Εκατό χρόνια της Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων και εννέα Μητροπολίτες άφησαν το αποτύπωμά τους και έγραψε έκαστος την δική του ιστορία.
Τελευταίος αλλά όχι και έσχατος, ο Γέρων Πριγκηποννήσων Δημήτριος που εν τω προσώπω του αναβαθμίστηκε η Μητρόπολη σε Γεροντική και στα χρόνια που είναι Ποιμενάρχης της έχει κάνει σπουδαίο έργο με αποκορύφωμα τον επετειακό εορτασμό της 100ετηρίδος,παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη μας ο οποίος χαίρεται όταν επαληθεύονται θετικά οι επιλογές του και επιβραβεύονται οι αποφάσεις του.Και αυτό αισθάνεται με την απόφασή του να προωθήσει τον Δημήτριο στην αρχοντική Μητρόπολη Πριγκηποννήσων. Και το δείχνει. Μακάρι να προβληματιζότανε με την ίδια ταχύτητα όταν διαπιστώνει ότι έχει κάνει λάθος με επιλογές που χαντακώνουν και τις θέσεις που τους εμπιστεύεται και το Σεπτό Κέντρο. Όπως για παράδειγμα ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος ο οποίος μέσα σε πέντε χρόνια έχει δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα βρήκε όταν παρέλαβε. Έφυγε ο Γέρων και σοφός Δημήτριος για να έλθει ο νέος και αλαζών Ελπιδοφόρος, ο οποίος για το μόνο που ενδιαφέρεται και εργάζεται είναι για να διαδεχθεί τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο! Αλλά ποιος Ιεράρχης θα τον ψηφίσει δεν ξέρω, ούτε μπορώ να το φανταστώ!
Επανερχόμενοι στον επετειακό εορτασμό της Ι. Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων από τη σύντομη αλλά απαραίτητη παρένθεση, πρέπει να πούμε ότι ο Γέρων Πριγκηποννήσων
Δημήτριος είναι γέννημα-θρέμμα της Πόλεως. Αυτό που λέμε γνήσιος Κωνσταντινοπολίτης. Γαλουχήθηκε και ανατράφηκε εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου από τους ευσεβείς γονείς του. Εκπαιδεύτηκε εκκλησιαστικά από μεγάλους Ιεράρχες της Πόλεως, όπως ο σπουδαίος Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων, ο σοφός Σάρδεων Μάξιμος, ο Σχολάρχης Σταυρουπόλεως Μάξιμος, ο μέγας ελληνιστής Πέργης Ευάγγελος κ.ά.
Αλλά και ο Πατριάρχης της αγάπης Δημήτριος ο Α ´ ενστάλαξε στον μικρό Δημητράκη τον οποίο είχε από μαθητόπαιδα κοντά του, όλα τα στοιχεία εκείνα που φώλιαζαν στην καρδιά του και αναζητούσαν διέξοδο, μεταλαμπάδευση και συνέχεια. Ο Πατριάρχης Δημήτριος με την καλοσύνη και τον ταπεινό πνευματικό του λόγο, του παρέδωσε τις ιερές παρακαταθήκες εκείνες με τις οποίες πορεύεται μέχρι σήμερα και δείχνει την απαράμιλλη ποιμαντική του ικανότητα και το εκκλησιαστικό του φρόνημα το οποίο διέκρινε τους παλαιούς Ιεράρχες του Θρόνου.
Αλλά και η θήτευση του Δημητρίου κοντά στον πολυτάλαντο Πατριάρχη Βαρθολομαίο,τον δίδαξε πολλά.Το παραδέχεται άλλωστε και ο ίδιος. Βαρθολομαίος και Δημήτριος συνεργάστηκαν αρμονικά για πολλά χρόνια και έλυναν όλα τα προβλήματα- πολλά από αυτά πολύ δύσκολα- που αναφύονταν στο Φανάρι και στόχευαν προσωπικά στον Πατριάρχη. Ο Δημήτριος τα χειρίστηκε όλα επιτυχώς με διάκριση και σοβαρότητα. Μέχρι που οι κακόψυχοι και οι εμπαθείς που καιροφυλακτούν πάντα , διέρρηξαν αυτή τη σχέση και τους απομάκρυναν έστω προσωρινά.
Από κοντά και το μεγάλο «θύμα» της υπόθεσης, ο Φιλαδελφείας Μελίτων που ήταν πάντα ο σάκος του μποξ στο Φανάρι και ο οποίος για την αγάπη του και την φιλία του προς τον αδελφό του Δημήτριο, παραιτήθηκε από το νευραλγικό πόστο που κατείχε! Αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα. Και ο Θεός όλα τα επιτρέπει προς μετάνοια εις ένα έκαστον. Και συχνά κάνει τις δικές Του ανατροπές, δίνοντας μαθήματα συνέσεως και ήθους προς τους παντοειδείς υπονομευτές.
Ο από Σεβαστείας Δημήτριος παρέλαβε την Μητρόπολη Πριγκηποννήσων αναπάντεχα και εν τω προσώπω του αναβαθμίστηκε, όπως επισημάναμε σε Γεροντική, με απόφαση του ιδίου Οικουμενικού Πατριάρχου, ο οποίος έστω και με κάποια καθυστέρηση διόρθωσε το προηγούμενο λάθος του και την ανεξήγητη συμπεριφορά του προς έναν Ιεράρχη που ήταν ο σοβαρός κυματοθραύστης του.
Ο Δημήτριος μέσα σε λίγα χρόνια έχει μετατρέψει την Μητρόπολη Πριγκηποννήσων σε ένα άξιο πνευματικό κέντρο το οποίο συνεργεί και συμπράττει το Σεπτό Κέντρο,το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, στο πολύπλευρο έργο του και αποδείχνει πως όταν το μέρος είναι υγιές και παράγει έργο τότε και το κέντρο είναι υγιές και αγάλλεται και χαίρει.
Το πρωί της Κυριακής τελέστηκε Αρχιερατικό συλλείτουργο στο οποίο προεξήρχε η ΑΘΠ ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας κ.κ. Βαρθολομαίος ο οποίος πρόθυμα και με αγάπη ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του Σεβ. Γέροντος Πριγκηποννήσων Δημητρίου.
Θα μπορούσαμε να γράφουμε και να σχολιάζουμε για πολλές μέρες και με πολλά κείμενα γιαυτό το διήμερο. Και μόνο το γεγονός που η Πρίγκηπος για δύο ημέρες, γέμισε με Έλληνες από την Πόλη και την Ελλάδα και όλα τα μαγαζιά ήταν κατειλημμένα ήταν αρκετό για να θυμηθούμε και να αναπολήσουμε λαμπρές σελίδες παλιοκαιρινού μεγαλείου από τη ζωή του νησιού αυτού. Αλλά και οι πολιτισμικές εκδηλώσεις που ακολούθησαν το βράδυ της Κυριακής με την χορωδία από την Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και τα τραγούδια με τον Δημήτρη Μπάση,(που πήγε ειδικά για τον εορτασμό και τον απόλαυσαν Έλληνες και Τούρκοι) έδωσαν ελληνικό χρώμα σε ένα νησί που κάποτε έσφυζε από Έλληνες και Ελληνισμό. Και η εκδήλωση αυτή πέρα από την τιμή προς την επέτειο θα αποτελεί εφεξής το μεσότοιχο το οποίο θα ενώνει το παλαιό πνεύμα της Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων με το νέο, όπως αυτό εκφράζεται μέχρι τώρα από τον άξιο Ποιμενάρχη της Δημήτριο.
Στον λόγο του ο Παναγιώτατος εξήρε( προς μεγάλη και θετική έκπληξη όλων των παρισταμένων) το έργο του Σεβ. Μητροπολίτου Πριγκηποννήσων κ. Δημητρίου και μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά είπε: «…την καλλίκαρπον διακονίαν σας εις την Ιεράν Μητρόπολιν Πριγκηποννήσων, την ποιμαντικήν σας ευαισθησίαν, την θαρρύνουσαν παρουσίαν και συμπαράστασιν προς τα πνευματικά σας τέκνα, τα οποία αγαπάτε και σας αγαπούν, εξαίρομεν την ωριμότητά σας, την φιλόξενον διάθεσιν και την αρίστην οργάνωσιν των εκκλησιαστικών πραγμάτων, τας ωραίας πρωτοβουλίας σας, και την διαδικτυακήν προβολήν των δράσεων της Μητροπόλεώς σας, συμφώνως και προς το Κυριακόν «ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη»…».