You are currently viewing Ο εορτασμός της 100ετηρίδος της Ι. Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων δίδαξε το ήθος και την ταπεινότητα με την οποία πρέπει να πορεύεται και να τιμά μία ιστορική  επέτειο ένας ορθόδοξος οργανισμός της πονεμένης αλλά αρχοντικής Ρωμιοσύνης.

Ο εορτασμός της 100ετηρίδος της Ι. Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων δίδαξε το ήθος και την ταπεινότητα με την οποία πρέπει να πορεύεται και να τιμά μία ιστορική επέτειο ένας ορθόδοξος οργανισμός της πονεμένης αλλά αρχοντικής Ρωμιοσύνης.

  • Reading time:5 mins read

🔺Του Σωτήρη Μ. Τζούμα 

       Η διαιώνιση και η υγιής πορεία ενός θεσμού δεν εξαρτάται μόνο από τα επιτεύγματα ή τα λάθη αυτού που κρατά τα ηνία του θεσμού και δίνει τον βηματισμό στο σύνολο αλλά και από τις επιμέρους συνισταμένες,  αυτές που συναποτελούν τον κορμό. Τα υπόλοιπα στελέχη. Η Εκκλησία μας ήταν από την ίδρυσή της κοινωνία προσώπων και μπορεί να κυριαρχούσε ο ένας, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αλλά στηριζόταν και στα άλλα πρόσωπα τα οποία μέχρι σήμερα έχουν την δική τους θέση στην πίστη μας χωρίς να υποκλέπτουν από τη δόξα και την τιμή προς τον Κύριό μας. 
        Το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, κορυφαίος θεσμός για την ορθοδοξία και το έθνος των Ελλήνων,αιώνες τώρα, δίνει μαρτυρία πίστεως. Η πορεία του σε έναν κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται, κρίνεται καθημερινά και αξιολογείται. Και άλλοτε επιβραβεύεται και άλλοτε πάλι του ασκείται κριτική,για τα λάθη ή τις παραλείψεις! 
      Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο μακροβιότερος Πατριάρχης που πέρασε από τα αγιασμένα και αιματοβαμμένα χώματα της Κωνσταντινουπόλεως και αυτού του μαρτυρικού Πρώτου Θρόνου της Ορθοδοξίας,είναι ένας ακαταπόνητος εργάτης του Ευαγγελίου και δεξιός οιακοστρόφος. 
Στα τριάντα χρόνια που είναι Πατριάρχης κατάφερε να δώσει τέτοια δυναμική στο θεσμό, ώστε να λαμβάνεται υπόψη ο λόγος του από όλα τα διεθνή Forum και να προωθήσει τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του Φαναρίου στον μέγιστο βαθμό, με σεβασμό πάντα στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Και αν μερικές φορές υπερβάλλει το κάνει για να κρατήσει χαμηλά τις αξιώσεις όλων εκείνων που εν ονόματι της κοσμικής εξουσίας που κατέχουν και των χρημάτων που διαθέτουν, επιβουλεύονται τον ιστορικό-ιερό θεσμό της Πρωτόθρονης Εκκλησίας 
      Αλλά και οι υπόλοιπο Ιεράρχες του Θρόνου, αν και ελεύθεροι πολιορκημένοι, βάζουν το δικό τους λιθάρι, στο μέτρο του δυνατού έκαστος και κρατούν όρθιο το ιερό οικοδόμημα του Πατριαρχείου. 
Αυτό απέδειξε με τον εορτασμό της επετείου των 100 ετών από την ίδρυση της Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων από τον φωτισμένο Πατριάρχη Γρηγόριο Ζ´ ,ο Σεβ. Γέρων Πριγκηποννήσων Δημήτριος, ένας γνήσιος Φαναριώτης  Ιεράρχης, ο οποίος στο διήμερο του εορτασμού κατάφερε χωρίς φανφάρες και υπερβολές να συγκεντρώσει τα φώτα όλου του ορθόδοξου κόσμου στην αρχοντική Μητρόπολη Πριγκηποννήσων και στην ιστορική της επέτειο.
       Και πράγματι η καρδιά του Φαναρίου χτύπησε για ένα διήμερο στην  Πρίγκηπο,την ναυαρχίδα του συμπλέγματος τεσσάρων νησιών που εκφράζουν την «αρχοντιά της Ρωμιοσύνης, την οποία θα διαφυλάξουμε», όπως είπε και ο Παναγιώτατος στην ομιλία του.   Τα νησιά αυτά  ήκμαζαν από Ελληνισμό και έχουν γράψει λαμπρές σελίδες στον μεγάλο Τόμο της ιστορίας του Πατριαρχείου.
Εκατό χρόνια της Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων και εννέα Μητροπολίτες άφησαν το αποτύπωμά τους και έγραψε έκαστος την δική του ιστορία. 
       Τελευταίος αλλά όχι και έσχατος, ο Γέρων Πριγκηποννήσων Δημήτριος που εν τω προσώπω του αναβαθμίστηκε η Μητρόπολη σε Γεροντική και στα χρόνια που είναι Ποιμενάρχης της έχει κάνει σπουδαίο έργο με αποκορύφωμα τον επετειακό εορτασμό της 100ετηρίδος,παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη μας ο οποίος χαίρεται όταν επαληθεύονται θετικά οι επιλογές του και επιβραβεύονται οι αποφάσεις του.Και αυτό αισθάνεται με την απόφασή του να προωθήσει τον Δημήτριο στην αρχοντική Μητρόπολη Πριγκηποννήσων. Και το δείχνει. Μακάρι να προβληματιζότανε με την ίδια ταχύτητα όταν διαπιστώνει ότι έχει κάνει λάθος με επιλογές που χαντακώνουν και τις θέσεις που τους εμπιστεύεται και το Σεπτό Κέντρο. Όπως για παράδειγμα ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος ο οποίος μέσα σε πέντε χρόνια έχει δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα βρήκε όταν παρέλαβε. Έφυγε ο Γέρων και σοφός Δημήτριος για να έλθει ο νέος και αλαζών Ελπιδοφόρος, ο οποίος για το μόνο που ενδιαφέρεται  και εργάζεται είναι για να διαδεχθεί τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο! Αλλά ποιος Ιεράρχης θα τον ψηφίσει δεν ξέρω, ούτε μπορώ να το φανταστώ! 
        Επανερχόμενοι στον επετειακό εορτασμό της Ι. Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων από τη σύντομη αλλά απαραίτητη παρένθεση, πρέπει να πούμε ότι ο Γέρων Πριγκηποννήσων 
Δημήτριος είναι γέννημα-θρέμμα της Πόλεως. Αυτό που λέμε γνήσιος Κωνσταντινοπολίτης.  Γαλουχήθηκε και ανατράφηκε εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου από τους ευσεβείς γονείς του. Εκπαιδεύτηκε εκκλησιαστικά από μεγάλους Ιεράρχες της Πόλεως, όπως ο σπουδαίος Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων, ο σοφός Σάρδεων Μάξιμος, ο Σχολάρχης Σταυρουπόλεως Μάξιμος, ο μέγας ελληνιστής Πέργης Ευάγγελος κ.ά. 
      Αλλά και ο Πατριάρχης της αγάπης Δημήτριος ο Α ´ ενστάλαξε στον μικρό Δημητράκη τον οποίο είχε από μαθητόπαιδα κοντά του, όλα τα στοιχεία εκείνα που φώλιαζαν στην καρδιά του και αναζητούσαν διέξοδο, μεταλαμπάδευση και συνέχεια. Ο Πατριάρχης Δημήτριος με την καλοσύνη και τον ταπεινό  πνευματικό του λόγο, του παρέδωσε τις ιερές παρακαταθήκες εκείνες με τις οποίες πορεύεται μέχρι σήμερα και δείχνει την απαράμιλλη ποιμαντική του ικανότητα και το εκκλησιαστικό του φρόνημα το οποίο  διέκρινε τους παλαιούς Ιεράρχες του Θρόνου. 
     Αλλά και η θήτευση του Δημητρίου κοντά στον πολυτάλαντο Πατριάρχη Βαρθολομαίο,τον δίδαξε πολλά.Το παραδέχεται άλλωστε και ο ίδιος. Βαρθολομαίος και Δημήτριος συνεργάστηκαν αρμονικά για πολλά χρόνια και έλυναν όλα τα προβλήματα- πολλά από αυτά πολύ δύσκολα- που αναφύονταν στο Φανάρι και στόχευαν προσωπικά στον Πατριάρχη. Ο Δημήτριος τα χειρίστηκε όλα επιτυχώς  με διάκριση και σοβαρότητα. Μέχρι που οι κακόψυχοι και οι εμπαθείς που καιροφυλακτούν πάντα , διέρρηξαν αυτή τη σχέση και τους απομάκρυναν έστω προσωρινά. 
Από κοντά και το μεγάλο «θύμα» της υπόθεσης, ο Φιλαδελφείας Μελίτων που ήταν πάντα ο σάκος του μποξ στο Φανάρι και ο οποίος για την αγάπη του και την φιλία του προς τον αδελφό του Δημήτριο,  παραιτήθηκε από  το νευραλγικό πόστο που κατείχε! Αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα. Και ο Θεός όλα τα επιτρέπει προς μετάνοια εις ένα έκαστον. Και συχνά κάνει τις δικές Του ανατροπές, δίνοντας μαθήματα συνέσεως και ήθους προς τους παντοειδείς υπονομευτές. 
      Ο από Σεβαστείας Δημήτριος παρέλαβε την Μητρόπολη Πριγκηποννήσων αναπάντεχα και εν τω προσώπω του αναβαθμίστηκε, όπως επισημάναμε  σε  Γεροντική, με απόφαση του ιδίου  Οικουμενικού Πατριάρχου, ο οποίος έστω και με κάποια καθυστέρηση διόρθωσε το προηγούμενο λάθος του και την ανεξήγητη συμπεριφορά του προς έναν Ιεράρχη που ήταν ο σοβαρός κυματοθραύστης του. 
     Ο Δημήτριος μέσα σε λίγα χρόνια έχει μετατρέψει την Μητρόπολη Πριγκηποννήσων σε ένα άξιο πνευματικό κέντρο το οποίο συνεργεί  και συμπράττει το Σεπτό  Κέντρο,το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, στο πολύπλευρο έργο του  και αποδείχνει πως όταν το μέρος είναι υγιές και παράγει έργο τότε και το κέντρο είναι υγιές και αγάλλεται και χαίρει. 
      Η εκατονταετηρίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων εορτάστηκε με σεμνότητα αλλά και την μεγαλοπρέπεια που της άξιζε, την Κυριακή των Αγ. Πατέρων στην Πρίγκηπο. Επίκεντρο των εορτασμών ο ανακαινισθείς από τον Μεγάλο Εθνικό μας Ευεργέτη κ. Θανάση Μαρτίνο, Ι.Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Δημητρίου. Και τώρα συνεχίζει με την αναπαλαίωση εκ βάθρων του ιστορικού σχολείου της Πριγκήπου, το οποίο βρίσκεται κοντά στον Μητροπολιτικό ναό. 
 
Το πρωί της Κυριακής  τελέστηκε Αρχιερατικό συλλείτουργο στο οποίο προεξήρχε  η  ΑΘΠ ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας  κ.κ. Βαρθολομαίος ο οποίος πρόθυμα και με αγάπη ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του Σεβ. Γέροντος Πριγκηποννήσων Δημητρίου. 
Στην θεία λειτουργία συμμετείχαν  οι Μητροπολίτες Γέρων  Πριγκηποννήσων Δημήτριος, Φιλαδελφείας Μελίτων ( ο εμβληματικός  Ιεράρχης του Θρόνου,ο οποίος όπως προαναφέραμε είναι παιδιόθεν επιστήθιος φίλος και συνεργάτης του Δημητρίου),Σεβαστείας Σεραφείμ( που ανάλωσε τη ζωή του στην Αυστραλία για να μην ακούσει ούτε ένα ευχαριστώ από τον διάδοχο του Στυλιανού και φέρει τον τίτλο που έφερε ο Δημήτριος πριν την προαγωγή του) Βεροίας και Ναούσης Παντελεήμων ( φίλος  και συνοδοιπόρος του Δημητρίου από τα φοιτητικά τους χρόνια στη Θεσσαλονίκη)Νεαπόλεως Βαρνάβας( που απέδειξε πως ξέρει να τιμά το Φανάρι και την φιλία του με τον Δημήτριο,αφού όλο το πολιτισμικό μέρος της επετείου ήταν δική του πρωτοβουλία ) Μεσσηνίας  Χρυσόστομος (ο οποίος ξέρει να τιμά τις υγιείς φιλίες του  και να συμπαρίσταται προς τους  αδικημένους αδελφούς του σε όποια Εκκλησία και αν ανήκουν και αυτό μαρτυρά τον χαρακτήρα του και αποδεικνύει το ήθος του) Σύμης Χρυσόστομος (σεμνός και ευγενής Ιεράρχης, με αγάπη προς τον συνάνθρωπο), Σμύρνης Βαρθολομαίος( ο μακροβιότερος Αρχιγραμματέας του Οικουμενικού Πατριαρχείου μετά τον Φιλαδελφείας Μελίτωνα και από τους μεγαλύτερους γνώστες των θεμάτων του Φαναρίου, άξιος να ηγηθεί κάποτε των διεκκλησιαστικών σχέσεων της Πρωτόθρονης Εκκλησίας γιατί είναι δεινός διαπραγματευτής με ευγένεια και αρχοντιά), Φαναρίου Αγαθάγγελος  ( ο οποίος εξέδωσε από την Αποστολική Διακονία τον μνημειώδη  επετειακό  τόμο της 100ετηρίδος της Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων και αγαπά τον Πατριάρχη και το Φανάρι  ανιδιοτελώς. Άλλοι θα είχαν εξαργυρώσει αυτή την αγάπη προς ίδιον συμφέρον μετά από τόσα που τους προσφέρει αλλά ο Αγαθάγγελος είναι εκ γενετής άνθρωπος  της αγάπης και της προσφοράς). Ιδιαιτέρως συγκινητική η στιγμή που τα τρία «Κύριε Κύριε επίβλεψον εξ ουρανού» τα είπαν αντιστοίχως ο Πατριάρχης, ο Γέρων Πριγκηποννήσων και ο Φιλαδελφείας. Βαρθολομαίος, Δημήτριος και Μελίτων. Το άλλοτε πανίσχυρο και δυναμικό τρίδυμο  του Φαναρίου. Και θυμηθήκαμε παλιές ένδοξες στιγμές σα να μην πέρασε μία μέρα. 
       Θα μπορούσαμε να γράφουμε και να σχολιάζουμε για πολλές μέρες και με πολλά κείμενα γιαυτό το διήμερο. Και μόνο το γεγονός που η Πρίγκηπος  για δύο ημέρες, γέμισε με Έλληνες από την Πόλη και την Ελλάδα και όλα τα μαγαζιά ήταν κατειλημμένα ήταν αρκετό για να θυμηθούμε και να αναπολήσουμε λαμπρές σελίδες παλιοκαιρινού μεγαλείου από τη ζωή του νησιού αυτού. Αλλά και οι πολιτισμικές εκδηλώσεις που ακολούθησαν το βράδυ της Κυριακής με την χορωδία από την Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και τα τραγούδια με τον Δημήτρη Μπάση,(που πήγε ειδικά για τον εορτασμό και τον απόλαυσαν Έλληνες και Τούρκοι)  έδωσαν ελληνικό χρώμα σε ένα νησί που κάποτε έσφυζε από Έλληνες και Ελληνισμό. Και η εκδήλωση αυτή πέρα από την τιμή προς την επέτειο θα αποτελεί εφεξής το μεσότοιχο το οποίο  θα ενώνει το παλαιό πνεύμα  της Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων με το νέο, όπως αυτό εκφράζεται μέχρι τώρα από τον άξιο Ποιμενάρχη της Δημήτριο. 
      Στον λόγο του ο Παναγιώτατος εξήρε( προς μεγάλη και θετική έκπληξη όλων των παρισταμένων) το έργο του Σεβ. Μητροπολίτου Πριγκηποννήσων κ. Δημητρίου και μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά είπε: «…την καλλίκαρπον διακονίαν σας εις την Ιεράν Μητρόπολιν Πριγκηποννήσων, την ποιμαντικήν σας ευαισθησίαν, την θαρρύνουσαν παρουσίαν και συμπαράστασιν προς τα πνευματικά σας τέκνα, τα οποία αγαπάτε και σας αγαπούν, εξαίρομεν την ωριμότητά σας, την φιλόξενον διάθεσιν και την αρίστην οργάνωσιν των εκκλησιαστικών πραγμάτων, τας ωραίας πρωτοβουλίας σας, και την διαδικτυακήν προβολήν των δράσεων της Μητροπόλεώς σας, συμφώνως και προς το Κυριακόν «ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη»…».

         Ιδιαιτέρως συγκινητικός υπήρξε ο Παναγιώτατος την στιγμή που αναφέρθηκε στα  50 χρόνια ιερωσύνης του Μητροπολίτη Πριγκηποννήσων. Εξήρε το έργο του Μητροπολίτη και τον επαίνεσε για τα επιτεύγματά του.

 “Ὑμεῖς, Ἱερώτατε καί ἀγαπητέ Μητροπολῖτα Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριε, ἑορτάζετε κατά τό τρέχον ἔτος τήν συμπλήρωσιν πεντηκονταετίας ἱερωσύνης, ἐξ ἧς τά τριάκοντα τέσσαρα ἔτη ὡς ἀρχιερεύς. Σᾶς συγχαίρομεν διά τήν ἐπέτειον, σᾶς ἐπαινοῦμεν ὁλοκαρδίως διά τήν προσφοράν σας εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἐκ τῶν πολλῶν θέσεων εὐθύνης τάς ὁποίας κατείχετε ἐπαξίως καί κατέχετε ἐν αὐτῇ. Ἐξαίρομεν τήν καλλίκαρπον διακονίαν σας εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Πριγκηποννήσων, τήν ποιμαντικήν σας εὐαισθησίαν, τήν θαρρύνου-σαν παρουσίαν καί συμπαράστασιν πρός τά πνευματικά σας τέκνα, τά ὁποῖα ἀγαπᾶτε καί σᾶς ἀγαποῦν, ἐξαίρομεν τήν ὡριμότητά σας, τήν φιλόξενον διάθεσιν καί τήν ἀρίστην ὀργάνωσιν τῶν ἐκκλησια-στικῶν πραγμάτων, τάς ὡραίας πρωτοβουλίας σας, καί τήν διαδικτυ-ακήν προβολήν τῶν δράσεων τῆς Μητροπόλεώς σας, συμφώνως καί πρός τό Κυριακόν «οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη» (Ματθ. ε’, 14).Διακονεῖτε τούς πιστούς, χωρίς νά τούς ἀποκόπτετε ἀπό τόν σύγχρονον πολιτισμόν, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ χῶρος ὅπου ἐκτυλίσσεται ἡ ζωή των, περιβάλλον μέ πολλάς προκλήσεις καί ἀδιέξοδα, ἀλλά καί μέ πολλάς θετικάς προοπτικάς, τάς ὁποίας εἶναι ἀδιανόητον νά ἀγνοῶμεν. Ἡ ἀληθής πρόοδος ὅμως εἶναι βεβαίως συνυφασμένη μέ τήν καλλιέργειαν τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν καί μέ τήν πίστιν εἰς τόν ὑψηλόν προορισμόν τοῦ ἀνθρώπου, πεποίθησις, ἡ ὁποία ζῇ ἀπό τήν αἴσθησιν διά τό μέγα, τό ὑπέρ λόγον καί ἔννοιαν μυστήριον τοῦ Θεοῦ. Ἔχει ὀρθῶς παρατηρηθῆ, ὅτι ἡ λήθη τῆς θρησκευτικῆς διαστάσεως ἐξασθενίζει τό αἰσθητήριον διά τό ἀπαραβίαστον τῆς ἀξιοπρεπείας τοῦ ἀνθρώπου καί ὁδηγεῖ εἰς ποικίλας συρρικνώσεις τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως. Ὑμεῖς, ἅγιε ἀδελφέ, εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν διακονίαν σας μαρτυρεῖτε περί τῆς άληθείας ὅτι «ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι πείραμα, ὅτι εἶναι ἕνα ὄν ξεκάθαρα καθορισμένο ὡς πρός τήν προέλευση καί τόν προορισμό του»”.

     Πράγματι, ο Άγιος Πριγκηποννήσων, ένας εκ των λογιωτέρων Ιεραρχών του Θρόνου, συνετός, με εκκλησιαστικό φρόνημα και απαράμιλλο ήθος, παραδοσιακός, γνήσιος Φαναριώτης, αξιώθηκε να υπηρετήσει με πιστότητα και αφοσίωση την Μητέρα Εκκλησία από πολλές επιτελικές θέσεις. Τα χρόνια που ήταν Διευθυντής του Ιδιαίτερου Πατριαρχικού Γραφείου προσέδιδε στο νευραλγικό αυτό πόστο άλλο κύρος. Θαρρείς πως μετά τον Δημήτριο που είχε θέσει πολύ υψηλά τον πήχυ με την προσωπικότητα και την σοβαρότητά του κατέβηκε λίγο το μέτρο. Ώστε σήμερα ο νυν Διευθυντής Αρχιμ. Αέτιος( ένας πανέξυπνος και πολυτάλαντος κληρικός- πολυμηχάνημα) να καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να αναβαθμίσει την θέση και να κάνει τον Πατριάρχη να νιώθει υπερήφανος για τέτοιες άξιες επιλογές.