Φαίνεται αδιανόητη για την ανθρώπινη λογική μια από τις μεγαλύτερες χριστιανικές αρετές, που είχε και φανέρωσε στην πράξη  ο άγιος Διονύσιος ο Ζακυνθινός, Επίσκοπος Αιγίνης.

Λόγω της ανεξικακίας του έκρυψε και φυγάδευσε το φονιά του αδελφού του!

Μιλάμε σ’ αυτή την περίπτωση για γνήσιο χριστιανικό ήθος.  Και απέδειξε ότι βρισκόταν κοντά στο Θεό ή καλύτερα ότι είχε μέσα του το Χριστό.

Δεν έκανε απλά το καλό στον καλό, αυτό είναι ανθρώπινο. Έκανε το καλό στον κακό, κάτι, που είναι ηρωισμός…

Δεν είναι εύκολο αυτό. Αντίθετα είναι πολύ δύσκολο. Και ας βάλουμε τα δυνατά μας και εμείς να ακολουθούμε το δρόμο του αγίου Διονυσίου. Είναι χρέος και βαθιά ανάγκη ταυτόχρονα. Για να είμαστε αληθινοί άνθρωποι, εικόνες και παιδιά του Θεού.

Οι Ζακυνθινές οικογένειες Σιγούρου, από την οποία καταγόταν ο άγιος Διονύσιος, και η οικογένεια Μονδίνου είχαν πολλά χρόνια θανάσιμη έχθρα μεταξύ τους,  που συχνά οδηγούσε σε αιματηρές συμπλοκές. Σε μια από αυτές δολοφονήθηκε ο αδελφός του αγίου Διονυσίου.

Χωρίς να το ξέρει ο φονιάς, κατέφυγε κυνηγημένος στη Μονή, όπου μόναζε ο άγιος. Δεν γνώριζε ποιος ήταν και του εξομολογήθηκε το τι είχε κάνει.

Τότε ο Διονύσιος, όχι μόνο δεν τον παρέδωσε στις αρχές, όχι μόνο δεν του επιτέθηκε, αλλά τον έκρυψε για λίγες ημέρες και μετά τον φυγάδευσε! Ναι, αυτό έκανε, και ας μη μπορεί να το συλλάβει ο δικός μας νους…

Όμως ο άγιος Διονύσιος ήταν στολισμένος με την ανεξικακία. Και φανέρωσε πως την αντιλαμβανόταν.

Ως μακροθυμία και ανοχή απέναντι στα κακά των ανθρώπων, ακόμη και αν πρόκειται για εγκλήματα!

Ως αγνή και ειλικρινή διάθεση όχι μόνο να ξεχάσει τα κακά, που προξενούν οι άνθρωποι, και να μη θέλει να αντεκδικηθεί, αλλά και να συγχωρεί εκείνο, που σκότωσε τον ίδιο τον αδελφό του και να του ανταποδίδει καλό αντί μίσους!

Δίκαια, λοιπόν, αποδόθηκε στο Διονύσιο η ονομασία ο “Άγιος της Συγγνώμης”.

Το όφελος διπλό από αυτή του τη συμπεριφορά: Και ο δολοφόνος μετανόησε και νέο έγκλημα αποτράπηκε…

Διχόνοιες και εχθρότητες είναι δυστυχώς  καταστάσεις πολύ συχνές στην κοινωνική μας ζωή. Πολλές φορές από ασήμαντες αφορμές. Και όταν καλοεξετάσουμε την πρώτη αιτία της κακίας μας θα δούμε πως ήταν ανάξια λόγου.

Φτάνει συχνά, όπως και στην περίπτωση του αγίου Διονυσίου, ολόκληρες οικογένειες να  είναι δηλητηριασμένες μεταξύ τους και να θέλει η μία την εξόντωση της άλλης.

Έτσι η ζωή μας παρουσιάζεται γεμάτη μικρότητες και παρεξηγήσεις. Εκδικητικές διαθέσεις πυροδοτούν πολλών τις ενέργειες. Μοιάζει η κοινωνία μας με στρατόπεδα αντιμαχόμενων.

Λείπουν τα στοιχεία, που ήταν κεντρικά, στον άγιο Διονύσιο: Η αγάπη, η κατανόηση, η μεγαλοψυχία.

Τι μας διδάσκει ο όσιος της Ζακύνθου; Να αγαπούμε εκείνους, που δεν μας  αγαπούν και θέλουν το κακό μας και μας καταδιώκουν και μας μισούν και μας αδικούν, που είναι, με μια λέξη, εχθροί μας!

Και όχι μόνο να τους αγαπούμε, αλλά και να τους ευεργετούμε και να προσευχόμαστε γι’ αυτούς!

Στην καρδιά του αληθινού Χριστιανού δεν είναι νοητό και δεν μπορεί για κανένα λόγο να υπάρχει απέχθεια και έχθρα. Μισούμε και αποστρεφόμαστε την αμαρτία και την κακία. Ποτέ τα πρόσωπα, που αμαρτάνουν ή συμπεριφέρονται με κακότητα.

Κατά το παράδειγμα του αγίου Διονυσίου, ας δίνουμε τα χέρια ως αδέλφια. Τίποτε δεν είναι ικανό να μας χωρίσει μεταξύ μας. Εγωισμοί και διχοστασίες μη γίνουν αιτία να πικραίνουμε τη ζωή μας  και να χάνουμε τον προσανατολισμό μας. Μην αφήνουμε τόπο, όπως δεν άφησε ο άγιος Διονύσιος, στο διάβολο.

Ας δώσουμε τη συγχώρηση και ας ζητήσουμε τη συγγνώμη. Ας σπάσουμε τον πάγο της κακίας, που μας χωρίζει από τους άλλους. Μη λογαριάζουμε τι θα κάνουν εκείνοι. Ας γίνουμε εμείς ανώτεροι άνθρωποι…