Του π. Ηλία Μάκου
Τι και αν προσπάθησαν το νεομάρτυρα Θεόφιλο από τη Ζάκυνθο, που η μνήμη του εορτάζεται στις 24 Ιουλίου, να του κάνουν περιτομή και να τον εξισλαμίσουν. Αυτός τον Χριστό, παρά τις φοβέρες, δεν τον αρνήθηκε.
Ήταν ναυτικός και βρέθηκε στη Χίο, όπου το 1635 αποφάσισαν να τον κάψουν ζωντανό, αφού παρέμενε ασάλευτος στην πίστη του.
Και πριν προλάβουν οι διώκτες της Ορθόδοξης πίστης να τον ρίξουν στη φωτιά, έπεσε μόνος του μέσα, κάνοντας το σταυρό του και λέγοντας «στα χέρια σου Χριστέ μου παραδίδω την ψυχή μου».
Αγωνιζόταν ο νεομάρτυρας Θεόφιλος. Γιατί ήξερε ότι είναι μεν ανοιχτός ο δρόμος προς τον Ουρανό, προσφέρει και ο Χριστός από τον ουρανό και άφεση και χάρη και ευλογία, αλλά σε όσους αγωνίζονται τον αγώνα τον καλό.
Σε όσους προσπαθούν από την στενή πύλη και την τεθλιμμένη οδό της αρετής και της αγιότητας.
Σε όσους παλεύουν και κατά του αμαρτωλού εαυτού τους και του πονηρού κόσμου.
Στους αγωνιστές πολλή η χάρη, πολλή η δύναμη, πολλή η εύνοια και η ενίσχυση και η προστασία.
Ο νεομάρτυρας Θεόφιλος αφ’ ενός διαφύλαττε το πολύτιμο δώρο της Ορθοδοξίας, αφ’ ετέρου ζούσε σύμφωνα με τα παραγγέλματα της αμώμητης πίστης μας.
Για να φτάσουμε σ’ αυτή την πνευματική κατάσταση , χρειάζεται προσπάθεια. Και πρώτον χρειάζεται η απαλλαγή μας από την ενοχή του παρελθόντος.
Όποιο και να ήταν αυτό, όποια ζωή και αν κάναμε, όλα αυτά διορθώνονται και εξαλείφονται.
Και οπωσδήποτε πρέπει να κάνουμε μια εσωτερική εκκαθάριση και διόρθωση. Μη διστάζουμε, μη αναβάλλουμε.
