Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας , Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, χοροστάτησε και ομίλησε στον εσπερινό της αποκαθήλωσης, στον Ιερό μητροπολιτικό Ναό της Κέρκυρας, της Υπεραγίας Θεοτόκου της Σπηλαιωτίσσης. Στην ομιλία του, έλαβε αφορμή απο τον λόγο του κυρίου μας, «πάτερ άφες αυτοίς,ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Πάνω από το ικρίωμα του Σταυρού βλέπει τους σταυρωτές του, όπως βλέπει ένας πατέρας το άρρωστο παιδί του. Αυτή δεν είναι ανθρώπινη προσευχή προς τον Θεόν, είναι προσευχή του θεού προς τον Θεόν. Πρώτη φορά άκουγαν ότι έπρεπε να συγχωρήσουμε εκείνους οι οποίοι φθάνουν έως και τον θάνατον μας. Είναι το απύθμενο βάθος της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, και που επισφραγίζει το κήρυγμα της αγάπης Του προς τον λαό Του. Δεν γνώριζαν τι έκαναν οι σταυρωτές του όταν έμπηγαν τα καρφιά στα Άχραντα χέρια Του, με τα οποία σκόρπισε την γιατρειά στους αρρώστους, που ψώμισε τους πεινασμένους,που πότισε τους διψασμένους με το ύδωρ της ζωής στην έρημο, που τα άπλωσε πάνω στον Σταυρό για να αγκαλιάσει την ανθρωπότητα. Δεν γνώριζε τι έκανε ο Πιλάτος όταν επικύρωσε την καταδίκη Του. Δεν γνώριζαν τι έκαναν οι Φαρισαίοι όταν Τον καταδίκασαν επειδή απατήθηκαν στις προσδοκίες τους.
Μπορεί να έχουν περάσει είκοσι αιώνες, αλλά οι σταυρωτές πάντοτε παραμένουν στο προσκήνιο. Είναι οι σύγχρονοι Πιλάτοι που τον καταδικάζουν από την ιδιοτέλεια τους, και το προσωπικό τους συμφέρον. Είναι οι σύγχρονοι Ισκαριώται, οι οποίοι προτιμούν τον χρυσό, απορρίπτοντας την αγάπη και την θυσία του θεού. Είναι οι σύγχρονοι δημαγωγοί που εκμεταλλεύονται την θέση τους και το εξουσιαστικό αξίωμα τους, προκειμένου να καταδικάσουν τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Και τέλος, είναι ο ανεύθυνος όχλος,ο οποίος παρασύρεται από τους ηγέτες του. Μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος να έκανε το πείραμα να αυτονομηθεί από τον Θεό αλλά στην πράξη διεπίστωσε την αποτυχία Του. Μπορεί η παγκοσμιοποιημένη κοινότητα να θέλησε να εγκαταστήσει την Ειρήνη επάνω στον πλανήτη χωρίς τον Θεό της ειρήνης και αιματοκύλισε τους λαούς και τα έθνη.
Εσταυρωμένε λυτρωτά, σήμερα ενώπιον σου, ομολογούμε όλοι μας, ότι μέσα στην σύγχυση της εποχής μας, «ου γαρ οίδαμεν τι ποιούμεν.»
