Ἐμμανουήλ Βαρβούνη, Καθηγητοῦ Λαογραφίας Δημοκρατείου Πανεπιστημίου Θράκης

Μελίτων Καρράς, Μητροπολίτης Φιλαδελφείας,

Ὁ Σταυρουπόλεως Μάξιμος (1955 – 1991).

Ἕνα βιωματικό ἀνθίβολο, Ἀθῆναι 2022, ἔκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σελ. 68. Μικρό, ἀλλά καλοτυπωμένο, περιεκτικό καί καλλιεπέστατο βιβλίο, ἀπό τήν γραφίδα ἑνός ἐγνωσμένης λογιοσύνης καί ἀξίας Ἱεράρχη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τά προϊόντα τῆς γραφίδος τοῦ ὁποίου κοσμοῦν συχνά τήν ἑλληνική θεολογική καί ἐκκλησιαστική βιβλιογραφία. Μετά τό ἐκτενές, εἰσαγωγικό καί κατατοπιστικό προλογικό σημείωμα (σ. 7), ὁ συγγρ. παραθέτει τό πλῆρες κείμενο τῆς εἰσηγήσεώς του στό συνέδριο πού διοργανώθηκε στίς 6 Φεβρουαρίου 2022 στήν Ἱερά θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης, μέ τή συνεργασία τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἱδρύματος Πατερικῶν Μελετῶν τῆς Θεσσαλονίκης, γιά τήν συμπλήρωση 50 χρόνων ἀπό τή ἀναστολή λειτουργίας τῆς Σχολῆς καί 30 χρόνων ἀπό τήν κοίμηση τοῦ τελευταίου Σχολάρχη της, τοῦ Μητροπολίτου Σταυρουπόλεως κυροῦ Μαξίμου Ρεπανέλλη, ὑπό τόν τίτλο «Ἀναφορά Μνήμης. Βιωματικά τινά περί Σχολῆς καί Σχολάρχου». Μετά τά εἰσαγωγικά (σ. 21), ὁ σύγγρ, διαδοχικά ἀναφέρεται στά βιογραφικά τοῦ μακαριστοῦ ἱεράρχου (σ. 25), στόν Σταυρουπόλεως Μάξιμο ὡς Φαναριώτη Ἱεράρχη καί Ἰερουργό (σ. 29), ἀλλά καί ὡς διδάσκαλο καί παιδαγωγό (σ. 34) καί ὡς φιλαγιορείτη (σ. 46), μέ ἀναφορά στό ρόλο του κατά διάφορες περιστάσεις. Τέλος, περιγράφεται ὁ μαρτυρικός τρόπος μέ τόν ὁποῖο βίωσε τήν ἀναστολή λειτουργίας τῆς Σχολῆς (σ. 52) καί παρατίθεται φωτογραφικό ἐπίμετρο (σ. 59). Πέρα ἀπό τά προσωπικά βιώματα, ὁ συγγρ. καταφέρνει νά σκιαγραφήσει ἄριστα τόν μακαριστό ἱεράρχη στόν ὁποῖο ἀναφέρεται, χρησιμοποιῶντας συχνά κατάλληλα παραθέματα ἀπό ἔργα Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, μέ τή συνήθη λόγια καλλιέπειά του, ἡ ὁποία καθιστᾶ τό βιβλίο πέρα ἀπό

πηγή πληροφοριῶν γιά τόν ἱστορικό τοῦ μέλλοντος καί ἐργαλεῖο μαθητείας στήν λόγια παράδοση καί ἔκφραση τοῦ 444 Βιβλιοπαρουσιάσεις -Βιβλιοκρισίες Γένους, στήν ἀληθινή ἐκκλησιαστική λογιοσύνη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, πέρα καί μακριά ἀπό κακέκτυπα καί μιμήσεις ἀτελέσφορες, πού ὀφείλονται στόν δυστυχῶς ὁλοένα καί αὐξανόμενο ἐκκλησιαστικό ἐπαρχιωτισμό τῶν ἡμερῶν μας. Μιά τάση πού ἔχει πάντοτε ἐπιβλαβῆ, καί κάποτε καί φαιδρά ἀποτελέσματα, ὅταν συμβαίνει κάποιοι συγγραφεῖς νά προσπαθοῦν νά μιμηθοῦν τήν γλωσσική ἔκφραση καί τόν ἐννοιολογικό πλοῦτο τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης, χωρίς νά κατέχουν τά ἀπαραίτητα ἐφόδια. Γι’ αὐτούς καί γιά ὅλους μας, τό παρόν μικρό βιβλίο εἶναι ἕνα μαθηματάριο, ἕνα πραγματικό instrumentum studiorum.