ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ

Είναι συγκινητικό αυτό που γίνεται με κάθε επέτειο του Χριστοδούλου. Όλοι τον θυμούνται σήμερα και σπεύδουν να μας πείσουν πόσο ανάγκη τον έχουμε στα δύσκολα χρόνια που βιώνουμε. Ούτε όταν ζούσε δεν εγράφονταν τόσα πολλά και αξιόλογα αφιερώματα.
Τα παρατηρώ και τα μελετώ όλα με συγκίνηση.
Και χαίρομαι γιαυτά που γράφονται. Γιατί θαρρείς πως ήλθε η ώρα να σταματήσουμε να γράφουμε ή να μιλάμε όλοι εμείς που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε το Χριστόδουλο και είμαστε παιδιά του. Και να αφήσουμε τον απλό κόσμο να ανοίξει την καρδιά του και να μας πεί όλα αυτά που νοιώθει για τον μεγάλο απόντα Πρωθιεράρχη.
Ο Χριστόδουλος ακόμη και με την απουσία του μας ενώνει,. Μας διδάσκει. Και μας εμπνέει.
Πέρασαν δέκα χρόνια από τον θάνατό του και δεν μπορούμε να τον βγάλουμε από τη σκέψη και τη ζωή μας! Είναι σαν να υπάρχει ακόμη ανάμεσά μας.
Ειδικά σήμερα που η χώρα μας δοκιμάζεται πολλαπλώς . Ειδικά τώρα που ο λαός μας βλέπει να καταστρηγούνται θεμελιώδεις αξίες και να ξεπουλιούνται όλα αντί πινακίου φακής.
Σήμερα όλοι εμείς νοιώθουμε την απουσία του και πονάμε που δεν είναι πια ανάμεσά μας για να τον έχουμε μπροστάρη και οδηγό. Θα ήταν το ανάχωμα σε όλα. Θα ήταν η φωνή μας, η φωνή του λαού, όπως ακριβώς ακούστηκε προχθές στη Θεσσαλονίκη και έκανε πολλούς να ταρακουνηθούν, να αφυπνιστούν και να σκεφτούν πιο ώριμα και υπεύθυνα!
Πολλοί με ρωτούν αν σήμερα ζούσε ο Χριστόδουλος θα έδινε το παρών στα συλλαλητήρια.
Αν αναλογιστούμε την πορεία του, τόσον ως Μητροπολίτης Δημητριάδος επί 24 ολόκληρα χρόνια, όσο και ως Αρχιεπίσκοπος, επί δεκαετία, θα διαπιστώσουμε ότι δεν έλλειψε ποτέ από κανένα εθνικό αγώνα. Έδινε πάντα το παρών και το ίδιο ζητούσε από όλους μας.
Δυστυχώς αυτά που γίνονται σήμερα είναι απογοητευτικά. Και η λαϊκή αντίδραση που υπάρχει δεν βρίσκει τη σωστή της έκφραση και διέξοδο.
Ίσως γιαυτό οι φωνές που ακούγονται κάθε μέρα έχουν τον ίδιο απόηχο: πού είσαι Χριστόδουλε;
Δεν θα μείνουμε στα βιογραφικά της πορείας του. Εξάλλου γράφτηκαν και γράφονται οι λεπτομέρειες αυτές από όλους τους άλλους με μεγαλύτερη επιτυχία. Θα πούμε μόνο κάτι που προσωπικά μας έχει σημαδέψει και στα χρόνια που λείπει θεωρούμε ότι αποτελεί το λόγο που τον θεωρούμε αναντικατάστατο : ήταν πολυτάλαντος! Και διέθετε μία πολύ θελκτική προσωπικότητα η οποία επιβάλλετο με το χαμόγελο στα χείλη και όχι με ξύλινα ή υποκριτικά λόγια!
Κέρδιζε πάντα τις εντυπώσεις και ήξερε να κλέβει τις καρδιές μας.
Ο δικός μας Χριστόδουλος δεν ήταν του κόσμου τούτου. Γιαυτό έφυγε νωρίς! Γιαυτό και μας λείπει σήμερα. Γιαυτό και δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ.