Του π. Ηλία Μάκου
Μπορεί να μην είναι ευρέως γνωστός ο άγιος Αρσένιος, Επίσκοπος Κερκύρας, τη μνήμη του οποίου τιμά η Εκκλησία στις 19 Ιανουαρίου, ωστόσο υπήρξε ένας πολύ ενάρετος άνδρας, γι’ αυτό και το λείψανό του, με τη χάρη του Θεού ενεργεί πολλά θαύματα.
Δεν κατάγονταν από την Κέρκυρα, αλλά γεννήθηκε στα τέλη του 9ου μ.Χ. αιώνα στα Ιεροσόλυμα.
Μεγαλώνοντας στον τόπο, όπου ενσαρκώθηκε και έδρασε ο Χριστός, η ψυχή του στράφηκε πολύ νωρίς προς Εκείνον. Ενδεικτικό είναι ότι μόλις σε ηλικία 12 ετών εκάρη μοναχός, με την προτροπή και τη συγκατάθεση των γονέων του!
Η γήινη πορεία του ήταν ένας αδιάκοπος δρόμος προς το Θεό. Μετακινήθηκε για λίγο από την Ιερουσαλήμ στη Σελεύκεια, όπου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, επέστρεψε στην πόλη του Χριστού και ακολούθως βρέθηκε στην Κων/πολη.
Εκεί, αφού προσέφερε τις ιερατικές του υπηρεσίες, εκλέχτηκε στα χρόνια του Πατριάρχου Τρύφωνος, μέσα 10ου αι.. Επίσκοπος Κέρκυρας.
Μέχρι τα βαθιά γεράματα υπερασπιζόταν και δίδασκε τις αλήθειες της πίστης ακούραστα.
Πέθανε, κυριολεκτικά, επί τω έργω. Συνόδευσε αντιπροσωπεία Κερκυραίων προκρίτων στην Κων/πολη και κατά την επιστροφή, από την ταλαιπωρία του ταξιδιού.
Είχε ειρηνικό πνεύμα και δεν συνθλίβονταν, απ’ όσους λυμαίνονταν τη γαλήνη της Εκκλησίας. Είτε αυτοί ήταν αιρετικοί είτε δύστροποι Χριστιανοί, που έραιπαν προς φιλονικίες και έριδες.
Είχε φρόνηση και εχεφροσύνη και ποίμαινε το λαό χωρίς πείσματα και αυθαιρεσίες. Και με τη συνετή και θεοφιλή σε όλα συμπεριφορά του αποσπούσε το σεβασμό και την τιμή πάντων.
Σε όλες τις ημέρες της επίγειας ζωής του, ζούσε ως παιδί αγαπητό του αιώνιου Δημιουργού. Έτσι άρχισε από τη ζωή αυτή να απολαμβάνει και να αναπνέει, με την πίστη και την ελπίδα, την πραγματική και τέλεια και ακλόνητη ευτυχία της βασιλείας των Ουρανών.
Ο λιτός βίος του αποδείχτηκε πνευματικός θησαυρός ανυπολόγιστης αξίας. Και μας διδάσκει ότι δεν πρέπει να δίνουμε όλη την προσοχή μας και το ενδιαφέρον μας στα πρόσκαιρα υλικά αγαθά και την προσωρινή καλοπέραση.
Και δεν πρέπει ποτέ να παρασυρόμαστε από και σε αντιχριστιανικές συμπεριφορές. Επίσης δεν πρέπει να στεναχωριόμαστε απ’ όσα δυσάρεστα μας συμβαίνουν τώρα. Διότι, αυτά βοηθούν σε μετάνοια και διόρθωσή μας και στη ζωή της πίστης και της αρετής. Επομένως και στην αληθινή ζωή.
Ο Κύριος ζητάει οι δικοί του να σταθούν ψηλά. Να αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις σαν άνθρωποι ανώτεροι. Πρόκειται για έναν αγώνα σκληρό, αντίθετο σε πολλές δυσκολίες και προκαταλήψεις, που καλούμαστε να κάνουμε οι Χριστιανοί. Ιδιαίτερα εναντίον της ολιγοπιστίας και του εφησυχασμού, που “βασιλεύουν¨ σήμερα γύρω μας.
Αγώνας, όμως, ένδοξος και τρανός, αφού πρόκειται να μας βγάλει στα ύψη των πνευματικών οριζόντων και πρόκειται να μας χαρίσει την ελευθερία της ψυχής και την ιδιότητα του αληθινού Χριστιανού.
