Του π. Ηλία Μάκου

  Είχε καθαρό νου, φωτισμένη ψυχή, ακέραια συνείδηση, έβλεπε και διέκρινε το καλό από το κακό, το πρέπον από το απαγορευμένο, το δίκαιο από το άδικο και ήξερε ποιο δρόμο να ακολουθήσει, τι να προτιμήσει και τι να πράξει.   

Ούτε στην ίδια την Αθήνα, τόπο καταγωγής του, δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός ο νεομάρτυρας Αντώνιος, που η μνήμη του εορτάστηκε σήμερα, 5 Φεβρουαρίου και του οποίου η ζωή ήταν ένα διαρκές μαρτύριο, αλλά ταυτόχρονα και ένα φωτεινό διδασκαλείο.

Πριν τον αποκεφαλισμό του το 1774, μεταπουλήθηκε ως δούλος από τους Τούρκους πέντε φορές, από την ηλικία των 16 ετών. Και βίωνε πραγματικά την κατάσταση του Άδη.

Όμως εκείνος, παρά την κακοπάθεια και τη βία, προόδευε πνευματικά. Αποδεικνύοντας ότι η πνευματική πρόοδος δεν έρχεται μέσα στη ραθυμία, την άνεση και τον πλατυσμό, αλλά μέσα από πιέσεις και θλίψεις. Μετά από συνεχείς αγοραπωλησίες, τελικά ένας Ορθόδοξος Χριστιανός της Κωνσταντινούπολης τον πήρε κοντά του με 400 γρόσια και τον είχε στη δούλεψή του.

Τον αναγνώρισε έναν πρώην αφεντικό του και τον πρόδωσε στις τουρκικές αρχές. Οδηγήθηκε μπροστά στον Κατή, μα ο Αντώνιος, αφού είχε αδειάσει από μέσα του τις επιθυμίες του κόσμου, του είπε θαρρετά: : «Μη νομίζεις ότι θα καταφέρεις να με αποτρέψεις από την πίστη μου στον Χριστό με τα φοβερίσματά σου.

Γι’ αυτό βασάνισε, μαστίγωσε και κατά τεμάχισε το σώμα μου και επινόησε και κανέναν άλλον καινούργιο και φοβερότερο θάνατο, επειδή περισσότερο υπάρχει περίπτωση εσύ να γίνεις Χριστιανός παρά εγώ να αρνηθώ τον Χριστό και να μην ομολογώ Αυτόν Υιόν του Θεού και αληθινό Θεό».

Τι μεγάλη στ’ αλήθεια αυτή η νίκη του! Μίλησε όχι ως δούλος των ανθρώπων, αλλά ως ελεύθερος άνθρωπος του Θεού.

Η σύνεσή του ήταν ότι αναγνώρισε το θέλημα του Θεού και όχι μόνο δεν προσπάθησε να ξεφύγει απ’ αυτό, αλλά το υπηρέτησε μέχρι τέλους με πιστότητα.

Το δικό του θέλημα το έκανε θέλημα Θεού. Όσο περισσότερο έβαζε το Θεό στην καρδιά του, τόσο πιο σταθερός γινόταν στο φρόνημά του. Μπορούμε να τον μιμηθούμε, αν θελήσουμε. Με συμμετρία και ανάλογα με τις δυνάμεις μας.

Μέσα από τη γνώση του βίου του. Με τη νέκρωση των παθών. Και τη ζωή των αρετών. Θεραπεύοντας την μικροψυχία μας και ολιγοπιστία μας. 

Τότε, έχοντας ισχυρό και ακατανίκητο σύμμαχο το Θεό, θα είμαστε βέβαιοι ότι όλα θα πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο.

Ένα από τα πρώτα και βασικά θέματα της ζωής μας οφείλει να είναι η μέριμνα για να έχουμε γενναία και ηρωική ζωή. 

Και τέτοια ψυχή ποιος άλλος θα έχει, πρέπει να έχει, παρά ο Χριστιανός με την αγάπη του Χριστού στην καρδιά του;