Χθες Κυριακή, μετά την Παγκόσμιο Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, κατόπιν κανονικής αδείας του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.Ανθίμου, ο Σεβ. Γέρων Πριγκηποννήσων κ.Δημήτριος λειτούργησε στον εμβληματικό Προσκυνηματικό Ναό της Θεσσαλονίκης του Αγίου Δημητρίου , ο οποίος αποτελεί κόσμημα και καύχημα για όλη την Ορθόδοξη Ελλάδα.

Ο Σεβ. Γέρων Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων, ένας από τους πιο σοβαρούς Ιεράρχες του Οικουμενικού Θρόνου και εμβληματικός Φαναριώτης, μας μετέφερε νοερά στην Πόλη και στο Μεγάλο Μοναστήρι του ταπεινού φάρου της Ορθοδοξίας το αείφωτο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Λειτούργησε σαν τους παλιούς πολίτες Αρχιερείς, σεμνά αλλά μεγαλόπρεπα. Ταπεινά αλλά και  με μία  λαμπρότητα μοναδική. Με ιεροπρέπεια αλλά και με κατάνυξη. Άλλη στόφα, άλλο ύφος και άλλο ήθος! Είδος εν ανεπαρκεία ακόμη και στο ταπεινό Φανάρι.

Ο Ναός στην συμβασιλεύουσα πόλη του Αγίου Δημητρίου ήταν κατάμεστος. Και αυτό αποτελεί ένα σύγχρονο θαύμα της εποχής μας: αυτός ο προσκυνηματικός και όχι ενοριακός ναός να σφύζει από κόσμο σε κάθε λειτουργία και ακολουθία που γίνεται! Και αυτό τιμά και το επιτελείο του Ναού με πρώτο τον ακάματο, σεμνό και δημιουργικό  Ιερατ. Προϊστάμενο Αρχιμ. Δαμάσκηνο Πέτικα,ο οποίος έχει κάνει τον μέχρι πρότινος απρόσιτο ναό του Αγίου Δημητρίου, σε  προσιτό και αγαπητό στον απλό κόσμο και κυρίως στον πάσχοντα συνάνθρωπο της Θεσσαλονίκης.

 Και το εκκλησίασμα του Αγίου Δημητρίου γεύτηκε σίγουρα αυτή την Κυριακή μια πρωτόγνωρη Λειτουργία από τον αρχοντικό Μητροπολίτη των Πριγκηποννήσων, ο οποίος όσο ιερουργούσε, ούτε μιλούσε, ούτε χασκογελούσε, όπως δυστυχώς κάνουν οι περισσότεροι των Ιεραρχών μας , αλλά ήταν αφοσιωμένος στο ιερό μυστήριο και με εμφανή συναίσθηση και συμμετοχή στα τελούμενα.Κρίμα που δεν υπήρχε τηλεοπτική αναμετάδοση. Αλλά από τότε που βάρυνε πια  ο Γέροντας Θεσσαλονίκης, η ΕΡΤ ξέχασε την Θεσσαλονίκη και τις αναμεταδόσεις της λειτουργίας  κάθε Κυριακή, έστω και από την ΕΤ3.

Όταν ο Σεβ. Γέρων Πριγκηποννήσων κ.Δημήτριος μίλησε στο εκκλησίασμα λες και μας μετέφερε την αύρα του Βοσπόρου και το αγέρι της θάλασσας του Μαρμαρά. «Ως δρόσος Αερμών» τα λόγια του, δρόσισαν τις ψυχές μας.

 Λόγος μεστός, αγιοπατερικός, λιτός, καρδιακός. Ενίσχυσε την πίστη μας, την αγάπη μας στον Χριστό, υπενθύμισε τον πραγματικό μας προορισμό: την Βασιλεία των Ουρανών.

Μίλησε και για την Πόλη ,το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο και τον Πατριάρχη μας.

 «Είμαστε λίγοι αριθμητικά πλέον» είπε. «Αλλά είμαστε πολλοί. Η μικρά ζύμη»!

Είχα την χαρά να τον συναντήσω στην αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη, να γευθώ από τους εύχυμους καρπούς της γνώσης που τον διακρίνει και της Σοφίας του και να ωφεληθώ από την συναναστροφή μαζί του.Ας είναι ευλογημένο το πέρασμα του από την Θεσσαλονίκη μας και ας ευχηθούμε η Εκκλησία μας να ζήσει μεγάλες και μεγαλύτερες τέτοιες  στιγμές στο μέλλον με τόσο σημαντικούς Ιεράρχες όπως ο Σεβ. Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριος  που σέβονται την Παράδοση και τιμούν με το έργο τους και τον τρόπο ζωής τους την Εκκλησία στην οποία ανήκουν.