Από μικρός θυμάται τον εαυτό του, αντί να συλλέγει φωτογραφίες ποδοσφαιριστών, ηθοποιών και τραγουδιστών, να επιλέγει εκείνες με φτωχά και άρρωστα παιδιά.

Η ευαισθησία του για τους «πεινασμένους του κόσμου» τον οδήγησε στην ιεραποστολή, δίπλα στη Μητέρα Τερέζα να φροντίζει ανθρώπους που έψαχναν τροφή στα σκουπίδια. Ο σημερινός μητροπολίτης Ειρηνουπόλεως και Τανζανίας, Δημήτριος, από νεαρή ηλικία βρέθηκε στο Καμερούν, στις Ινδίες, στο Χονγκ Κονγκ, στις Φιλιππίνες, στη Μαδαγασκάρη και στην Αίγυπτο για να σώσει χιλιάδες από τον θάνατο. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια συνεχίζει το έργο του στην Τανζανία (μια χώρα οκτώ φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα, με περισσότερους από 50 εκατομμύρια κατοίκους, όπου δύο στα τέσσερα παιδιά πεθαίνουν από τον ιό του AIDS), προσφέρει τροφή, φάρμακα, χτίζει νοσοκομεία, σχολεία, ανοίγει πηγάδια και γεωτρήσεις, έχοντας βαπτίσει ορθόδοξους περισσότερους από 60.000 ανθρώπους.

Μεγάλωσε, όπως λέει στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής, στο Σόχο Θεσσαλονίκης σε ένα χριστιανικό περιβάλλον («η μητέρα μου πήγαινε κάθε Κυριακή στην εκκλησία») και συνάμα σε αριστερό, λόγω των πολιτικών πεποιθήσεων του πατέρα του.

Σπούδασε και εργάστηκε ως δάσκαλος. Η γνωριμία του με τον Αγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη (εντάχθηκε στο αγιολόγιο το 2015) ήταν, όπως λέει, «καταλυτική» για τη μετέπειτα πορεία του, μια που εκείνος ήταν που τον προέτρεψε να γίνει ιεραπόστολος. «Τον επισκέφθηκα στο κελί του στο Αγιον Ορος. Ηταν μια ήρεμη και χαρισματική προσωπικότητα. Μετέπειτα, όταν έφυγα, έμαθα ότι γύρισε και είπε σε κάποιους που ήταν έξω από το κελί του “τον βλέπετε αυτόν τον δάσκαλο; Αυτός θα γίνει ιεραπόστολος”».

Το 1992 ο κ. Δημήτριος ήταν μόλις 27 ετών όταν αποφάσισε να συμμετάσχει εθελοντικά στην ορθόδοξη ιεραποστολή στην Καλκούτα. Εκεί γνώρισε τη Μητέρα Τερέζα. Στο πλευρό της υπηρέτησε, όπως λέει, χιλιάδες λεπρούς και παιδιά που ζούσαν στα σκουπίδια. «Η τελευταία φορά που την είδα ήταν περίπου είκοσι ημέρες πριν πεθάνει. Διδαχθήκαμε πάρα πολλά πράγματα, κυρίως την αυταπάρνηση. Ποτέ της δεν έκανε διακρίσεις», περιγράφει.

Το 2002 εξελέγη μητροπολίτης Καμερούν και δύο χρόνια αργότερα ορίστηκε μητροπολίτης Ειρηνουπόλεως (περιλαμβάνει τα κράτη της Τανζανίας και των Σεϋχελλών νήσων). «Βρήκα μια ιεραποστολική Εκκλησία και 300 Αφρικανούς ορθοδόξους. Από τότε έως σήμερα έχουμε κάνει συνολικά 200 έργα. Εχουμε βαπτίσει 60.000 ιθαγενείς -ανάμεσά τους 8.000 μουσουλμάνους και περισσότερους από 1.100 της φυλής Μασάι- και κτίσει 35 ναούς. Αυτή τη στιγμή λειτουργούν οκτώ σχολεία, στα οποία φοιτούν δώδεκα χιλιάδες παιδιά, έντεκα κλινικές, ενώ καθημερινά προσφέρουμε συσσίτιο σε 250 παιδάκια».

Το έργο της Μητρόπολης Ειρηνουπόλεως δεν σταματά εδώ. Στο φιλανθρωπικό δίκτυο που έχει αναπτύξει στη Μαύρη Ηπειρο συμπεριλαμβάνονται δύο ορφανοτροφεία -ενώ στα σκαριά βρίσκεται και ένα ακόμη-, ένα μαιευτήριο για τις μέλλουσες μητέρες που πάσχουν από AIDS, δύο ιεραποστολικά κέντρα, σεμινάρια όπου τα παιδιά εκπαιδεύονται για να γίνουν ορθόδοξοι ιερείς.

Το νερό εκεί θεωρείται «πολυτέλεια». Από την πρώτη στιγμή η Μητρόπολη Ειρηνουπόλεως έριξε όλες τις δυνάμεις της για να αντιμετωπίσει το μεγάλο πρόβλημα λειψυδρίας. «Εχουμε ανοίξει 82 πηγάδια και γεωτρήσεις, εξασφαλίζοντας νερό σε 500.000 ανθρώπους. Είναι τόσο μεγάλο το πρόβλημα της λειψυδρίας στην Αφρική… Στην Τανζανία κάθε μέρα πεθαίνουν 3.000 παιδιά. Και πεθαίνουν για τον ορό της ελονοσίας, που στοιχίζει μόνο δέκα ευρώ. Κι αν περάσω μπροστά από έναν κάδο απορριμμάτων στην Ελλάδα, δυστυχώς θα βρω πεταμένα υλικά που είτε δεν αρέσουν είτε έχουν λήξει. Αυτή είναι η ζωή ενός παιδιού πεταμένη στα σκουπίδια. Μπορούμε από το περίσσευμά μας, έχουμε τη δυνατότητα να σώσουμε τα παιδιά στην Αφρική».

Στα χρόνια της ιεραποστολής του ο 54χρονος σήμερα κ. Δημήτριος έχει ζήσει συγκλονιστικές στιγμές. «Είδα ανθρώπους να πεθαίνουν στα χέρια μου, δεν προλάβαμε να τους σώσουμε. Μωρά υδροκέφαλα, άλλους να υποφέρουν από ελονοσία. Από την άλλη, χιλιάδες με τη βοήθεια του Θεού έχουν πιει ένα ποτήρι γάλα και βιταμινούχα μπισκότα από τα χέρια της ορθοδόξου ιεραποστολής. Εχουν βρει στέγη στα ορφανοτροφεία μας, φάρμακα στις κλινικές και μόρφωση στα σχολεία μας».

Ολα αυτά -προσθέτει- χωρίς καμία διάκριση. «Η αγάπη δεν γνωρίζει όρια. Κάθε παιδί είναι ένα δώρο του Θεού στον κόσμο. Και εμείς έχουμε υποχρέωση αυτά τα παιδιά να τα βοηθήσουμε, να τα μορφώσουμε και να γίνουμε εμείς η αιτία να παραμείνουν στον τόπο τους και να εργαστούν, να προοδεύσουν στην ήπειρο του μέλλοντος, όπως λέει και ο Πατριάρχης μας Αλεξανδρείας, Θεόδωρος. Ανάμεσα στους χιλιάδες πρόσφυγες δεν θα δείτε ούτε έναν ορθόδοξο Τανζανό. Γιατί οι Τανζανοί μορφώνονται στον τόπο τους».

«Μαζί κάνουμε το θαύμα…»

Ακόμη και στα χρόνια της κρίσης οι Ελληνες δεν σταμάτησαν να στηρίζουν το έργο της Μητρόπολης Ειρηνουπόλεως και Τανζανίας. «Μαζί κάνουμε το θαύμα», λέει ο κ. Δημήτριος, δηλώνοντας συγκινημένος από την αλληλεγγύη που δείχνουν οι Ελληνες για τα παιδιά της Αφρικής.

«Ο Θεός ενεργεί και όλο και περισσότεροι, μαθαίνουν το έργο και έτσι έχουμε βοήθεια. Τα παιδιά της Τανζανίας δεν έχουν απλώς την ανάγκη μας. Πεθαίνουν για αυτήν! Εύχομαι σε όλο τον κόσμο υγεία, χαρά, ευλογία, ειρήνη και όλα τα δώρα του Αγίου Πνεύματος. Ομως, αυτά τα δώρα, τα οποία, δόξα τω Θεώ, πλουσιοπάροχα υπάρχουν στην Ελλάδα, ας τα μοιραστούμε και με ένα παιδί που πεθαίνει στην Αφρική. Ας βοηθήσουμε τους Ελληνες ιεραποστόλους που με κίνδυνο τη ζωή τους προσπαθούν να κρατήσουν ψηλά τη σημαία της Ελλάδας στα βάθη της ζούγκλας της Τανζανίας. Δεν χρειάζεται να δώσουμε όλη μας την περιουσία, ακόμη και με δέκα ευρώ μπορούμε να σώσουμε ένα παιδί».

Γιατί, όπως εξηγεί, οι οροί για την αντιμετώπιση της ελονοσίας κοστίζουν 10 ευρώ, τα αναπηρικά αμαξίδια 150 ευρώ, ενώ ένα γεύμα για 1.500 άτομα κοστίζει 300 ευρώ.

«Κάθε Κυριακή προσφέρουμε γεύματα σε διαφορετική ενορία, γιατί οι άνθρωποι δεν τρώνε ποτέ κρέας. Περπατούν χιλιόμετρα για να έρθουν στις τράπεζες αγάπης και με δάκρυα στα μάτια μάς ευχαριστούν. Το τραπέζι δεν το κάνουμε για τους ορθοδόξους, αλλά για όλους! Με 500 ευρώ χτίζουμε το σπίτι για μια οικογένεια μονογονεϊκή, ενώ με 1.500 ευρώ εξασφαλίζουμε καθαρό νερό -που είναι ζήτημα ζωής και θανάτου- σε 5.000».

Ο μητροπολίτης Δημήτριος μιλάει για τον σημαντικό ρόλο της ιεραποστολής και μάλιστα γνωστοποιεί τη χειροτονία του πρώτου Μασάι ορθόδοξου ιερέα. «Οταν κάποτε επισκέφθηκα τη γερόντισσα Γαβριηλία, την ασκήτρια της αγάπης που ήταν χρόνια ιεραπόστολος στην Ινδία, τη ρώτησα για το πώς πρέπει να προετοιμαστώ ώστε να συμμετέχω στην ιεραποστολή. Εκείνη μου απάντησε. “Πέντε πράγματα χρειάζεσαι παιδί μου: αγάπη, αγάπη, αγάπη, αγάπη, αγάπη”. Σήμερα στην Αφρική είμαστε περισσότεροι από εκατό ιεραπόστολοι».

Info

Ιεραποστολική δράση Τανζανίας «Πίστη και Αγάπη»

Εθνική Τράπεζα Ελλάδος 213/0055/06-92

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής