Την Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου ( ΙΑ Ματθαίου ) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολιτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων,έπειτα από πρόσκληση του προϊσταμένου του Ναού Πρωτοπρ. Ιωάννου Παναγιώτου και με την άδεια του οικείου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ, χοροστάτησε στον Ορθρο και προεξήρχε της Θ. Λειτουργίας, στον Ι. Ναό Αγ. Κωνσταντίνου Πειραιώς.
Στο κήρυγμά του,εξ αφορμής της ευαγγελικής περικοπής της ημέρας,ομίλησε για την συγχωρητικότητα. Όλοι γνωρίζουμε, είπε, την σημασία της σημερινής παραβολής.
Ο άρχοντας χαρίζει στον δούλο του ένα τεράστιο χρέος. Ο ίδιος δούλος ” πνίγει ” τον σύνδουλό του για κάτι ελάχιστο,που του χρωστούσε !
Προφανώς η παραβολή μας θυμίζει την άφεςη,που μας χαρίζει ο Θεός και την συγγνώμη,που εμείς αρνούμεθα στους συνανθρώπους μας. Και όμως ο Χριστός μας τονίζει να συγχωρούμε. Πόσες φορές ; ” εβδομηκοντάκις επτά “. Δηλ.αμέτρητες. Και πώς να συγχωρούμε ; ” από των καρδιών υμών “, από τα βάθη της υπάρξεώς σας, μας λέγει. Γιατί πολλές φορές λέμε με τα χείλη : ” τον συγχωρώ ” για κάποιον ,που μας έβλαψε, αλλά μέσα μας παραμένει το δηλητήριο της πικρίας.
Χωρίς την δύναμη της συγγνώμης καμία ανθρώπινη σχέση δεν μπορεί να σταθεί. Ούτε συνεργασία,ούτε φιλία,ούτε γάμος,ούτε οικογένεια,ούτε κοινωνία. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι θα ωραιοποιούμε τα πράγματα. Ό,τι είναι κακό,είναι κακό. Ό,τι είναι άδικο είναι άδικο. Η συγγνώμη πηγάζει από την αλήθεια, αλλά είναι δυνατότερη από την αλήθεια. Όπως η άφεση,που μας χαρίζει ο Θεός,είναι δυνατότερη από την αμαρτωλότητά μας.
Βέβαια εμείς δεν έχουμε πάντα την δύναμη να συγχωρούμε. Γιατί χρειάζεται πράγματι μεγάλη δύναμη ψυχής. Αν όμως μας συγκλονίζει εσωτερικά η συγγνώμη του Θεού,τότε θα μπορούμε κι’ εμείς να την προσφέρουμε στους αδελφούς μας. Δηλ.ο άνθρωπος,που αισθάνεται ότι ο Θεός τον απάλλαξε από την ενοχή του,αυθόρμητα ανοίγει προς τους άλλους ανθρώπους την καρδιά του και συγχωρεί. Ακούει τον Ι. Χρυσόστομο να του λέει πρέπει να συγχωρείς ” συ υπεύθυνος ων μυρίοις κακοίς ” αφού σε συγχωρεί ο Θεός ” αναμάρτητος ων “. Αλλωςτε μόνο αν ” ποιούμεν έλεος ” , αν συγχωρούμε δηλ.δεν θα είναι για μας ” η κρίσις ανέλεος ” ! ( Ιακ. β, 13 ).