Κατά την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην ευαγγελική περικοπή του καλού Σαμαρείτη. Αφού ανέλυσε την περικοπή επικέντρωσε το νόημα της αληθινής αγάπης στον πλησίον. Προηγείται βέβαια η αληθινή αγάπη στον Θεό, η οποία δεν διαφέρει από την αληθινή αγάπη στον πλησίον. Ο Κύριος μας υποδυόμενος τον καλό Σαμαρείτη που ειρήσθω  οι σχέσεις των Σαμαρειτών μετά των Ιουδαίων ήταν εχθρικές. Ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε ότι στην πατερική γραμματεία υπάρχουν τρεις τάξεις ανθρώπων. Η πρώτη τάξις είναι οι δούλοι οι οποίοι εργάζονται για τον φόβο της δουλείας εξαναγκαστικά. Η δεύτερη τάξις είναι των μισθωτών οι οποίοι εργάζονται για να λάβουν τον μισθό τους και η τρίτη  τάξις είναι των ελεύθερων που εργάζονται εξ αγάπης και ελευθερίας το έργο το οποίο τους έχει ανατεθεί. Στην περίπτωση μας λοιπόν εκείνοι που αισθάνονται ότι είναι δούλοι του Θεού εργάζονται πνευματικά για τον φόβο της σχέσης αυτής. Οι δεύτεροι είναι εκείνοι που εργάζονται για να λάβουν τον μισθό τους στην ζωή της αιωνιότητας και οι τρίτοι οι ελεύθεροι άνθρωποι που εργάζονται από την ελευθερία και την αγάπη που τους χάρισε ο Θεός. Δεν δεσμεύονται από καμία δέσμευση η οποία προέρχεται από την κοσμική ζωή και το δέσιμο με την αμαρτία και τα παρόντα, αλλά ελεύθεροι από την αμαρτία εργάζονται την αληθινή αγάπη και προς τον πλησίον αλλά και προς τον Θεό. Αυτή την έννοια της αγάπης θέλησε ο Κύριος μας να εμπνεύσει στον νομικό της παραβολής ο οποίος με ειρωνικό ύφος τον ρώτησε. Και εμείς σήμερα καλούμαστε να ταυτιστούμε με την έννοια της παραβολής που ο Κύριος ομίλησε και έχει διαχρονική σημασία.