Του π. Ηλία Μάκου
O Μητροπολίτης Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας Σεραπίων βρέθηκε πρόσφατα ταπεινός προσκυνητής στον ιστορικό ναό της Παναγίας της Παραμυθίας (είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου) στην Παραμυθιά, που είναι ένα παλαιό κτίσμα οκτώ αιώνων περίπου, που μέσα σ’ αυτό, παρά τη φθορά, την οποία έχει επιφέρει ο χρόνος και είναι εκτεταμένη, γεμίζει η ψυχή μ’ έναν ανακουφιστικό αναστεναγμό, μ’ ένα διαπεραστικό φως, που διαλύει ολότελα τα δεσμά του χρόνου.
Στο εκκλησιαστικό μνημείο του 14ου αι. μπορεί ο πιστός να δει τη ζωή σε μια καινούργια αρμονία, να ταξιδέψει σε μια λεωφόρο, που τον πάει μακρύτερα απ’ ότι μπορεί να έχει σκεφτεί.
Στο Πατριαρχικό σιγίλιο του 1636 συγκαταλέγεται μεταξύ των Σταυροπηγιακών Μονών της Ηπείρου, που υπαγόταν στην Επισκοπή Βουθρωτού και Γλυκής. Αργότερα επισκοπικός ναός (μέχρι το 1960) και σήμερα κοιμητηριακός ναός της Παραμυθιάς.
Συναισθηματικά νιώθεις την ευωδία από τη φύλαξη εκεί, κατά το έτος 1453, των ιερών σκηνωμάτων του Αγίου Σπυρίδωνος και της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας, δύο – τρία χρόνια πριν φιλοξενηθούν στην Κέρκυρα.
Ανάμεσα στα κειμήλια τού ναού συγκαταλέγονται μεγάλος κεντητός (πάνω σε ερυθρό μεταξωτό ύφασμα) επιτάφιος, που φιλοτεχνήθηκε με δεξιότητα το 1578/8 από τον μοναχό Αρσένιο, έντυπο ευαγγέλιο (με ξύλινη στάχωση από τα μέσα του 17ου αι., επενδεδυμένη με κεντητό βελούδινο ύφασμα βυσσινί χρώματος στολισμένο με άνθη), εικόνες, άμφια, σκεύη και βιβλία.
Η ροή του χρόνου θα βιάζεται πάντα να σφραγίσει το κτίσμα αυτό, που χρειάζεται άμεσα αποκατάσταση, με τα παρεπόμενα της φθαρτότητας, απόρροια των οποίων είναι και το γεγονός ότι το εσωτερικό του ναού σώζεται περιορισμένος αριθμός τοιχογραφιών. Όμως μέσα σ’ αυτό τον χώρο θα κρατιέται πάντα καλά η παρακαταθήκη του Θεού και μαζί της η ελπίδα Του.
Ένιωσε και ο Μητροπολίτης ότι αυτός ο ναός-μνημείο, προσφέρει και παρέχει την ελπίδα εκείνη, που βάζει αδιάκοπα και ως το τέλος τον άνθρωπο σε νέα αρχή και σε νέα αφετηρία. Και αυτή η ελπίδα είναι δυνατότητα μονάχα του Χριστού, που σαρκώνεται και σταυρώνεται και ανασταίνεται διαρκώς στην Εκκλησία και είναι ολοζώντανα παρών στους αιώνες.
Και μπορεί ο χρόνος να καρφώνει πόδια σε πέντε βήματα, όμως η ελπίδα του Χριστού και μέσα από το ναό της Παναγίας της Παραμυθίας, ανοίγει παράθυρα, που φανερώνουν άγνωστα βάθη δύναμης και γαλήνης, στυλώνει ψυχές, τους δίνει φτερά για δημιουργικές παρουσίες.
Το θέμα είναι να έχει κανείς καλά βυθισμένη την ύπαρξή του στη δυναμική και στη ζωή πολλών αιώνων, στη δυναμική και στη ζωή της Εκκλησίας.
Φωτό: Εpirus Media/ Tατιάνα Στοΐτσεβα
