Η Αγία μας Εκκλησία, ως φιλόστοργος μήτηρ, ενδιαφέρεται και μεριμνά για την σωτηρία των παιδιών της. Τα παρηγορεί, τα σκεπάζει, τα νουθετεί, τα σηκώνει από τις πτώσεις τους, τους δείχνει να πορευθούν τον σωτήριο δρόμο, τους φανερώνει την αλήθεια!

Η πορεία του ανθρώπου για την σωτηρία περνά μέσα από την ταπείνωση και την μετάνοια· η πορεία αυτή, όμως, λόγω της ανθρώπινης αδυναμίας, είναι «ανηφορική», δύσκολη, και την εκμεταλλεύεται ο πειρασμός, μέσω του εγωισμού, οπότε την κάνει δυσκολότερη.

Έρχεται η Εκκλησία και, κατά την διάρκεια της πορείας αυτής, αποκαλύπτει την αλήθεια, την οποία ο πειρασμός προσπαθεί με κάθε τρόπο να κρύψει, βυθίζοντας στο σκοτάδι τον άνθρωπο.

Η σημερινή Κυριακή των Απόκρεω μας παρουσιάζει την μεγάλη αλήθεια που είναι η Δευτέρα παρουσία του Χριστού. Θα έρθει πάλι ο Χριστός, ως Δίκαιος Κριτής, και τότε θα κρίνει δίκαια όλους τους ανθρώπους, αναλόγως των πράξεών τους, οδηγώντας τους μεν στα δεξιά Του, στο απέραντο φως και την αιώνια Βασιλεία Του, τους δε στα αριστερά Του, στο απέραντο σκότος και την αιώνια κόλαση!

Πόσο μεγάλη αλήθεια!
Πόσο φως μέσα στο σκοτάδι!
Πόσο ακόμη θα κρυβόμαστε πίσω από τον εγωισμό μας!

Έρχεται αυτή η αλήθεια για να φωτίσει το σκοτάδι που ζει ο άνθρωπος, ανοίγοντάς του τα πνευματικά μάτια για να δει την κατάστασή του, να δει πόσο αδίκησε, να δει γιατί δεν έκανε υπομονή, να δει πόσο χρόνο σπατάλησε άσκοπα ψάχνοντας να βρει (ή να δημιουργήσει, αν δεν βρήκε) τρωτά και λάθη μόνο στους άλλους. Πόσο υποκριτής ήταν όταν ζητούσε τον λόγο όποτε τον αδικούσε κάποιος, ενώ ο ίδιος μονίμως αδικούσε τους άλλους!

Αυτές είναι καταστάσεις που έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος, εξαιτίας του εγωισμού του. Κρύβεται, δηλαδή, πίσω από έναν εγωισμό, μέσα στο σκοτάδι που δημιουργεί και νομίζει ότι δεν θα αποκαλυφθεί, ζώντας μια ζωή μέσα στην υποκρισία και το ψέμα!

Τι θα απολογηθεί όμως εκείνη την ώρα μπροστά στον Δίκαιο Κριτή, όταν αποκαλυφθούν και οι πιο απόκρυφες πράξεις του;

Θα τον βοηθήσει, άραγε, εκείνη την ώρα ο «προσωπικός σύμβουλός» του, ο εγωισμός; Και τι θα τον συμβουλεύσει; Να ζητήσει συγγνώμη, όταν αυτός ήταν ο αίτιος, που σε όλη την ζωή του τον εμπόδιζε να μην ακουστεί καμμιά φορά η «συγγνώμη» από τα χείλη του;

Ιδού, λοιπόν, πόσο ευεργετικά και παρήγορα ενεργεί η αγία μας Εκκλησία, όταν ρίχνει φως στην σκοτεινή ζωή των παιδιών της, λέγοντας αλήθειες που σώζουν, τις οποίες προσπαθεί ανέκαθεν ο εγωισμός μας να κρύψει στο σκοτάδι!

Τι παρήγορο να νιώθει κανείς την αγάπη και την σιγουριά του Θεού στην ζωή του, όταν έρχεται ο Θεός και του την γεμίζει με φως, διαλύοντας κάθε σκοτάδι, φωτίζοντάς του τον δρόμο, ώστε να μην βρίσκει ο πειρασμός σκοτεινά σημεία για να τον εγκλωβίσει!

Η πορεία μέσα στο φως, παρά την ανηφόρα, είναι φωτεινή, χαρούμενη και σίγουρη.
Οδηγεί στον θρόνο του Θεού, εμπρός στον οποίο ας αξιωθούμε να φθάσουμε όλοι, μέσα από την ταπείνωση και την μετάνοια, καθαροί, αντικρύζοντας το γλυκύ πρόσωπο του Δίκαιου Κριτή και ελπίζοντας στην αγάπη και το έλεός Του να μας κατατάξει στον χορό των εκλεκτών Του! Αμήν!

+αρχιμ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους