να
ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο το σταυρικό, αποτελεί ίσως ένα από
τα κατεξοχήν κοινωνικά πρόσωπα. Η Γερόντισσα δεν ασχολείται
μόνο ως ιατρός με τα αυτιά μας, τα μάτια μας, ασχολείται και ως
πνευματικός ιατρός με τα αυτιά της ψυχής, με τα μάτια της ψυχής,
με τις πνευματικές αισθήσεις, οι οποίες πνευματικές αισθήσεις,
όταν είναι υγιείς, τότε ακόμα και αν είναι ασθενείς οι σωματικές

αισθήσεις, παρά ταύτα αυτή η ασθένεια δεν είναι προς θανάτον,
αλλά αντίθετα φωτίζεται μέσα από την χαρά της πνευματικής ζωής.
Πολύ λοιπόν ορθή η επιλογή να τιμηθεί η γερόντισσα
Ιωάννα, διότι είναι μία από τις κορυφαίες γυναίκες της περιοχής
μας και για αυτόν τον λόγο καυχώμεθα και χαιρόμεθα».
Όλες οι Ιερές Ακολουθίες μεταδόθηκαν απευθείας από τον
Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως και από διαδικτύου
ενώ μεταξύ των πιστών που συνέρρευσε στους Ιερούς Ναούς να
τιμήσει την μνήμη των λαοφιλών  Αγίων Αναργύρων  των Ιατρών
παραβρέθηκε και η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του τόπου.

Φωτογραφίες: Δημήτριος Ανάγνου