Στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσων μνήμης που πραγματοποιεί η Εκκλησία για την επέτειο των 100 ετών από την Μικρασιατική Καταστροφή, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου στον αύλειο χώρο του Ι.ΚαθΕ δειλού Ναού της του Θεού Σοφίας Θεσσαλονίκης, καλλιτεχνική εκδήλωση με τίτλο «Μικρασίας Συναξάρι-Η Αγιοτόκος Μικρασία».

Ήταν μια συνδιοργάνωση της Ι. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης και του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Για  δύο ώρες περίπου   οι άξιες χορωδίες της Μητροπόλεως κράτησαν  το ακροατήριο  σε πλήρη εγρήγορση και  συμμετοχή και συγκίνησαν μικρούς και μεγάλους. Κατά την έναρξη της τελετής ο Αρχιμ. Ιάκωβος Αθανασίου απηύθυνε χαιρετισμό εκ μέρους της Μητροπόλεως και του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθίμου  και διάβασε και το μήνυμα της Ιεράς Συνόδου, το οποίο υπογράφει ο Μακ. Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος.

Την επόμενη ημέρα , στον ίδιο Ι. Ναό της του Θεού Σοφίας- που ο ρέκτης Ιερατ. προϊστάμενος ακούραστος και δημιουργικός  π. Ειρηναίος Βογιατζής  έχει ευπρεπίσει και νοικοκυρέψει με σεβασμό γιατί πρόκειται περί ενός  ιερού μνημείου-   τελέστηκε Αρχιερατική Θ. Λειτουργία από τον καλλικέλαδο Σεβ. Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα . Κάθε φορά που συναντάμε τον Σεβ. Νεαπόλεως η σκέψη μας πηγαίνει στις μεγάλες και ευτυχισμένες ημέρες της Εκκλησίας μας όταν πηδαλιούχος της ήταν ο Μεγάλος Χριστόδουλος μας με τον οποίο ο Βαρνάβας συνεδέετο επί πολλά έτη και  έως το οσιακό τέλος του. Επιπροσθέτως ο Σεβ. Νεαπόλεως Βαρνάβας ξυπνά στη μνήμη μου τον αείμνηστο Δράμας Παύλο, Ιεράρχη δυναμικό  και πεφιλημένο με τον οποίο συνεδέετο από πολλών ετών. Ήταν φίλοι και συνοδοιπόροι αν και ο καθένας είχε την δική του προσωπική και αυτόνομη   πορεία.

Και τέτοιες στιγμές μας κάνουν να συνειδητοποιούμε την ματαιότητα της ζωής και την ταχύτητα του χρόνου.

Εν συνεχεία έλαβε χώρα μία επιστημονική ημερίδα με τίτλο «Μικρασιατικό Λειμωνάριο και Σύγχρονος Κόσμος» με ομιλητές καθηγητές της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η ημερίδα είχε δύο ενότητες-συνεδρίες.

🔺Η Α ´Συνεδρία υπό τον τίτλο Θεολογία και Κοινωνία είχε Πρόεδρο τον π. Νικόδημο Σκρέττα, Καθ. Τμ. Κοιν.Θεολογίας και Χριστιαν.Πολιτισμού.

Ομιλητές ήταν:

•Ο κ. Κων. Κωτσιόπουλος, Καθ. Τμ. Κοινων. Θεολογίας και Χριστιανικού Πολιτισμού ΑΠΘ  με θέμα: «Η Βασιλειάδα του Μεγάλου Βασιλείου και η σύγχρονη κοινωνική οικονομία»

• Η κ. Σουλτάνα Λάμπρου, Καθ. Τμ. Κοιν. Θεολογίας και Κοιν. Πολιτισμού ΑΠΘ με θέμα: «Οι Θεολογικές επιρροές των Καππασοκών Πατέρων περί Θείας και Ανθρωπίνης Σοφίας στον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά»

• Ο κ. Νικόλαος Δεναξάς, Επ. Καθ. Τμ. Κοινων. Θεολογίας και Θρησκειολογίας ΕΚΠΑ με θέμα: « Ο περί φιλοπτωχείας λόγος του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου- Κοινωνική Θεώρηση».

🔺Η Β  ´ Συνεδρία υπό τον τίτλο Θεολογία-Λειτουργική Αγιολογία είχε Πρόεδρο τον Καθηγητή  κ. Κων. Κωτσιόπουλο.

 Ομιλητές ήταν:

• Ο π. Νικόδημος Σκρέττας με θέμα: « Η Λειτουργική Παράδοση στον Ελληνισμό της Μ. Ασίας».

• Η Άννα Καραμανίδου, Καθ.Τμ. Κοινων. Θεολογίας και Χριστιανικού Πολιτισμού ΑΠΘ με θέμα: « Οι Καππαδόκες Πατέρες σε δογματικά εγχειρίδια της Τουρκοκρατίας»

• ο κ. Δημοσθένης Κακλαμάνος, Αν. Καθ.Τμ. Κοιν. Θεολογίας και Χριστιαν. Πολιτισμού ΑΠΘ με θέμα: « Η πρώιμη υμνογραφία για τον Άγιο Χρυσόστομο Σμύρνης και η διαμόρφωση της Αγιολογικής του εικόνας».

 Άξιοι καθηγητές με αδιαμφισβήτητη επιστημονική κατάρτιση και γνώσεις  αλλά και με φόβο Θεού κράτησαν το ακροατήριο σε πλήρη συμμετοχή ώστε παρά την κόπωση να τεθούν στο τέλος κάθε ενότητας  και ερωτήματα και να προκύψει ένας εποικοδομητικός διάλογος!

 Τις εντυπώσεις κέρδισε το ερώτημα που έθεσε μια ακροάτρια που συμμετείχε  στην  ημερίδα η οποία έλαβε αφορμή από την διεξοδική αναφορά στην Βασιλειάδα του Αγίου Βασιλείου και έθεσε το εύλογο ερώτημα γιατί η Εκκλησία μας 21 αιώνες τώρα εξακολουθεί να αναφέρεται σε εκείνη την παλαιά Βασιλειάδα και σήμερα δεν συναντάμε ανάλογα μεγαλουργήματα από την Εκκλησία μας και τους Ιεράρχες μας, να πες σύγχρονες Βασικειάδες. Ήθελε να πει γιατί η Εκκλησία μας εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να ομιλεί σε χρόνο παρελθόντα και όχι σε μέλλοντα. Οι κύριοι καθηγητές απάντησαν ότι και σήμερα έχουμε νέες  Βασιλειάδες αλλά η ταχύτητα του χρόνου που ζούμε τις αφομοιώνει, τις σκεπάζει.  Τότε τα γεγονότα είχαν  άλλη η αντιμετώπιση! Σήμερα άλλη! Και όταν ένας εκ των κύριων καθηγητών είπε ότι και τα συσσίτια που προσφέρονται σήμερα  είναι μια σύγχρονη Βασιλειάδα, η εν λόγω κυρία η διαθέτουσα κοινό νου είπε ότι τι δουλειά έχει η Εκκλησία με τα συσσίτια; Άλλη είναι η αποστολή της Εκκλησίας.

Και οι δύο εκδηλώσεις, πάντως, ήταν εξαίσιες και πολύ ενδιαφέρουσες.

Η διοργάνωση, η επιμέλεια των χορευτικών και λοιπών εκδηλώσεων, καθώς και οι εισηγήσεις των ελλογιμωτάτων καθηγητών ήταν απολύτως πετυχημένες και μας κράτησαν έως το τέλος.

Συγχαρητήρια στον άξιο και ικανό Πρωτοσύγκελλο της Ι. Μητρόπολης Θεσσαλονίκης Αρχιμ. Ιάκωβο Αθανασίου ο οποίος είχε το γενικό πρόσταγμα όλων των εκδηλώσεων  όχι μόνο γιατί εκπροσωπούσε τον ανήμπορο πλέον Γέροντα Μητροπολίτη  Θεσσαλονίκης Άνθιμο( καιγεται η ψυχή μου να τον βλέπω μα φθίνει και η διοίκηση της Εκκλησίας να αδιαφορεί)αλλά γιατί ο ίδιος ο π. Ιάκωβος  έχει προσωπικό ενδιαφέρον για τέτοιες θεματικές εκδηλώσεις αφιερωμένες στις αλησμόνητες πατρίδες. Και τόσο με την εκδήλωση του Ιουνίου όσο και με αυτές απέδειξε η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης μολονότι τα τελευταία χρόνια περνά δύσκολα, είναι μια οργανωμένη Μητρόπολη με άξιο επιτελείο συνεργατών, με πλούσιο ενοριακό έργο αλλά και άξιους κληρικούς. Και να επισημάνουμε ότι  στα μεγάλα θέματα κρατά τα ηνία της παράδοσης σε όλη την Ελλάδα!

 Και οι δύο αυτές εκδηλώσεις δεν ήταν οι μόνες στη Θεσσαλονίκη το περασμένο Σαββατοκύριακο στην συμπρωτεύουσα. Ο Ι. Ναός της Αγίας Γλυκερίας διοργάνωσε  σε παράλληλους χρόνους την Παρασκευή το βράδυ 16 Σεπτεμβρίου, ανάλογη επετειακή εκδήλωση αφιερωμένη στην Μικρασία μας. Και εστέφθη από απόλυτη επιτυχία. Και ο π. Ιάκωβος Αθανασίου  έσπευσε να δώσει το παρών και εκεί, τα πάντα τοις πάσι γενόμενος.

 Γιατί ήταν απόντες οι κληρικοί της Ι. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης; Και δεν λέγω να ήταν άπας ο κλήρος της Μητρόπολης, αλλά  καλό θα ήταν ένας σημαντικός αριθμός ιερέων να έδινε το παρών.  Πλην ελαχίστων και συγκεκριμένα εκείνων που συμμετείχαν στην διοργάνωση ή είχαν κάποιο καθήκον να διεκπεραιώσουν,  οι υπόλοιποι έλαμψαν δια της απουσίας των.

Γιατί; Γιατί τόση αδιαφορία;

Πώς θα μεταλαμπαδευτεί η ιστορία μας, η παράδοσή μας, τα ήθη και τα έθιμά μας στις νέες γενιές, εάν απέχει ο ιερός Κλήρος αλλά  εμείς οι ίδιοι, ο λαός που πιστεύει και ακολουθεί την παράδοση;

Δεν επρόκειτο για εκδήλωση ενός  Συλλόγου –αν και ο ιερός κλήρος  οφείλει να είναι παρών σε κάθε ευγενή, φιλότιμη, φιλόθεη και φιλόπατρη προσπάθεια του λαού ακόμη και των συλλόγων- αλλά για εκδήλωση της Μητροπόλεως!

Γράφει ο Στρατηγός Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του: «Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν».

Και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρύσανθος έγραφε: «Σε κάθε σημαντική στιγμή του Έθνους ο κλήρος έδινε πάντα το παρών».

Πού είναι ο ιερός κλήρος σήμερα; Πού ήταν ο κλήρος της Ι. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης από τις εκδηλώσεις Μνήμης που διοργάνωσε η ίδια;

Τιμούμε φέτος την συμπλήρωση των 100 χρόνων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Μια μαύρη επέτειο για την Πατρίδα μας… Ο Ελληνισμός συρρικνώθηκε, διώχθηκε, βασανίστηκε, μαρτύρησε, υπέστη τα πάνδεινα.

Γυναίκες βιάστηκαν. Άνδρες υπέστησαν σκληρά βασανιστήρια. Άλλοι σκοτώθηκαν, άλλοι δολοφονήθηκαν, άλλοι χάθηκαν στα βάθη της Ανατολής, άλλο πνίγηκαν κι άλλοι πέθαναν από τις κακουχίες στον δρόμο προς την μάνα Ελλάδα. Και όσοι έφτασαν, πρόσφυγες πια, δεν καλοπέρασαν! Βασανίστηκαν κι εδώ, στην μητροπολιτική Ελλάδα.

Και όταν το μαρτύριό τους έλαβε τέλος και εγκαταστάθηκαν στα Ελλαδικά εδάφη και άρχισαν να ξαναστείνουν τα νοικοκυριά τους,πάλι σαν ξένοι αντιμετωπίστηκαν. Εκεί μας λέγαν Γκιαούρηδες  και εδώ μας αποκαλούσαν τουρκόσπορους, έλεγαν με παράπονο!

Αλλά με τα χρόνια φάνηκε η αξία τους και η πολύτιμη προσφορά τους στο Έθνος.

Ήταν άνθρωποι πιστοί, έφεραν από τις Πατρίδες κειμήλια ιερά. Έφεραν πολιτισμό, καθαριότητα,εμπόριο, τέχνες. Ήταν άνθρωποι δημιουργικοί, έξυπνοι, εργατικοί. Αιματοδότησαν πολλαπλώς την Ελλάδα. Μπορεί η Ελλάδα να τους δέχθηκε στα σπλάχνα της και να τους έδωσε στέγες και να παρείχε φιλοξενία αλλά η Ελλάδα τους οφείλει πολλά!Δεν ήταν ξένοι! Δικά μας παιδιά ήταν που ζούσαν στα δικά μας χώματα της Ιωνίας, του Πόντου και της Ανατολίας. Και ο Τούρκος τους έδιωξε από φόβο και από κόμπλεξ!

Όλα αυτά θυμόμαστε στις επετείους μας.

Και οφείλουμε όλοι μας να αποτίσουμε φόρο τιμής σε όλους αυτούς τους αδελφούς μας που χάθηκαν και με το αίμα τους πότισαν τ’ αγιασμένα χώματα της Μικρασίας.

Να τιμήσουμε εκείνους που θυσιάστηκαν και να παραδώσουμε την σκυτάλη στους νεότερους. Να μην ξεχάσουν την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας! Γιατί λαός που λησμονεί την ιστορία του, είναι καταδικασμένος σε αφανισμό!