Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Τον υποδέχθηκαν, επίσης, ο Υφυπουργός Εσωτερικών κ. Κωνσταντίνος Γκιουλέκας ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, ο Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Γεώργιος Γεωργαντάς, ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Γεώργιος Φλωρίδης, ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Ιωάννης Σαρμάς, οι Βουλευτές του Νομού κ.κ. Πέτρος Παππάς Στέφανος Παραστατίδης, ο Αρχηγός ΓΕΕΑΘΑΑντιστράτηγος Δημήτριος Χούπης, ο Πολιτικός Διοικητής του Αγίου Όρους κ. Αλκιβιάδης Στεφανής, ο Υποδιοικητής του Αγίου Όρους κ. Αρίστος Κασμίρογλου, ο Πρόεδρος της ΚΕΔΕ Δήμαρχος Αμπελοκήπων κ. Λάζαρος Κυρίζογλου, κ.α.

Μετά το πέρας της Δοξολογίας, ο Σεβ. Ποιμενάρχης του Κιλκίς κ. Βαρθολομαίος προσεφώνησε τον Παναγιώτατο, εκφράζοντας τα αισθήματα υιικής αγάπης για την ευλογητή παρουσία του στον πανηγυρικό εορτασμό των 100 ετών.

Μακαριώτατε καί φίλτατε Ἀδελφέ Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κύριε Ἱερώνυμε,

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Πολυανῆς καί Κιλκισίου κύριε Βαρθολομαῖε, Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,

Τιμιώτατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι,

Ἐξοχώτατε κύριε Περιφερειάρχα,

Ἐντομότατε κύριε Δήμαρχε μετά τοῦ Προέδρου καί τῶν μελῶν τοῦ περί ὑμᾶς Δημοτικοῦ Συμβουλίου,

Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν,

Εὐλαβέστατοι κληρικοί καί ὁσιώτατοι μονασταί,

Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι,

Τέκνα ἐν Κυρίῳ Εὐλογημένα,

 Δοξάζομεν τόν πανσθενουργόν, παντεπόπτην καί πάνδωρον Κύριον καί Θεόν τῶν πατέρων ἡμῶν, τόν ἀξιώσαντα τήν ἡμετέραν Μετριότητα νά εὑρίσκεται ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν εἰς τόν περικαλλῆ τοῦτον Ἱερόν Ναόν Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, μέ ἀφορμήν τήν λαμπράν ἐπέτειον τῆς συμπληρώσεως μιᾶς ἑκατονταετίας ἀπό τῆς ἀποδόσεως τῆς μητροπολιτικῆς ἀξίας εἰς τήν Ἱεράν Ἐπισκοπήν Πολυανῆς, κατόπιν τῆς «γνωμοδοτήσεως καί αὐτῆς τῆς Ἐπισκοπικῆς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης (βλ. Πατριαρχικόν καί Συνοδικόν Τόμον ἱδρύσεως Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πολυανῆς).

Ἤλθομεν, ἀδελφοί, διά νά κοινωνήσωμεν μαζί σας  τῆς ἑορτίου χαρᾶς τῆς εὐσήμου αὐτῆς ἡμέρας τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κιλκίς καί τοῦ ἀξίου Ποιμενάρχου αὐτῆς, τῆς ὑμετέρας  ἀγαπητῆς Ἱερότητος, ἅγιε ἀδελφέ, ἥτις ἡμέρα ἔτι πλέον φαιδρύνει καί λαμπρύνει τήν ἐπ᾽ αἰσίοις ἀρξαμένην θητείαν  σας εἰς τόν ἀρχιερατικόν θρόνον αὐτῆς πρό τριετίας.

Κατά τήν παριππεύσασαν ἑκατονταετίαν, ἡ Ἱερά αὕτη Μητρόπολις ηὐμοίρησε νά διαποιμανθῇ ὑπό πλειάδος ἐκλεκτῶν Ἱεραρχῶν, καλῶν ἐργατῶν τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου, καί μάλιστα διακονησάντων πολλῶν εἰς περιόδους ξενικῶν κατοχῶν λίαν δυσχειμέρους, ταραχώδεις καί κινδυνώδεις, ὑποστάντων ἀκόμη καί ἐν τῷ ἰδίῳ σώματι τάς συνεπείας τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί εὐρυτέρας δράσεώς των καί ἀντιμετωπι-σάντων καί αὐτήν τήν ἀπειλήν τοῦ θανάτου.

Δέν εἶναι τυχαῖον ἀσφαλῶς ὅτι οἱ τρεῖς πρῶτοι Μητροπολῖται Κιλκισίου: Φώτιος, Κύριλλος καί Ἰωακείμ, ἦσαν ἀπόφοιτοι τῆς ἀναμενούσης δικαίωσιν τροφοῦ Ἱερᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, γεγονός τό ὁποῖον μαρτυρεῖ ἀφ᾽ ἑνός τήν εὐεργετικήν ἐπίδρασιν τῆς Σχολῆς εἰς τό ἐκκλησιαστικόν γίγνεσθαι, καί ἀφ᾽ ἑτέρου τό πόσον ἐμπεποτισμένη μέ τήν παιδείαν καί τό πνεῦμα τῆς Μητρός Ἐκκλησίας εἶναι ἡ Ἱερά αὕτη Μητρόπολις, καί πόσον τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἐστήριξε τό ποίμνιόν της εἰς τούς ἀγῶνας του νά διατηρήσῃ τήν  ταυτότητά του καί νά ἐπιβιώσῃ ἀπό τήν σκληρότητα τῆς ξενικῆς δουλείας.

Ἀλλά καί μετά ταῦτα, ἡ Ἱερά αὕτη Ἐπαρχία ἐξηκολούθησε νά πλουτῇ λίαν ἀξιολόγους Ποιμένας, ἀληθεῖς τύπους τοῦ Χριστοῦ, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τό πνευματικόν τέκνον τοῦ Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, τόν μακαριστόν φιλομόναχον Μητροπολίτην Κιλκισίου καί ἔπειτα Παροναξίας Ἀμβρόσιον τόν ἐκ Πάρου, ἐργασθέντα ταπεινῶς καί ἀθορύβως εἰς τό ἐκκλησιαστικόν γεώργιον.

Δέν ἦτο δυνατόν νά μή ἀνταποκριθῶμεν εἰς τήν εὐγενῆ πρόσκλησίν σας, ἅγιε ἀδελφέ, καθ᾿ ὅτι ἡ αἰσίως συμπληρωθεῖσα ἑκατονταετία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἀποτελεῖ μαρτυρίαν ζωῆς καί προσφορᾶς, μαρτύριον συνεχείας καί συνεπείας∙ αἰῶνα κόπων, θλίψεων, ἀγώνων καί στεναγμῶν τῶν ποιμένων καί τοῦ κλήρου αὐτῆς διά τήν κατά Θεόν πορείαν τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Κιλκίς, τοῦ ὁποίου τούς καρδιακούς πόθους καί τάς ἐντεύξεις συνελάμβανον οἱ ἑκάστοτε ποιμένες καί ἱερεῖς, συλλαμβάνετε δέ καί ἐκφράζετε σήμερον σεῖς, ὁ πνευματικός αὐτοῦ πατήρ καί καλός ποιμήν.

Συγχρόνως ἤλθομεν διά νά συνεχίσωμεν τήν παράδοσιν τῶν στενῶν καί ἱστορικῶν πνευματικῶν δεσμῶν καί σχέσεων, αἱ ὁποῖαι συνδέουν ἀρρήκτως τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως μετά τοῦ Κιλκίς καί αἱ ὁποῖαι ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ἀειμνήστου προκατόχου  σας κυροῦ Φωτίου, τελευταίου Ἐπισκόπου Πολυανῆς, ἀνεθερμάνθησαν καί ἰσχυροποιήθησαν, διά τῆς χορηγήσεως τῆς Μητροπολιτικῆς ἀξίας εἰς τήν καθ’ ὑμᾶς τοπικήν Ἐκκλησίαν, χειρονομίας ἀνταξίας τῆς ἱστορίας καί τῆς πνευματικῆς προσφορᾶς αὐτῆς εἰς σύνολον τό Σῶμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὑπό τοιούτους ἀγαθούς λογισμούς κινούμενος ὁ Πατριάρχης σας διά τά  ἐπαίνων ἄξια, ἅτινα κατειργάσατο ὁ Κύριος διά τῶν  ἑκάστοτε λειτουργῶν Του Ἱεραρχῶν  καί κληρικῶν τῆς θεοτηρήτου ταύτης Ἐπαρχίας, ὀφειλετικῶς  γεραίρομεν  τήν πίστιν, τήν ἐγκαρτέρησιν, τήν τόλμην καί τήν αὐτοθυσίαν ὄλων  τῶν γνωστῶν καί ἀγνώστων, ἐπωνύμων και ἀνωνύμων ἔκ τε τοῦ ἱεροῦ κλήρου καί ἐκ τοῦ πιστοῦ λαοῦ, διά τοῦ ὁποίου, πρόσφυγος κατά τό πλεῖστον, ἐνηργήθη τό μυστήριον τῆς ἀνακαινίσεως καί τῆς μεταμορφώσεως τοῦ τε ἔσω ἀνθρώπου καί τῶν ἐξωτερικῶν πραγμάτων ἐν τῷ ἱστορικῷ τούτῳ τόπῳ. Ἔγραφε περί  τῆς  μεταμορφώσεως ταύτης παλαιός Κιλκισιώτης ἐκπαιδευτικός, Πόντιος τό γένος: «Ἤλθαμε πρόσφυγες στό Κιλκίς τό 1923. Σέ ὀλίγα χρὀνια μέσα, μέ τόν φλογερόν ζῆλον, μέ τήν ἄοκνον δραστηριότητά μας, μέ πλείστους κόπους καί μόχθους, ἀπό τό στέρημά μας, μέ τάς παραδόσεις καί τά ἤθη καί τά ἔθιμά μας, μέ τήν πίστιν μας τήν ἁγίαν,  κατωρθώσαμε σέ πόλι καί χωριά νά δεσπόζῃ μιά μεταμόρφωσις… Ἔτσι σήμερα ὅπου κι’ἄν σταθοῦμε   ἀτενἰζομεν παντοῦ  τήν Ἱεράν Ἐκκλησίαν με τόν ἐπιβλητικόν της ὄγκον  νά δεσπόζῃ γύρω  καί νά φέρῃ τάς ψυχάς μας  εἰς κατάστασιν θρησκευτικῆς ἀνατάσεως πρός τόν Ὕψιστον».

Ἱστάμενοι, λοιπόν, πάντες ἡμεῖς σήμερον εἰς τόν Ἱερόν τοῦτον Ναόν τῆς Θείας Μεταμορφώσεως, βλέπομεν νοερῶς τόν μεταμορφωθέντα Κύριόν μας, ἀνερχόμενον μετά τῶν μαθητῶν Του Πέτρου, Ἰακώβου καί Ἰωάννου εἰς τό Ὄρος Θαβώρ προσεύξασθαι. Ἔκθαμβοι καί ἡμεῖς ἐνώπιον τοῦ μυστηρίου τῶν προπατόρων μας,  δοξάζομεν τόν μεταμορφωθέντα Κύριον καί ἀναφωνοῦμεν μετά τοῦ Πρωτοκορυφαίου Πέτρου «καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι», ἀδελφέ ἅγιε Κιλκισίου κύριε Βαρθολομαῖε. Καλόν ἐστι τό θαυμάζειν καί τό μιμεῖσθαι. Καλόν ἐστι διδάσκεσθαι ἀπό τοῦ παρελθόντος καί πορεύεσθαι  πρός τήν αὔριον, πρός τό μέλλον, τό  ὁποῖον εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα νά εἶναι ἀεί  μεταμορφούμενον, μέχρις ὅτου διά τῆς Χάριτος ἴδωμεν τό ἀπρόσιτον φῶς, ἐν τῷ ὁποίῳ φῶς Θαβώριον καί ἀλήθεια καί δικαιοσύνη κατοικεῖ.

Μετά τοιούτων αἰσθημάτων κατακλείομεν τον λόγον, ὕμνον εὐχαριστίας ἀναπέμποντες πρός τόν ἐν Τριάδι Θεόν τῶν θαυμασίων διά τήν ἐπετειακήν ταύτην ἐπίσκεψιν εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Πολυανῆς καί Κιλκισίου καί διά τήν συνάντησιν μετά πάντων ὑμῶν πρόσωπον πρός πρόσωπον. Ἰδιαιτέραν εὐχαριστίαν ἀπευθύνομεν πρός τόν Μακαριώτατον ἀδελφόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κύριον Ἱερώνυμον διά τήν εύλογητήν παρουσίαν του καί δι᾿ ὅσα ἀξιάγαστα πράττει διά τήν κοινήν μαρτυρίαν Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Τοῦ εἴμεθα εὐγνώμονες.

Στρεφόμενοι προς ὑμᾶς, Ἱερώτατε καί ἀγαπητέ ἀδελφέ, ἅγιε Πολυανῆς καί Κιλκισίου, εὐχαριστοῦμεν ἐκ βάθους καρδίας διά τήν ὑποδοχήν καί διά τήν ὡραίαν προσφώνησιν καί δεόμεθα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως εὐλογῇ τήν πόλιν καί τήν Μητρόπολιν ταύτην, κρατύνῃ δέ τόν εὐαγῆ ἱερόν κλῆρον, τούς Ἐντιμοτάτους Ἄρχοντας καί σύμπαντα τόν εὐσεβῆ λαόν. Αὐτῷ πρέπει πάσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.