ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ

Στο καλό να πας σεβαστέ μου και αγαπημένε μου Προκόπιε! Σε γνώρισα παιδάκι! Μαθητής Δημοτικού ήμουν ακόμη! Είχες επισκεφθεί με τον Γέροντα Κορίνθου Παντελεήμονα και 300 εκδρομείς- προσκυνητές από την Κόρινθο, τη Χίο μας! Και σας ακολουθούσα σε όλα.
Νέος κληρικός ήσουν τότε! Αρχιμανδρίτης και Ιεροκήρυξ Κορίνθου! Μου είχε κάνει εντύπωση η μεγάλη κοτσίδα που είχες στα μαλλιά σου και την απέκρυπτες διακριτικά, μέσα από το ράσο ή μέσα στο καλλιμαύχι σου.
Αδύνατος τότε! Μελαχροινός και ντροπαλός, αν και πάντα χαμογελαστός!
Αμέσως συνδεθήκαμε!
Ακόμη και όταν επιστρέψατε στην Κόρινθο τηλεφωνιόμασταν και αλληλογραφούσαμε!
Μέχρι που σας επισκέφθηκα κι εγώ στην Κόρινθο του Αγίου Παύλου.Και ήταν τότε που θαύμασα το έργο που εσυντελείτο στην Μητρόπολη και την αγάπη που σου είχε ο κόσμος!
Και ήλθε η ώρα να γίνεις Αρχιερεύς το 1974. Φοβόσουν το άγνωστο και το καινούριο!
-“Πού να πάω τώρα εγώ στη Μακεδονία; Αν ήταν στη Χίο μας, μάλιστα….”έλεγες! Προτιμούσες κάτι πιο κοντινό! Ο Γέρων Κορίνθου, όμως, επέμενε!
-Εσύ Φιλίππων, ο Βαρθολομαίος Μεγάρων και ο Μπεζενίτης Ζακύνθου, αποφάνθηκε!
Κι έτσι κι έγινε…
Και ήλθατε πάλι με προσκυνητές στη Χίο και φέρατε τεμάχιο λειψάνου του Αγίου Μακαρίου του Νοταρά, του εκ Κορίνθου! Αυτή τη φορά ήσουν Αρχιερεύς! Λειτουργήσατε στον Άγιο Μακάριο Βροντάδου εσύ κι ο Γέρων Κορίνθου Παντελεήμων, ο Γέροντας και ευεργέτης σου που στάθηκε στη ζωή σου και στην πορεία σου βράχος ακλόνητος-ακόμη και όταν εσύ αμφισβήτησες την αγάπη του για σένα!! Ο αείμνηστος Χίου Χρυσόστομος,έμεινε τη μέρα εκείνη συμπροσευχόμενος να σας παρακολουθεί και να σας καμαρώνει, ειδικά εσένα ως νέο Ιεράρχη!
Και επέμεναν και οι δύο πρεσβύτεροι Αρχιερείς να μιλήσεις εσύ Δεσπότη μου στο εκκλησίασμα!
Και μίλησες από την καρδιά σου για τον αγαπημένο μας Άγιο Μακάριο και μας έκανες να δακρύσουμε από τη συγκίνηση. Και μίλησες και με λόγια καρδιάς και με αγάπη για τους δύο παρισταμένους Αρχιερείς και για τη Χίο μας αλλά και για τον ξενιτεμό σου στην Κόρινθο από τα 13 σου χρόνια.
Και όταν σας προσφώνησε στο τέλος ο Χρυσόστομος φάνηκε ότι σε ξεχώριζε και ότι κάτι μεγάλο και σημαντικό περίμενε από σένα η Εκκλησία!
Και δεν μας απογοήτευσες όλα αυτά τα χρόνια! Πάντα ήσουν στην πρώτη γραμμή! Πάντα ατρόμητος και άφοβος αλλά και δοξαστικός στο Θεό !! Και συχνά αμίλητος και απομονωμένος, ως αυθεντικός Χιώτης ! Μέχρι το τέλος ίδιος!
Στα χρόνια τα νεανικά μου σε αγάπησα! Στα δεκαετία της Αρχιεπισκοπείας Χριστοδούλου σε εκτίμησα για την ακεραιότητά σου και για το γνήσιο εκκλησιολογικό σου φρόνημα! Ήσουν δίκαιος! Και προτιμούσες και αυτή την αυτοθυσία παρά τον θόρυβο και την κατά μέτωπο σύγκρουση! Ακόμη και όταν άλλαξες πλεύση και τάχθηκες υπέρ του Φαναρίου και του Πατριάρχη, κατά τη διένεξη με τον Χριστόδουλο, το είχες ερμηνεύσει πολύ σωστά: ” Δεν γίνεται εμείς με τη σιγουριά που μας δίνει η πατρίδα μας, να τα βάζουμε με τους εμπερίστατους αδελφούς μας στην Πόλη που ζουν κάτω από τραγικές συνθήκες και φυλάττουν Θερμοπύλες!

Για τελευταία φορά σε είδα από κοντά στις αρχές του καλοκαιριού, που ήλθες Αθήνα! Είπαμε πολλά! Κυρίως από το παρελθόν! Με συγκίνησες με αυτά που μου είπες για τον Χριστόδουλο!
-“Έπρεπε να φτάσει η κατάσταση εδώ που έφθασε για να δικαιώσουμε τον Γέροντά σου”,μου είπες. “Είχε και αυτός τις υπερβολές του και τους εγωισμούς του,ουδείς τέλειος, αλλά είχε και καρδιά μικρού παιδιού! Δεν κρατούσε κακία”, μου είπες με τρεμάμενη από συγκίνηση φωνή! Και για να με συγκινήσεις και μένα, ακόμη πιο πολύ και να μου δείξεις τον αδαμάντινο και διαφορετικό χαρακτήρα σου, μου έκανες την μεγάλη αποκάλυψη:
-“Τις προάλλες”, μου είπες,” πήγα και του έκανα τρισάγιο στο μνήμα Του για να ησυχάσω κι εγώ”!

Και η πράξη αυτή δείχνει το μεγαλείο της ψυχής σου!
Το ίδιο μεγαλείο που σε έκανε να σιωπήσεις μέσα στην τελευταία Ιεραρχία για το μάθημα των Θρησκευτικών, όταν ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για να μην “στενοχωρέσει” τον Υπουργό Παιδείας κ. Γιαβρόγλου, με αυτά που είπες και τα οποία θα πυροδοτούσαν το κλίμα και θα συνέχιζαν μετά και οι άλλοι Ιεράρχες, σου φέρθηκε σκαιότατα και σου μίλησε απαξιωτικά, σχεδόν υποτιμητικά, όταν εσύ τόλμησες να τον ρωτήσεις ευθέως και ευθαρσώς εντός του Ιερού Σώματος της ΙΣΙ, ότι θεωρείς ότι πέρα των επισήμων συνομιλιών και συνεδριάσεων των μελών της Επιτροπής υπάρχει και άλλος δίαυλος επικοινωνίας με το Υπουργείο όπως φαίνεται από όλα εκείνα που πρόκυψαν και συζητούνταν στην Ιεραρχία εκείνη τη μέρα! Και ο Αρχιεπίσκοπος για να μην επεκταθεί ο θόρυβος που προκάλεσε το εύστοχο ερώτημά σου και να σου κλείσει το στόμα, σου μίλησε αισχρά για να φοβίσει τους νεώτερους και για να μπλοκάρει τις αντιδράσεις των Ιεραρχών! Και ενώ εσύ μπορούσες να ξετινάξεις τον Ιερώνυμο και την παρέα του στον αέρα, προτίμησες να σιωπήσεις.
– “Δεν λυπάμαι για μένα”, μου είπες όταν το συζητήσαμε ! “Πάει ο καιρός που στενοχωριόμουν για τέτοια θέματα! Για την Εκκλησία μας στενοχωριέμαι τώρα, γιατί αυτοί καθώς φαίνεται έχουν άσχημα σχέδια και δυστυχώς βρήκαν τον κατάλληλο…. Δούρειο Ίππο”.
–“Θέλετε να τα γράψω
όλα αυτά και να τους κάνω ρεζίλι;”σε ρώτησα
– “Όχι παιδί μου! Ησύχασε!Δεν θα τους δώσω αυτή τη χαρά ότι με πείραξε όλο αυτό”μου είπες σε αυστηρό ύφος!
Αυτός ήσουν Δεσπότη μου! Αυθεντικός και ακέραιος άνθρωπος με γνήσιο εκκλησιολογικό φρόνημα.

Αλλά σήμερα που έχεις φύγει πια από κοντά μας , σε διαβεβαιώ ο ελάχιστος εγώ, πως ακόμη κι αν βρήκαν… Δούρειο Ίππο Δεσπότη μου, να είσαι βέβαιος ότι ο Θεός δεν θα επιτρέψει ούτε αυτή τη φορά να πραγματοποιήσουν τα άνομα σχέδιά τους για την Εκκλησία μας , το λαό μας και την ιστορία μας! Και από εκεί που θα είσαι πρέσβευε υπέρ ημών!