Στη Λευκωσία ταξίδεψε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Εμμανουήλ ως επίσημος εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη Θρονική Εορτή της Εκκλησίας της Κύπρου.
Τον Σεβασμιώτατο υποδέχθηκε εγκαρδίως ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος και οι λοιποί Αρχιερείς της Εκκλησίας της Κύπρου.
Ανήμερα της εορτής του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Βαρνάβα, ιδρυτού της Εκκλησίας της Κύπρου, πραγματοποιήθηκε Συνοδική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αποστόλου Βαρνάβα στη Δασούπολη, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου. Μαζί του συλλειτούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, Πάφου κ. Γεώργιος, Κιτίου κ. Χρυσόστομος, Κυρηνείας κ. Χρυσόστομος, Λεμεσού κ. Αθανάσιος, Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαΐας και οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Καρπασίας κ. Χριστοφόρος και Νιτρίας κ. Νικόδημος, Έξαρχος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Εκκλησία της Κύπρου.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Εμμανουήλ στο τέλος της Συνοδικής Θείας Λειτουργίας ανέγνωσε το Μήνυμα της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος ευχαρίστησε θερμά τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη και τον Μητροπολίτη Γαλλίας για την επίσκεψή του. Επανέλαβε για άλλη μια φορά τον σεβασμό και την αγάπη του για τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και την Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, ενώ έκανε μνεία της υποστήριξης που έχει λάβει πολλές φορές η Εκκλησία της Κύπρου από τον Οικουμενικό Θρόνο.
Ακολουθεί το Μήνυμα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου:
Μακαριώτατε καί Ἁγιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητέ καί περιπόθητε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριε Χρυσόστομε, τήν Ὑμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι, ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.
«Ἐπειδή ἡ ἁγία Μεγάλη Ἐκκλησία, κοινή Μήτηρ τῶν ὅλων καί προνοητής καθέστηκεν εὐλόγως καί ἡ κατά Κύπρον μερική Ἐκκλησία, τήν ἐνσκήψασαν αὐτῇ λοιμικήν καί ψυχώλεθρον νόσον καί ἔκ τινων κακοτρόπων ἐπήρειαν, ἀναφέρει αὐτῇ τῇ κοινῇ Μητρί Μεγάλῃ Ἐκκλησίᾳ πρός παῦσιν ταύτης καί διόρθωσιν διά τῆς ἀμφιστόμου μαχαίρας ἥν αὐτῇ ὁ Κύριος μέχρι τοῦ νῦν ἐχαρίσατο….» (Ἀναφορά τῶν Κυπρίων, ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου αὐτῶν Φιλοθέου, Καλ. Δελικάνη, “Ἐπίσημα Ἐκκλησιαστικά Ἔγγραφα”, Τόμος ΙΙ, σελ. 586-587)
Διά τῶν ἐμπνευσμένων τούτων λόγων οἱ ἀείμνηστοι Μητροπολῖται Πάφου Ἰωακείμ, Κιτίου Μακάριος, καί Κυρηνείας Νικηφόρος ὡς καί εἴκοσι καί εἷς κληρικοί καί ἱσάριθμοι πρόκριτοι λαϊκοί ἐκ τῆς Ὑμετέρας εὐλογημένης νήσου, ἀπηυθύν-θησαν ἐν ἔτει 1759 πρός τήν καθ΄ἡμᾶς Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν διά τήν ἐπίλυσιν τοῦ τότε ἐκκλησιαστικοῦ παρ΄ ἐκείνοις προβλήματος. Καί διατηροῦμεν τά τοιαῦτα ὡς κειμήλια ἱερά, κληροδοτηθέντα ἡμῖν παρά τῶν ἀοιδίμων Προκατόχων ἡμῶν, τῶν Ἀρχιεπισκόπων Κωνταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν, σειρᾶς ὅλης τιμίων ἀνδρῶν ἐκδαπανησάντων τό ζῆν αὐτῶν διά τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ καί εἰς τήν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας.
Διά τῆς ἀναγνώσεως καί ἀναδιφήσεως τοιούτων ἐκκλησιαστικῶν κειμένων ἀναβαπτιζόμεθα εἰς ὅσα ἔχομεν ἐνσυνειδήτως ὑποχρέωσιν ὅπως διακονῶμεν ἐκ τῆς ἕδρας τοῦ μαρτυρικοῦ Φαναρίου. Διότι εἴμεθα μεγαλομάρτυς Ἐκκλησία, οὐχί τόσον ὡς ἐκ τῶν ἐξωτερικῶν λόγων ἀλλά κυρίως διότι ἔχομεν παντοῦ καί πάντοτε τήν εὐθύνην ἔκ τε τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων καί ἐξ αὐτῆς ταύτης τῆς καθηγιασμένης πράξεως τῆς Ἐκκλησίας νά ὑπηρετῶμεν τήν ἀλήθειαν μόνην, ἄνευ ὑπολογισμῶν καί δευτέρων σκέψεων, ἄνευ ἄλλων ἰταμῶν συμφερόντων καί ἀναξιοπρεπῶν σκοπιμοτήτων. Εἴμεθα ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, ἡ
γεννήσασα πάσας τάς νεωτέρας τοιαύτας, ἡ διασώσασα καί διασώζουσα καί τό ὑμέτερον ἐκ τῆς Γ΄ἐν Ἐφέσῳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καθεστώς αὐτοκεφαλίας, ἡ ἔχουσα τήν ὑποχρέωσιν προνοίας πάσης ἄλλης Ἐκκλησίας, τῶν τε ἀδελφῶν Πρεσβυγενῶν καί τῶν θυγατέρων νεωτέρων τοιούτων, τῶν ἐκ τοῦ ἡμετέρου Κανονικοῦ σώματος ἐν κόποις, ἐν στερήσεσιν, ἐν θλίψει, πλήν μετ΄ ἐνδιαφέροντος καί προνοίας ἀπογαλακτισθεισῶν, διά νά ἔχωσι τήν ἰδικήν των ἐσωτερικήν αὐτοτέλειαν.
Ὑπό τήν ἔννοιαν ταύτην ἀντιλαμβανόμεθα καί μετ΄ἐγκαυχήσεως μνημονεύομεν ταύτην τήν ἱεράν καί πανεπίσημον ὥραν τῆς Θρονικῆς ὑμῶν Ἑορτῆς, τῆς ἀναφορᾶς τῶν προγόνων Ὑμῶν, Μακαριώτατε ἅγιε ἀδελφέ, ὅτι ἡ Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως, ἡ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, εἶναι «κοινή Μήτηρ τῶν ὅλων καί προνοητής». Καί ὄντως εἶναι. Ἀληθῶς ἐστι. Λυπούμεθα δέ ὅτι ἐφθάσαμεν εἰς τό σημεῖον νά ἐπαναλαμβάνωμεν τά αὐτονόητα καί τά καθεστῶτα ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ, πλήν ἀναγκαζόμεθα, διότι ἐκ τῶν ποιμαντικῶν ὑποχωρήσεων καί μάλιστα ἐν ἡμέραις ζοφεραῖς τῆς ἱστορίας, ἡ ἡμετέρα παθητική καί εὐγενής στάσις, ἡ κοσμιότης ἡμῶν ἔναντι ποιᾶς τινος ψευδωνύμου, ὡς ἐφάνη τελικῶς, Πανορθοδόξου ἑνότητος, ἐθεωρήθησαν ὅτι ἐπελέξαμεν τήν παραίτησιν τοῦ Θρόνου ἡμῶν ἐκ τῶν εὐθυνῶν μεθ΄ὧν ἐκόσμησεν αὐτόν ἡ Ἐκκλησία, ἀλλ΄οὐχί. Ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων, εἰς πεῖσμα καί καταισχύνην τοῦ μισοκάλου καί ἀντιδίκου πνεύματος καί τῶν ὑπ΄αὐτοῦ ἐμπνεομένων, εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν θά ζῇ ἑδραῖον καί ἀμετακίνητον τό τιμαλφέστερον καί ἁγιώτερον τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους καί τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως, ἡ καθ΄ ἡμᾶς Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, ἡ Μήτηρ καί ποτνία ἐν Ἐκκλησίαις. Ἐν Κωνσταντινουπόλει δέν εὑρίσκεται συντονιστικόν τι ὄργανον ὑπό τύπον χοράρχου ἀλλ΄ αὐτή αὕτη ἡ ἀγαπῶσα καρδία καί ὁ πολυμήχανος νοῦς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τό Φανάριον ζῇ, Μακαριώτατε, καί τοῦτο ἤλθομεν σήμερον ἐνταῦθα νά ὑπενθυμίσωμεν ἀγαπητικῶς ἀφ’ ἑνός μέν πρός τήν γνωρίζουσαν αὐτό καί ἔχουσαν ἀγάπην δι΄ ἡμᾶς Ὑμετέραν φίλην Μακαριότητα, ἀφ’ ἑτέρου δέ πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν μισούντων καί ἀγαπώντων ἡμᾶς. Τό Φανάριον ζῇ ἐπειδή τό θέλει ὁ Κύριος τῆς Δόξης, ὁ Ἐσταυρωμένος καί μή ἀποκαθηλούμενος ἐνταῦθα, ὁ ἀναστάς καί ἐν δόξῃ ἀναληφθείς ἀφ΄ἡμῶν εἰς τούς Οὐρανούς. Ζῇ, διότι ἔχει τάς εὐχάς τῶν Θεοφόρων Πατέρων τῶν ἁγίων Συνόδων, αἵτινες ἀπέδωκαν αὐτῷ ἱεράς ἀπαραβιάστους καί ἀδιαπραγματεύτους προνομίας διακονίας.
Διό καί τοιούτοις αἰσθήμασιν ἀγάπης καί τιμῆς συμμετέχομεν ἐξ ὅλης ψυχῆς καί διανοίας εἰς τάς λαμπράς καί εὐχαριστιακάς τελετάς τῆς Θρονικῆς ὑμῶν ἑορτῆς, γνωρίζοντες ὅτι ἐν τῇ γῇ ταύτῃ, τῇ πιανθείσῃ τοῖς αἵμασιν εὐσεβῶν τέκνων τῆς Ἐκκλησίας ζῇ ἀπό τῶν Ἀποστολικῶν ἀκόμη χρόνων ἡ Ρωμέηκη συνείδησις καί ἡ εὐλάβεια αὐτῆς εἰς τάς καρδίας τῶν πιστῶν τέκνων ἡμῶν. Ζῇ ἡ εὐωδία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Ἐν Κύπρῳ ζῇ τιμαλφές μέρος τῆς Οἰκουμενικῆς Ρωμηοσύνης, ἐξ ἐκείνης τῆς Μεγαλομάρτυρος Ρωμηοσύνης, ἧστινος τό δένδρον ἐτρανώθη διά τῶν αἱμάτων καί θυσιῶν τῶν τέκνων αὐτῆς ὑπέρ τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί ὑψηλῶν ἰδανικῶν.
Ἤλθομεν διά τοῦ ἡμετέρου ἐκπροσώπου, Ἱερωτάτου ἀδελφοῦ Μητροπολίτου Γαλλίας κυρίου Ἐμμανουήλ, διά νά ἀσπασθῶμεν ἐν Κυρίῳ τήν Ὑμετέραν πολιάν Μακαριότητα καί τούς ἁγίους ἀρχιερεῖς, ἀλλά καί νά ἐπιδαψιλεύσωμεν τάς Πατριαρχικάς ἡμῶν εὐχάς καί τήν εὐλογίαν ἀπό τῆς Μητρός Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως πρός τήν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου.
Ἤλθομεν διά νά ἁσπασθῶμεν Ὑμᾶς, Ἀποστολικῷ πνεύματι, ὡς Ἀνδρέας τόν Βαρνάβαν. Συγχαίροντες οὖν ἐγκαρδίως, εὐχόμεθα, ἐκ Φαναρίου πᾶν ἀπό Κυρίου ἀγαθόν καί Αὐτῷ εὐάρεστον, Ὅστις καί κρατύνοι τήν Ὑμετέραν γερασμίαν Μακαριότητα, τούς περί Αὐτήν ἀδελφούς ἀρχιερεῖς, τόν εὐαγῆ κλῆρον καί τόν φιλόχριστον λαόν ἐν ὑγιείᾳ καί εὐλογίαις πολλαῖς. Γένοιτο.
‚βιθ´ Ἰουνίου θ’
Τῆς Ὑμετέρας σεβασμίας Μακαριότητος
ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός
