ΒΟΣΤΩΝΗ. Ο Μητροπολίτης Ατλάντας Αλέξιος, ο οποίος στις 8 Νοεμβρίου 2024 έστειλε την επιστολή της παραίτησής του στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, παραχώρησε, θα μπορούσε να λεχθεί, τη συνέντευξη της αρχιερατείας του, στον «Εθνικό Κήρυκα».
Μίλησε με διαύγεια, εκφορά λόγου, με σοβαρότητα, αλλά και με χιούμορ για την παραίτησή του. Μίλησε επίσης για τα παιδικά του χρόνια στο Άγιο Όρος όπου πήγε από την ηλικία των 15 ετών.
Η συνέντευξη του Μητροπολίτη Αλεξίου έχει ως εξής:
«Εθνικός Κήρυξ»: Σεβασμιότατε πώς είστε, πώς είναι η υγεία σας;
Μητροπολίτης Αλέξιος: Μια χαρά, δόξα τω Θεώ, δεν χρωστώ σε κανένα, δεν με χρωστά κανένας, κύριος.
«Ε.Κ.»: Στην επιστολή της παραίτησής σας, ανάμεσα στα άλλα, γράψατε πως «με την πάροδον του καιρού αισθάνομαι τας δυνάμεις μου φυσικάς και πνευματικάς να ασθενούν». Ωστόσο, Σεβασμιότατε εσείς ακόμα και πριν μισό λεπτό, είπατε ότι είσθε μια χαρά, το ίδιο λένε κι όσοι σας γνωρίζουν, αλλά κι εγώ αυτή τη στιγμή που ομιλούμε καταλαβαίνω έχετε διαύγεια, εκφορά λόγου, ορθή σκέψη. Γιατί παραιτηθήκατε, μήπως πιεστήκατε;
Μητροπολίτης Αλέξιος: Όχι δεν με πίεσε κανένας, ούτε μου είπε κανείς να παραιτηθώ, ούτε συζήτησα με κάποιον. Είμαι 80 χρονών, τα Χριστούγεννα μπαίνω στα 81, λοιπόν μέχρι πότε θα υπηρετώ; Οσον αφορά τη λειτουργική ζωή θα συνεχίσει, θα λειτουργώ κανονικά, όμως η διοικητική πλευρά είναι άλλο πράγμα. Υπηρέτησα τόσα χρόνια, πολλές δεκαετίες ας έλθει κάποιος άλλος τώρα.
«Ε.Κ.»: Ογδόντα ετών δεν είναι μεγάλη η ηλικία. Ο Βαρθολομαίος άγει προς τα 85, μήπως θα πρέπει να παραιτηθεί κι αυτός;
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΊΟ “Ε.Κ.”/ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΛΜΟΥΚΟΣ
Μητροπολίτης Αλέξιος: Όχι, αυτός είναι από την Κωνσταντινούπολη, πίνει άλλο νερό, το έχουμε μπερδέψει το νερό στην Ελλάδα, στην Αμερική, ζαλιστήκατε. Είναι άλλος ο τρόπος της δικής μας ζωής. Αδελφέ Θεόδωρε εσύ με ξέρεις, πρέπει να δώσουμε λίγο χρόνο να βρούμε τον εαυτό μας, πολλές φορές το ξεχνούμε αυτό, αλλά πρέπει να δοθεί η ευκαιρία να βρούμε τον εαυτό μας.
«Ε.Κ.»: Τι θα κάνετε από εδώ και στο εξής;
Μητροπολίτης Αλέξιος: Δεν έχω κανένα πρόγραμμα, ό,τι είναι η βουλή του Κυρίου. Εδώ στην Ελλάδα, στην Ελλάδα εδώ, κι όπου μου ορίσει η Εκκλησία αν με χρειαστεί κάπου κ.λ.π.
«Ε.Κ.»: Στην επιστολή σας προτείνετε για διάδοχό σας τον βοηθό και συνεργάτη σας Επίσκοπο Ζήλων Σεβαστιανό. Εχετε εμπιστοσύνη στον Βαρθολομαίο πως θα σεβαστεί την επιθυμία σας;
Μητροπολίτης Αλέξιος: Δεν ξέρω, αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει εγώ να εκφράσω την επιθυμία μου. Δικαίωμά του είναι να κάνει ό,τι θέλει, αλλά και δικό μου δικαίωμα είναι να προτείνω κάποιον, δεν με εμποδίζει κανείς.
«Ε.Κ.»: Αν θέλετε πείτε μας μερικά γεγονότα που σημάδεψαν την εικοσιπενταετή ποιμαντορία σας στη Μητρόπολη Ατλάντας.
Μητροπολίτης Αλέξιος: Σημεία πάντοτε συμβαίνουν στη ζωή του ανθρώπου, εγώ πάντοτε τα εκλάμβανα ότι ήταν από τον Θεό και προσευχόμουν να μου δώσει δύναμη ο Θεός να αντεπεξέλθω στις υποχρεώσεις, στα καθήκοντά μου και να κάνω αυτό που πρέπει κι έτσι βάδιζα. Κι ούτε ότι έχω υπηρετήσει, κι έχω κάνει κάτι, ήταν η ζωή μου ένα νερό όπως κυλάει το νερό, αλλά και κάπου κάπου βρίσκεται και κάποια πέτρα και κάνει λίγο θόρυβο, αλλά κυλάει το νερό δεν στέκεται. Έτσι αισθάνομαι.
«Ε.Κ.»: Οταν ήσαστε μικρός που πήγατε ως Δόκιμος στη Μονή Βατοπαιδίου είχατε φανταστεί ποτέ πως θα γινόσασταν Μητροπολίτης Ατλάντας;
Μητροπολίτης Αλέξιος: Ούτε παπάς δεν είχα φανταστεί ότι θα γίνω. Ηταν η ζέση της πίστης τότε στο Μοναστήρι στο Αγιο Ορος που πετούσαμε. Υπηρετούσαμε τους γέροντες και ήταν ευχαρίστηση. Δεν νομίζω να υπάρχουν παιδιά που να υπηρετούν τους γονείς τους έτσι όπως υπηρετούσαμε εμείς τους γέροντες.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΤΛΑΝΤΑΣ
«Ε.Κ.»: Τι μάθατε πιο πολύ στο Μοναστήρι στο Αγιο Ορος;
Μητροπολίτης Αλέξιος: Τα πάντα, τότε βέβαια δεν καταλαβαίναμε, αλλά με το πέρασμα του χρόνου βλέπεις καταστάσεις, εξετάζεις μετά, σκέπτεσαι πώς έγινε αυτό το πράγμα και βλέπεις ότι υπάρχουν οι καταβολές από κάτω. Η πρώτη καταβολή ήταν ότι πρέπει να υπηρετούμε χωρίς να περιμένουμε κάτι, να υπηρετείς μέχρι θυσίας κι αυτά έμειναν στη ζωή μου. Για μένα δεν μπορώ να πω ότι ήταν τρόπος ζωής, αλλά ήταν η ζωή. Στην Αθωνιάδα Σχολή πήγα στην ηλικία των 15 ετών και στο Μοναστήρι μπήκα 19 ετών.
«Ε.Κ.»: Η Ομογένειά μας, την οποία υπηρετήσατε και ως ιερεύς και ως Επίσκοπος στην Αστόρια και ως Μητροπολίτης στην Ατλάντα σε τι πορεία βρίσκεται;
Μητροπολίτης Αλέξιος: Όταν είσαι μέσα στο καράβι δεν βλέπεις έξω τις φουρτούνες, απλούστατα παλεύεις για να σωθείς, έτσι κι εγώ το καράβι είχε και φουρτούνες και γαλήνη. Χρειάζεται πάντοτε προσευχή, δεν πρέπει να ξεχνούμε τον εαυτό μας και σε ώρες αδυναμίας να σηκώνουμε τα χέρια και να λέμε Θεέ βοήθησέ μας δεν πάμε καλά. Κατά μυστηριώδη τρόπο έρχεται η βοήθεια χωρίς εμείς να το καταλαβαίνουμε, εγώ τουλάχιστον έτσι αισθάνθηκα στη ζωή μου. Πολλές φορές βοηθήθηκα, πολλές φορές άλλαξαν πράγματα και ούτε κατάλαβα που έγιναν. Ούτε και τώρα καταλαβαίνω πώς παραιτήθηκα.
«Ε.Κ,»: Εχετε όμως συνειδός ότι θέλατε να παραιτηθείτε;
Μητροπολίτης Αλέξιος: Σαφώς, δεν με πίεσε κανείς, αλλά πώς βγήκε η απόφαση, πώς το ένα πώς το άλλο, είναι σαν να ξέρεις ότι θα πας ένα ταξίδι στην Ελλάδα αλλά δεν το έχεις οριοθετήσει πότε και πώς και κάτι συμβαίνει αναπάντεχα και μπαίνεις στο αεροπλάνο και πηγαίνεις.
«Ε.Κ.»: Είχατε προϊδεάσει τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο ότι σκεπτόσασταν να παραιτηθείτε;
Μητροπολίτης Αλέξιος: Όχι καθόλου, το αποφάσισα, το είπα στην εκκλησία και μετά έγραψα το γράμμα στον Πατριάρχη.
«Ε.Κ.»: Ποία ήταν μία από τις πιο χαρούμενες μέρες της ζωής σας;
Μητροπολίτης Αλέξιος: Ολες οι μέρες είναι χαρούμενες. Κουράζομαι αλλά κάθε πρωί είμαι πάλι το ίδιο.
«Ε.Κ.»: Φοβάστε τον θάνατο;
Μητροπολίτης Αλέξιος: Δεν το έχω σκεφτεί αυτό το πράγμα. Ξέρω ότι θα πεθάνω κάποια μέρα, αλλά δεν το έχω σκεφτεί.
