Το πρόσφατο εκκλησιαστικό «πραξικόπημα» του Πατριαρχείου Μόσχας σε βάρος του Δευτερόθρονου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας για να εκδικηθεί τον Πατριάρχη Θεόδωρο επειδή αναγνώρισε την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας, έφερε για μία ακόμα φορά στην επιφάνεια την τραγελαφικότητα του Πατριαρχείου της Μόσχας. Αλλωστε αυτό είναι το ήθος ή μάλλον το άηθες και άποιον της Μοσχοβίτικης κάστας που διοικεί το άτυχο πραγματικά Πατριαρχείο της Ρωσίας.
Να πω από την αρχή πως εδώ δεν πρόκειται απλώς για μία άκρως αντιεκκλησιολογική, αντικανονική και ανατρεπτική ενέργεια εισπήδησης σε βάρος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, αλλά για απόπειρα καταστρατήγησης της ίδιας της ενότητας και συνοχής της Ορθόδοξης Εκκλησίας γενικότερα.
Πρόκειται ουσιαστικά για γελοίες αποφάσεις, οι οποίες καθιστούν γελοίους εκείνους που τις λαμβάνουν, άνθρωποι οι οποίοι υποτίθεται ότι εκπροσωπούν μεγάλους και ιερούς θεσμούς, χωρίς να αντιλαμβάνονται την σοβαρότητα και την οντολογία τους, γι’ αυτό και καταργούν ελαφρά τη συνειδήσει την Εκκλησία. Πιο ξεκάθαρα, η Μόσχα έχει υποστεί τέτοια εκκλησιολογική αλλοτρίωση που δεν μπορεί να λέγεται πλέον Εκκλησία, αλλά έχει απλά καταστεί ένας κοσμικός οργανισμός, βραχίονας του Πουτινικού Κρεμλίνου, με ένα περίβλημα θρησκευτισμού.
Και κάτι άλλο ακόμα δεν εκπλήσσει η δημιουργία σχίσματος από τη Μόσχα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, διότι ο ίδιος ο Πατριάρχης Κύριλλος και ο πολυπράγμων κολαούζος του, ο Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, ο οποίος φαίνεται να είναι ο δαίμων πολλών κακών στην Ορθοδοξία, αλλά και γενικότερα, πολλοί από την ιεραρχία και εκ των θεολόγων της Ρωσίας δεν μπορούν δυστυχώς να διακρίνουν, ιδιαίτερα έπειτα από την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης, αυτό που είναι Εκκλησία, από αυτό που δεν είναι. Ούτε φυσικά καταλαβαίνουν τι είναι ενότητα της Εκκλησίας, πέρα από την αντιληπτική μιας εκκοσμικευμένης προσέγγισης συνομοσπονδιακού συμπιλήματος με έντονες και χτυπητές τις κοσμικές φιλοδοξίες.
Εφτασαν μάλιστα σε τέτοιο σημείο παράκρουσης ώστε οι κληρικοί της Αφρικής που προσχώρησαν στο σχίσμα της Μόσχας, Κύριος οίδε πώς και κάτω από ποίες συνθήκες… αναγκάζονται να πάρουν όρκο απόλυτης υπακοής στον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο και στους Επισκόπους του μέχρι θανάτου «για να σώσουν την ψυχή τους». Αν είναι δυνατόν! Μπροστά σ’ αυτές τις νοσηρότητες ωχριά ακόμα και ο μεσαίωνας.
Μιας που αναφέρθηκα στον Ιλαρίωνα να υπενθυμίσω ότι από τη στιγμή που ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ανακοίνωσε τη χορήγηση Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία, άρχισε να απειλεί και να εκβιάζει τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες και τους Προκαθημένους τους να μην αναγνωρίσουν την Αυτοκεφαλία στοχεύοντας στη μείωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το πρώτο βήμα ήταν η διακοπή της Ευχαριστιακής κοινωνίας με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο και τους Αρχιεπισκόπους Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο και Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου Χρυσόστομο. Και τώρα οι Μοσχοβίτες ολοκλήρωσαν τη διάσπαση ανυποψίαστοι πως διεύρυναν το έρεβος της απομόνωσής τους.
Δεν περνά εβδομάδα και ευκαιρία που να μην απεργαστεί το Πατριαρχείο της Μόσχας την αποδυνάμωση της ενότητας και της ζωής της Ορθόδοξης Εκκλησίας ανά τον Κόσμο, όπως αποτόλμησε, ανεπιτυχώς βέβαια, με τη Μεγάλη Σύνοδο στην Κρήτη τον Ιούνιο του 2016.
Χρόνια τώρα προσπαθεί το Πατριαρχείο της Μόσχας με κάθε τρόπο και ευκαιρία να παράσχει πράγματα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, υψώνοντας μεσότοιχα φραγμών, στήνοντας ενέδρες, υποσκάπτοντας τα ιστορικά και εκκλησιαστικά του προνόμια στο διοικητικό σύστημα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, διότι ο στόχος του είναι ένας και μοναδικός: να αρπάξει τα πρωτεία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και να αναδειχθεί η «νεώτερη Ρώμη». Χρησιμοποίησα εδώ την έκφραση «νεώτερη Ρώμη» κι όχι «τρίτη Ρώμη» όπως λανθασμένα, κατά τη γνώμη μου, αναφέρεται η Μόσχα από πολλούς, δυστυχώς και πολλούς εκκλησιαστικούς. Η έκφραση «τρίτη Ρώμη» είναι αδόκιμη, επειδή ακριβώς δεν υπάρχει πρώτη και δεύτερη Ρώμη, αλλά υπάρχει η «πρεσβυτέρα Ρώμη» και η «Νέα Ρώμη», δηλαδή η Κωνσταντινούπολη.
«Οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι» Πατέρες των Οικουμενικών Συνόδων, γνώριζαν ασυγκρίτως καλύτερα από τον Πατριάρχη Κύριλλο της Μόσχας και τον Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, όταν συγκροτούσαν την πενταρχία ως τρόπο ορισμού και διαφύλαξης της ενότητας της Εκκλησίας ως γεγονότος «τάξεως ιεράς», η οποία όταν βιαστεί ή εκλείψει, τίθεται εν διαιρετική τροχιά το όλον Σώμα της Εκκλησίας. Η ενότητα της Εκκλησίας είναι κατ’ αρχήν γεγονός Ευχαριστιακό, τελούμενο και φανερούμενο εν τη Θεία Ευχαριστία του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου, δεν πρόκειται για κάποια αφηρημένη διδασκαλία ή αρχή. Αλλωστε παράδειγμα προς αποφυγή είναι η Ρώμη, η οποία με την πτώση της έχει αυτοαποκλειστεί από το άθλημα και το χάρισμα της ενότητας της Εκκλησίας πραγματούμενο και φανερούμενο εν τη Θεία Ευχαριστία και κοινωνία από το κοινό ποτήριο του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου.
Εκανα αυτό το σύντομο Θεολογικό περίγραμμα απλά σαν μία πολύ θεμελιώδη αρχή απόπειρας κατανόησης για το πόσο εκτός εκκλησιαστικών, κανονικών και εκκλησιολογικών ορίων βρίσκονται οι τακτικισμοί, οι απειλές, οι εκβιασμοί και τώρα το σχίσμα που απεργάζεται το Πατριαρχείο της Μόσχας με αφορμή το Ουκρανικό ζήτημα. Οποία αγνωμοσύνη αλήθεια! Οποίο μέγεθος ασέβειας προς την Μητέρα Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως, η οποία γέννησε την Εκκλησία της Ρωσίας!
Να πούμε και τούτο, πως η Μόσχα έχει βάλει σε δυσχερή θέση τους συνοδοιπόρους της, τον Ιεροσολύμων Θεόφιλο ο οποίος οργάνωσε εκείνη την ανόητη Σύναξη Προκαθημένων στην Ιορδανία και τον Αλβανίας Αναστάσιο με τα κηρυγματάκια του περί ενότητας, αλλά φυσικά και τους λοιπούς προκαθημένους. Η μέχρι τώρα αλαλία τους μπορεί να δικαιολογηθεί από το ότι δεν έχουν ακόμα τοποθετηθεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας για την καινούργια αθλιότητα της Μόσχας.
Βέβαια οι Ρώσοι ξέρουν από πραξικοπήματα. Θυμίζω την «αυτοκεφαλία» που χορήγησαν πραξικοπηματικά στη Ρωσική Μετροπόλια της Αμερικής το 1970, τη σημερινή Ορθόδοξη Εκκλησία εν Αμερική ή αλλιώς OCA η οποία βέβαια δεν αναγνωρίζεται ως Αυτοκέφαλη και βασανίζεται όλα αυτά τα χρόνια να βρει την ταυτότητά της.
Οσον αφορά εκείνους οι οποίοι συμπλέουν με τον Κύριλλο της Μόσχας και τον πολυμήχανο Ιλαρίωνα, κονταροχτυπώντας το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπου κι αν διαβιούν είτε στην Κύπρο, είτε στην Ελλάδα, είτε στις ΗΠΑ, ή οπουδήποτε αλλού, ό,τι βαθμό και αν φέρουν ή ιδιότητα κι αν έχουν, προβαλλόμενοι από ρωσοκίνητα Μέσα πρέπει να ευχόμαστε για ταχείαν την ίασιν…
