Στις 30/3/24 εορτάζει με το εορτολόγιο της Εκκλησίας Ιεροσολύμων, ο άξιος, ο λεβέντης και τολμηρός Ιεράρχης του Πατριαρχείου κ. Αλέξιος (Μοσχονάς), ο πνευματικός πατέρας των ορθοδόξων κατοίκων της Γάζας, που την περίοδο αυτή αντιμετωπίζουν τις ανείπωτες και τραγικές επιπτώσεις του πολέμου.

Οι ίδιοι έχουν χάσει τις οικίες τους, αλλά έχουν βρει καταφύγιο στην πατρική εστία και στοργική αγκαλιά του Σεβασμιωτάτου κ. Αλεξίου, στους χώρους του Μοναστηριού του Αγίου Πορφυρίου, που και αυτό δεν γλύτωσε από τους βομβαρδισμούς, κατά τους οποίους σκοτώθηκαν 18 μέλη της εκεί ορθοδόξου Εκκλησίας.

Απτόητος μπροστά στις επερχόμενες τραγικές εξελίξεις τον Οκτώβριο 2023,  μιας άνευ προηγουμένου πολεμικής επιδρομής, ο Σεβ. κ. Αλέξιος, αρνήθηκε να εγκαταλείψει το ποίμνιό του, παρά τις προτροπές κυβερνητικών και άλλων αξιωματούχων να απομακρυνθεί από την Γάζα για να γλιτώσει. Ούτε πτοήθηκε όταν ενημερώθηκε για πληροφορίες Ισραηλινών ότι κάτω από τον ορθόδοξο ναό υπήρξαν σύριγγες των Χαμάς και θα  μπορούσαν να βομβαρδιστούν με πιθανή εξόντωση όσων έμεναν  στο μοναστήρι.

Έμπειρος από παλαιότερες επιθέσεις, παρέμεινε ανυποχώρητος στην έπαλξη που του εμπιστεύθηκε η Εκκλησία, για να προστατεύσει όσους είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον Θεό και στον θρησκευτικό  τους καθοδηγητή και αυτός  δεν τους διέψευσε.

Δεν επεδίωξε την εκμετάλλευση της τραγωδίας και των δεινών περιστάσεων ούτε την δημοσιότητα.Δεν εξαργύρωσε την περιπέτειά του σε φτηνές και ανέξοδες τηλεοπτικές εμφανίσεις για να εκμεταλλευτεί την κατάσταση.

 Η θρυλική, λακωνική και σύντομη δήλωση του στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τις πρώτες ημέρες του πολέμου, που τον ρωτούσαν δημοσιογράφοι, αν θα έπρεπε να φύγει και να γλιτώσει την επερχόμενη κόλαση των καταστροφικών πολεμικών Ισραηλινών επιθέσεων,θύμισε   μορφές που έμειναν αθάνατες στην ιστορία: «έστω και εάν ένας από τους πιστούς που θα μείνει εδώ και θα με έχει ανάγκη, θα παραμείνω μαζί του», είχε πει και στην συνέχεια, όταν ρωτήθηκε αν φοβάται για την ζωή του, απάντησε: «σαν Αρχιερέας θα προτιμήσω έναν αξιοπρεπή θανατο», κάνοντας πράξη αυτό που δίδαξε ο Χριστός μας: «ο ποιμήν ο καλός την ψυχή αυτού τίθησι υπέρ των προβάτων! Ο μισθωτός και ουκ ων ποιμήν αφίησι τα πρόβατα και φεύγει».

Ο Σεβ. κ. Αλέξιος κατεδείχθη «ποιμήν καλός», άριστος κατά το πρότυπο της Εκκλησίας μας, αλλά και φιλάνθρωπος, οικονομών και φροντίζων καθημερινώς για την σίτιση εκατοντάδων ανθρώπων από την πρώτη ημέρα του πολέμου μέχρι και σήμερα, αψηφώντας τον αναμενόμενο κάθε στιγμή θάνατο, κάτω από τις πλέον τραγικές και με ανυπολόγιστες  αντιξοότητες.

Ομως σαν ακούραστος πνευματικός πατέρας δεν παρέλειψε ούτε μια στιγμή να μεριμνά και για την πνευματική τροφή τους. Επιτελεί τα λειτουργικά του καθήκοντα στο ακέραιο, αθόρυβα, επιμελώς και ανελλιπώς, παρηγορεί τους συγγενείς των θυμάτων, ενισχύει τους λιπόψυχους, νουθετεί και στηρίζει τα πνευματικά του παιδιά και τα εμπνέει να παραμένουν σταθερά στην πίστη τους, δυναμώνει την ελπίδα τους στον Χριστό και τους υπόσχεται  ότι δεν θα τους εγκαταλείψει.

Συνεργός και βοηθός του σε όλες του τις δραστηριότητες, ο επίσης ακούραστος εργάτης της Εκκλησίας, Ιερομόναχος π. Σίλας Χαμπιμπ, απόφοιτος της θεολογικής Σχολής της Εκκλησιας της Κύπρου και υπότροφος φοιτητής της Εξαρχίας του Παναγίου Τάφου στην Κύπρο.

Σε αυτόν τον λεβεντόκαρδο και γενναιόψυχο  Αρχιερέα της Εκκλησίας και ΑΞΙΟ ποιμενάρχη της Γάζας, Σεβασμιώτατο και αγαπητό Αρχιεπίσκοπο κ.ΑΛΕΞΙΟ,ευχόμαστε σήμερα αλλά και πάντα χρόνια πολλά, γεμάτα υγεία, φώτιση και δύναμη από τον μεγάλο Αρχιποίμενα Χριστό, να αντιμετωπίζει με σύνεση και γενναιότητα τις αποτρόπαιες καταστάσεις του πολέμου και του ξεριζωμού και να ενισχύεται στο δυσχερές πνευματικό και ποιμαντικό του έργο προς δόξαν Θεού και αίγλη τηςΑγιωτάτης Εκκλησίας των Ιεροσολύμων και της γενναίας Αγιοταφιτικής Αδελφότητος.Εις πολλά έτη Αλέξιε.