Ήταν η πρώτη κοινή λειτουργική συμμετοχή τους στην εκκλησιαστική λατρεία και τόνισε τις αρμονικές σχέσεις μεταξύ τους. Ο Μητροπολίτης Παραμυθίας Σεραπίων αποδίδει σεβασμό και στοργή στον γέροντα Μητροπολίτη πρώην Παραμυθίας Τίτο κι εκείνος τον περιβάλλει με την αγάπη του. 

Αυτό είναι δηλωτικό και της ενότητας, που προβάλλει η Εκκλησία, όχι μόνο με το λόγο της, αλλά κυρίως με τις λατρευτικές της πράξεις.

Η Θεία Λειτουργία, που σπονδυλώνεται με δοξολογικές προσευχές, οι οποίες είναι πολλές σε αριθμό, πλούσιες σε θεματικές αποχρώσεις, πηγαίες σε λυρισμό, συντελεί σ’ αυτή την ενότητα των προσώπων, αφού  υφαίνεται η Ευχαριστηριακή Πράξη της Εκκλησίας, η επαφή  με τον ζωντανό Θεό, αλλά και η συν-ύπαρξη των ανθρώπων. Σε μια τέτοια ατμόσφαιρα η καρδιά οδηγείται σε δοξολογική “έκρηξη”.

Σ’ αυτό το πλαίσιο διασφαλίζεται και η αγνή και γνήσια επι-κοινωνία των προσώπων εντός της Εκκλησίας, όπως συνέβη και στην περίπτωση του συλλείτουργου των δύο Μητροπολιτών, του νυν και του πρώην Παραμυθίας.  

Η ευαισθητοποίηση για την πρακτική άσκηση της αγάπης, σαν συνέχεια και σαν εκδήλωση της Ευχαριστιακής κοινωνίας, είναι η πιο βαθιά προσέγγιση και η πιο συγκλονιστική ερμηνεία των σχέσεων μέσα στην Εκκλησία.

Στη συμπορευόμενη και συναγμένη Εκκλησία, τα πρόσωπα, γεμάτα πόθο και γεμάτα δέος, υψώνουν τα μάτια της ψυχής  και του σώματος στον ουρανό και προσφέρουν, σαν απόσταγμα καρδιάς και σαν θυμίαμα λατρείας, ολόψυχο ύμνο, που αποτελεί αγαπητικό και αδελφικό κάλεσμα, αλλά και συναίσθηση της ανθρώπινης περατότητας και αναζήτηση της θείας προστασίας.  

π. Ηλίας Μάκος