Κάθε εποχή έχει τους αγίους της.

 Η Εκκλησία δεν έπαυσε και δεν θα παύσει ποτέ να «παράγει» αγίους, διότι η Εκκλησία είναι ένα εργαστήριο αγιότητος.
Η Εκκλησία δεν αγιοποιεί αλλά αναγνωρίζει την αγιότητα που υπάρχει στην συνείδηση της Εκκλησίας γενικότερα, και μαρτυρείται κυρίως από τον θεματοφύλακα της πίστεώς μας, τον λαό του Θεού.

Ωστόσο ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου κ. Ιερόθεος σημειώνει πως «κατ’ αρχάς ο Επίσκοπος και Μητροπολίτης της κάθε περιοχής δίνει στην Εκκλησία την μαρτυρία της συνειδήσεως των μελών της και η Εκκλησία συνοδικά αποφαίνεται για το θέμα αυτό». Δηλαδή αρκεί ο τοπικός Επίσκοπος να αποφανθεί για την αγιότητα κάποιου προσώπου; Και αν ο «υποψήφιος» προς αγιοκατάταξη έχει ζήσει και σε άλλες Μητροπόλεις, στις οποίες μπορεί να μην άφησε την ίδια καλή μαρτυρία, ποιός θα δώσει «την μαρτυρία της συνειδήσεως των μελών» της περιοχής εκείνης; Ποιος θα καλύψει τις πληγές που μπορεί να  άφησε πίσω του;
Μας κατηγορεί εμέσως πλην σαφώς ο άγιος Ναυπάκτου λέγοντας ότι «μερικοί μεμψιμοιρούν γιατί δεν αγιοκατατάχθηκαν και άλλοι Επίσκοποι, που έχουν εξίσου άγιο βίο» (είχαμε αναφερθεί σε παλαιότερο άρθρο μας σχετικά). Το ερώτημα όμως πλανάται ακόμη και δεν μας έπεισε ο άγιος Ναυπάκτου. Δηλαδή όποιος έχει τέκνο Επίσκοπο έχει ελπίδες να εγγραφεί στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας και όσοι δεν έχουν διαδόχους δικά τους πνευματικά αναστήματα, αυτοί θα μείνουν στην αφάνεια;Είναι νέα λογική αυτό;

  Γιατί να μην γίνεται η διαδικασία αγιοκατατάξεως από την Ι.  Σύνοδο όπως γίνεται με την εγγραφή των υποψηφίων προς αρχιερατεία εκλογίμων και όχι μόνο από την επιτροπή των νομοκανονικών; Οι επιτροπές συνήθως  εισηγούνται, δεν αποφασίζουν!

Είναι  άδικο για τις περιοχές να στερούνται Αγίους Επισκόπους που με τον κόπο τους, την μαρτυρία τους, την καθαρότητα του βίου τους, την θαυμαστή παρέμβασή τους, την παρουσία τους στις προκλήσεις της εποχής τους, την ασκητική και αγία βιοτή τους, στην συνείδηση του ποιμνίου τους είναι ήδη  άγιοι!
Ο Λαρίσης Θεολόγος ήταν ένας μάρτυρας επίσκοπος , ο Σιατίστης Αντώνιος ένας ασκητής επίσκοπος, ο Κονίτσης Σεβαστιανός ένας εκκλησιαστικός άνδρας με εγνωσμένη αγιότητα βίου και εθνικό παλμό που αφύπνισε κοιμώμενες συνειδήσεις , ο Φλωρίνης Αυγουστίνος ένας προφήτης, ο Χίου Χρυσόστομος ιεράρχης της προσευχής που ο τάφος του ευωδίαζε, ο Ύδρας Ιερόθεος ένας Άγιος με αγάπη και δοτικότητα (άσχετο αν περιτριγυριζότανε από κομμουνιστές), ο Κερκύρας Πολύκαρπος Ιεράρχης με αγάπη και συγχωρητικότητα και με φήμη Αγίου πολύ πριν φύγει από τη ζωή …. Σε τί υπολείπονται όλοι αυτοί  του Εδέσσης Καλλινίκου; Δεν είναι δύσκολο να βρεί κανείς τι κοινό έχουν οι άγιοι αυτοί Επίσκοποι! Και όμως δεν ανακηρύχθηκαν Άγιοι γιατί η Εκκλησία μας έχει δύο μέτρα και σταθμά.

 Ο Άγιος  Καλλίνικος όμως ευτύχησε να έχει δύο τέκνα Επισκόπους και μάλιστα δεινούς θεολόγους και ο ένας  εξ αυτών υμνογράφος!

Αυτό επισημάναμε! Και δυστυχώς επαληθευτήκαμε!