Ο άνθρωπος όταν αποκόπτεται από το παρελθόν και την ιστορία του, χάνει τον οδηγό στην ζωή του. Το παρελθόν είναι η βάση, στην οποία χτίζεται όλη η ζωή μας. Είναι η γνώση και η εμπειρία που αποκτήσαμε μέσα από τις χαρές και τις λύπες, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, τον πόνο και την αγαλλίαση.
Μέσα στην ιστορική πορεία και στους αγώνες που ο άνθρωπος έδωσε, οι αξίες και τα ιδανικά πάντοτε έδιναν νόημα στον καθημερινό αγώνα του και του γεννούσαν την διάθεση για θυσία -ακόμη και της ζωής του- προς υπεράσπιση αυτών των αξιών και των ιδανικών, ώστε αυτά να παραδοθούν ανόθευτα από γενιά σε γενιά.
Οι αξίες και τα ιδανικά ανέκαθεν λειτουργούσαν σαν κυματοθραύστης στην ζωή του ανθρώπου, αποκρούοντας κάθε κύμα ορμητικό, που απειλούσε να διαταράξει την ειρήνη του, βάζοντας σε κίνδυνο και την ίδια του την ζωή.
Στην σημερινή εποχή, την εποχή της αμφισβήτησης και της ταραχής,
-σήμερα, που ο άνθρωπος «χτυπιέται» από παντού και ψάχνει απεγνωσμένα ένα στήριγμα, μια ασπίδα προστασίας
-σήμερα, που έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ τις αξίες και τα ιδανικά του, για να καταφέρει να αντέξει την ανελέητη επίθεση, που στοχεύει στα θεμέλια της ύπαρξής του
-σήμερα που γίνεται συστηματική προσπάθεια από συγκεκριμένους κύκλους να ξεριζωθεί κάθε ιερό και όσιο από την ζωή του, τολμώντας ακόμη να παραχαράξει και την ιστορία του,
σήμερα, λοιπόν, καλείται ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει, πιθανόν, την μεγαλύτερη πρόκληση στην ιστορία του, να αντέξει και να βγει αλώβητος μέσα από αυτή την φουρτούνα, που έχει βρεθεί, ψάχνοντας απεγνωσμένα τρόπους σωτηρίας.
Σήμερα αν μιλήσεις για ιδανικά και αξίες, ιερά και όσια, αυτομάτως χαρακτηρίζεσαι «εθνικιστής», «φασίστας», «οπισθοδρομικός» και κατηγορείσαι για «φασισμό»! Άρα δεν πρέπει να μιλάς, διότι έτσι το θέλουν κάποιοι άλλοι και όχι εσύ.
Διερωτώμαι, αν είναι φασισμός να πιστεύεις και να μιλάς για αξίες, πώς λέγεται αυτός που, ενώ σε κατηγορεί για φασισμό, σου επιβάλλει με το «έτσι θέλω» την γνώμη του και τα πιστεύω του. Σου επιβάλλει νόμους αντίθετους με τα πιστεύω ενός λαού. Σου επιβάλλει διά νόμου την αμφισβήτηση τής ίδιας της φύσης, απλουστεύοντας ακόμη και τον τρόπο επιλογής του φύλου, με μια απλή δήλωση!! Έτσι απλά!! Έχει διαφορά η ελευθερία έκφρασης μιας γνώμης από την επιβολή της διά της βίας.
Η απομάκρυνση από τον Θεό δημιουργεί μόνο ταραχή και σύγχυση! Δεν γνωρίζουμε τι λέμε, τι θέλουμε, τι πιστεύουμε, φθάνοντας και στο σημείο να μην ξέρουμε και τι φύλο είμαστε, περιμένοντας, σύμφωνα με τον νόμο, στα 15 μας έτη να αποφασίσουμε αν είμαστε αγόρι ή κορίτσι!! Ο παραλογισμός στο μεγαλείο του!!!
Πόσο χαμηλά πρέπει να φθάσουμε, άραγε, για να ξυπνήσουμε; Υπάρχει ανθρώπινος νους, που μπορεί να σκέφτεται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Αν αυτά δεν είναι σημεία των καιρών, ώστε να μας οδηγήσουν σε αληθινή μετάνοια, τι άλλο είναι;
Η αντινομία αν και γίνεται νόμος δεν αλλάζει, αλλά παραμένει αντινομία!
Αδελφοί, στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου!
Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου
